Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարար Ջեյհուն Բայրամովը թուրք պաշտոնակցի՝ Հաքան Ֆիդանի հետ Անկարայում տված համատեղ մամուլի ասուլիսում հայտարարել է. «Ներկայում խաղաղության համաձայնագրի կնքման հիմնական խոչընդոտը մեր երկրներին ներկայացվող տարածքային հավակնություններն են, որոնք շարադրված են Հայաստանի Սահմանադրությունում»:                
 

Ո՞Ւմ շուրջ է տեղի ունենալու կոնսենսուսը

Ո՞Ւմ շուրջ է տեղի  ունենալու կոնսենսուսը
11.12.2012 | 00:34

Նրանք, գոնե այս պահի դրությամբ, թուլացել ու հաճույք են ստանում: Ամենևին տպավորված չլինելով Սերժ Սարգսյանի ներքաղաքական-կադրային-մարդկային դինամիզմից իսպառ զուրկ քայլերից, պետք է այնուհանդերձ գրանցել` հերթական անգամ նա տպավորիչ գամբիտ իրականացրեց: Ապացուցելով, որ ինքը լավ շախմատ խաղացող Տեր-Պետրոսյանից, չխաղացող Ռոբերտ Քոչարյանից հմուտ հաշվող է, և եթե առաջին երկուսը դրսից աջակցություն չեն ստանում, նրանց մոտ գրեթե ոչինչ չի ստացվում, ապա ինքը, ինչպես եղել է «գորշ կարդինալ» եղած ժամանակներից առայսօր (երբ այլևս և ստիպված հրապարակային գործիչ է), լավագույնս է տիրապետում քաղաքական մանիպուլյացիոն սխեմաներին, հետ-առաջի մոդուլյացիային:

