Անկեղծ ասած ինձ համար անհասկանալի է ընդդիմության բուռն արձագանքը ԱԺ փոխնախագահ Էդուարդ Շարմազանովի այն հայտարարությանը, թե գալիք նախագահական ընտրություններում ֆավորիտ թեկնածուն լինելու է հենց գործող նախագահը: Ցանկացած նախընտրական փուլում զանազան փորձագետներ, վերլուծաբաններ, ինչպես նաև քաղաքական գործիչներ, ընդհանուր քաղաքական դաշտի վերլուծություն են կատարում, ինչի արդյունքում որոշակի քաղաքական կանխատեսումներ և հայտարարություններ են արվում: Դա ընդունված միջազգային քաղաքական պրակտիկա է:
Հարգելի ընդդիմադիր ակտիվիստներ և գործիչներ, մի խառնվեք իրար, Էդուարդ Շարմազանովի ասածն ընդամենը քաղաքական գործչի արած օբյեկտիվ փաստերի սուբյեկտիվ վերլուծության արդյունք է, ինչն ամենևին էլ չի ներկայացվում որպես կատարված փաստ կամ իրողություն:
Հետաքրքրական է, սակայն մեկ այլ բան, երբ նույն ԲՀԿ-ն վստահաբար հայտարարեց, թե խորհրդարանական ընտրություններին «50+1» ձայն է հավաքելու, մեր սուրբ ընդդիմությունը, չգիտես ինչու, բուռն կերպով չարձագանքեց այդ փաստին (տեսնես ինչու): Էլ չեմ ասում`խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ ՀԱԿ-ի հնչեցրած հիմնական գաղափարը. «Եթե մենք չհաղթենք ընտրություններում, ուրեմն դրանք կեղծված են», որը հետո վերածվեց հետևյալի. «Մենք չենք հաղթի ընտրությունները, ուստի դրանք կեղծված են»: Այսինքն` ընտրություններից առաջ միանշանակ հայտարարություններ անելու դասական օրինակը առաջին հերթին հենց Էդուարդ Շարմազանովին «քլնգողներինն է»:
Նանա ԳՆԴՈՅԱՆ
1. Հ.Գ.- Երկակի ստանդարտների ջանը սաղ լինի:
2.Հ.Գ.- Հատուկ ՀԱԿ ակտիվիստների համար` Խաչակիր կարիերիստ ՀՀԿ-ական չեմ, Շարմազանովից էլ փող չեմ ստանում: