Նիկոլ Փաշինյանը Ադրբեջանի հետ նախատեսվող խաղաղության պայմանագիրը ներկայացնում է որպես պողպատե բարաթ, որը միանգամից լուծելու է հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների բոլոր խնդիրները և պողպատի ամրության խաղաղություն է հաստատելու:

Առիթ ունեցա լսելու պատմության 7-րդ դասարանի դասագրքի մասին հեռուստատեսային բանավեճը։ Մի կողմ եմ թողնում այն փաստը, որ «Էրեբունի» թանգարանի տնօրեն Միքայել Բադալյանը գիտականորեն ապացուցեց գրքի անորակությունը և էթիկապես ոչնչացրեց դասագրքի հեղինակի կերպարը։ Ճիշտ արեց։

Ես ուզում եմ իմանալ, թե ու՞ր կորան «Դուխով» գրառումով գլխարկներ , մայկաներ կրող հազարավորները, հիմա որտե՞ղ են «Հպարտ քաղաքացու անձնագիր» ունեցող քաղաքական անմեղսունակները։ Ուզում եմ իմանալ, թե ի՞նչ հոգեվիճակում են այն 688 հազար ընտրող համարվողները, ովքեր տարօրինակ պատերազմից, խայտառակ կապիտուլյացիայից հետո քվեարկեցին այդ աղետները բերած կուսակցության օգտին, միայն թե «նախկին թալանչիները» հետ չգան, այդպես էլ չհասկանալով, որ նախկին թալանչիները ոչ մի տեղ էլ չեն գնացել, նրանց են միացել ներկա, հեղափոխական հորջորջված թալանչիները։

«Հայաստանը կարիք ունի նոր Սահմանադրության, ոչ թե սահմանադրական փոփոխությունների»,- ասում է Նիկոլ Փաշինյանը:

Երևանն այլևս անճանաչելի քաղաք է դարձել: Քաղաքում շրջելով բնազդով նույնիսկ զգում ես հայկականության օտարումը, վանող շունչը, որը երևանյան չէ, այլ թերևս քաղքենի մեգապոլիս է հիշեցնում։

Տարածաշրջանը եռում է: Հայաստանի շուրջ օղակը սեղմվում է: Առանց կորուստների իրավիճակից դուրս գալն այլևս անհնար է թվում:

Ազգը ոչնչացնելու համար պատմությունը նրան նախ դարձնում է ամբոխ: Մնացածը, ամբոխն ինքն է անում

Երեկ Ալիևը բառացի թելադրեց Հայաստանում «սպասվող» ընտրությունների օրակարգը։ Եթե ձեզ թվում է, որ Նիկոլը դեմ է Ալիևի ասածներին, ապա դուք չարաչար սխալվում եք։ Միակ հակափաստարկը, որը նա ունակ է տալ Ալիևին, դա հայ ժողովուրդն է։ Թե բա՝ ես պրոբլեմ չունեմ, կստորագրեմ, բայց այդ դեպքում իշխանությունը չեմ կարողանա պահել, ու ստորագրածս առ ոչինչ կլինի։

Բոլոր ժամանակներում Ադրբեջանը մեզանից շատ զենք է ունեցել:

Ադրբեջանի հռետորաբանության մեջ որևէ փոփոխություն չկա, չնայած, «խաղաղության» քողի տակ Հայաստանի իշխանությունը Արցախը ոչ միայն ճանաչել է Ադրբեջանի տարածք, այլև ստանձնել պարտավորություն, որ հետայսու էլ Հայաստանը որևէ հավակնություն չի ցուցաբերելու պատմական հայրենիքի այդ հատվածի նկատմամբ։ Ալիևի ռազմաշունչ հռետորաբանությանը Նիկոլի արձագանքը սահմանափակվեց իր թերթում հրապարակված նյութով, որտեղ Հայաստանի հասցեին հնչեցված սպառնալիքները որակվեցին նախընտրական պոպուլիզմ, թե իբր դրանք ընտրությունների նախաշեմին բացառապես ներքին լսարանի համար արված հայտարարություններ էին։ Իրականում «չեմբեռլենյան» անհեթեթ մխիթարություն է հենց «Հայկական ժամանակի» հրապարակումը։