Ելնելով օրվա իրավիճակից, եթե Ծառուկյանը որոշում կայացնի (երեքշաբթի օրը նա հանդես է գալու հայտարարությամբ), որ չի մասնակցում ընտրություններին, նաև չի պաշտպանում գործող նախագահին, ինչպես շաբաթ օրն ասել է նախագահականում, ապա այդ դեպքում Սերժ Սարգսյանը կարող է հայտնվել գրեթե քաղաքական էպոգեայում: Եվ դա այն ժամանակ, երբ թե՛ Տեր-Պետրոսյանի, թե՛ Ծառուկյանի հետևում կանգնած իրական մենեջերները կհայտնվեն ոչ միայն ցուգցվանգի (երեկ նրանց հետ խոսել չէր լինում. նրանք վատ էին` «մի ուրիշ ձև»), գոյատևման ու լինելության խնդրի, այլև «մի ուրիշ» անլուծելի իրավիճակի առաջ:
Ի՞նչ ելքեր կգտնեն նրանք պատային այդ վիճակից. քաղաքական տեխնոլոգիաներին միշտ կարելի է ապավինել, այնուհանդերձ, Սերժ Սարգսյանն այսօր գտնվում է ահագին հետաքրքիր վիճակում, երբ կարող է շախմատային տախտակը դնել թևի տակ ու տուն գնալ` ժամանակ ունեցած «վախտ» ֆիգուրներն ըստ հայեցողության շարժելու, իրեն «տակից» օգնող Ծառուկյանին «օգնելու», որ վերջինս իր ռեսուրսը «տակից» մի քիչ կիսի, բաժին հանի նաև ընդդիմադիր մյուս թեկնածուներին:
Հասկանալի է` Սերժ Սարգսյանն այս պահին կանգնած է նաև «ում» հաղթելու անչափ լուրջ դիլեմայի առաջ, որպեսզի կարողանա առավելագույն լեգիտիմություն ապահովել իր համար: Ընդորում, սա կարող է և նրա համար աքիլլեսյան գարշապարի վերածվել, եթե «ոսկեղենիկ» մոտեցում հանդես չբերի, որովհետև սա խոսում է քաղաքական համակարգի և երկրում դիմակայության փոշիացման մասին:
Ընդ որում, այս հարցում նա պետք է կարողանա իր մոտեցումները նաև «համահունչ դարձնել» աշխարհաքաղաքական կենտրոնների, գլխավոր խաղացողների հետ, որպեսզի վերջիններս նաև «սրա վրա» իրեն չմահակեն:
Այս առումով խաղը բաց է, հարցականներն ավելի շատ են, քան պատասխանները: Թե՛ իր, թե՛, առավել ևս, քաղական ուժերի գլխավոր խաղացողների դեպքում:
Կարողանալո՞ւ են առաջին-երկրորդ նախագահները շատ արագ վերադասավորվել այն դեպքում, եթե Ծառուկյանը չառաջադրվի: Կզորե՞ն այլ անձի շուրջ կոնսենսուսի գնալ, ինչը միակ փրկությունը կարող է լինել նրանց համար: Եթե այո, ապա ո՞ւմ շուրջ է տեղի ունենալու այդ կոնսենսուսը: Երբ նաև ամեն րոպե այդ խաղում Սերժ Սարգսյանը կարող է «սոլո» մտնել ու նոր «պա-դե-դե» պարտադրել:
Զի չկա այն մարդը, ով քչից-շատից կկարողանա «համախմբել» շահերը, գոնե «հարամելու» սցենարը չտապալելու համար: Բագրատյանը չի գնա դրան: Բացի այդ էլ` Տեր-Պետրոսյանը երբեք չի ցանկանա, որ Բագրատյանը նախագահի թեկնածու լինի. նրանք արտաքուստ են միմյանց հետ լավ, ներքուստ երկուսն էլ իրար չեն ընդունում, չեն սիրում: Ի դեպ, Բագրատյանն ավելի շատ պատճառներ ունի Լևոնով հիացած չլինելու, քան Լևոնը, մանավանդ, եթե հիշենք հին օրերի Վազգենի և Վանոյի խնդիրները, որոնց «ճկույթին» արժանի մարդ Լևոնը չէր գտնում. իսկ նման բաները հեշտ չեմ մոռացվում: Էլ չենք ասում, որ Լյովիկ Զուրաբյանն օրերս գաղտնալսված ձևով ոնց է բողոքել Օսկանյանին` նույն Բագրատյանից:
Էն գլխից էլ չենք խոսում Օսկանյանի մասին, որպես «կոնսենսուս», որովհետև նույնպես չաշխատող տարբերակ է։ Ինչո՞ւ` հազար անգամ ենք ասել: Չենք խոսելու Լևոն Զուրաբյանի թեկնածության մասին` նույն պատճառով: Էլ ավելի անիմաստ ենք համարում ՀՅԴ-ից Արմեն Ռուստամյանի` օրերս շրջանառության մեջ դրված տարբերակը ևս:
Տեր-Պետրոսյանի առաջադրումը նույնպես բացառում ենք, չնայած առկա վիճակում միակ քչից-շատից աշխատող տարբերակը դա կարող է լինել: Բոլորից ու ամեն ինչից հոգնած Տեր-Պետրոսյանը կթրջվի՞ երրորդ անգամ նույն գետն անցնելով: Նրան լավ ճանաչողներն ասում են` միայն մեկ դեպքում, էն էլ չենք կարող բարձրաձայնել:
Ինչ է մնում անել ՀԱԿ-ին այդ դեպքում: Այն, ինչ անում է ՀՅԴ-ն արդեն ահագին ժամանակ` պայմանավորվել Սերժ Սարգսյանի հետ: Չնայած ՀԱԿ-ն էլ մարտի մեկի խորհրդարանական հայտնի հանձնաժողովի և Ջհանգիրյանի պահվածքի հետ կապված արդեն սկսել է խաղալ իշխանությունների հետ:
Ծառուկյանի այսօրվա հայտարարությունից (՞) հետո նրանց կմնա ասել. «Լա՜վ, էլի, մա՛մ, մի քիչ էլ խաղամ»:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2614

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