Բրյուսելում՝ ինչպես Գրանադայում։ Ապրիլի 5-ին Հայաստանի ձևական մասնակցությամբ բանակցում էին Արևմուտքը, Թուրքիան ու Ադրբեջանը։ Բանակցում էին Հայաստանի վրա, Ռուսաստանի ու Իրանի դեմ (Արցախի թեման փակ էր, քանզի այդ հարցով հավաքվել էին 2022-ի հոկտեմբերի 6-ին Պրահայում ու մեկ տարի անց համատեղ ուժերով էթնիկ զտում իրականացրել)...

Պատահական չէ մարդկության պատմությանն ուղեկցող այն հանգամանքը, որ քաղաքակրթական մի պարադիգմից դեպի հաջորդ պարադիգմն անցում կատարելիս, վերջինիս ամենից հավանական կրողը նախորդի այն հարևանը կամ հարևաններն են լինում, որոնք ռեսուրսային և կազմակերպական իմաստներով ունեն համապատասխան պոտենցիալներ ու զարգանալու հնարավորություններ։

1. ԵՄ-ը գումար չի տրամադրել, այլ խոստացել է ընդամենը։ ԵՄ-ը մինչ այդ` վերջին 4 տարիներին, 2 անգամ արդեն խոստացել էր Հայաստանին տրամադրել 2.6 մլրդ, առաջին անգամ՝ խորհրդարանական ընտրությունների նախաշեմին, ինչը Նիկոլը որպես խաղաքարտ օգտագործեց, այսինքն` մեզ չընտրեք, չեն տա։ Երկրորդ անգամ` Պրահայի պայմանավորվածություններից անմիջապես հետո, ենթադրաբար, որպեսզի Արցախի վերջնական կորուստը կամ, ինչպես Նիկոլն էր ասում, նշաձողի իջեցումը Արցախի հարցում թմրությամբ ընդունվի հանրության կողմից։

Սիմոնյան Ալենը ՀՀ քարտեզ է հրապարակել: Վերջինս պնդում է, որ հենց «այդ քարտեզով ենք մենք անկախացել և դա քննարկման ենթակա չէ»:

Զիջման գնալով խաղաղության հասնելու անհնարին լինելը, անկախ նրանից, որ մարդկության պատմությունը դա վաղուց է ցույց տվել, հեշտությամբ կարելի է ապացուցել նաև տեսականորեն։

Խնդիրը միայն այն չէ, որ Տավուշի գյուղերի հանձնման դեպքում վտանգվում է Կարմիր Կամուրջ-Սևքար-Բերդ մայրուղային գազատարը: Խնդիրն այն է, որ այդ սցենարի կյանքի կոչման դեպքում մեծ է հավանականությունը, որ Բաքուն կարող է հանդես գալ Մոզդոկ-Թբիլիսի (Հյուսիսային) գազամուղը գնելու նախաձեռնությամբ...

«Դրոշի մասին» օրենքում նախատեսվում են փոփոխություններ, որոնց առանցքում բացօթյա տարածքում դրոշի առավելագույն չափ սահմանելն է՝ 2մX4մ: Գործող օրենքով այդպիսի սահմանափակումներ չկան...

ՀԱՊԿ-ից Փաշինյանին պատասխանել են, որ «ՀԱՊԿ-ի պատասխանատվության տարածքն ավարտվում է այնտեղ, որտեղ անցնում է պետական սահմանը, որը կարգավորվում է երկկողմանի հիմունքներով Հայաստանի և նրա հարևանների միջև»:

Ինչքան էլ որ չեմ աշխատում սառը մնալ, բայց չեմ կարողանում անտարբեր լինել մասսայական ծառերի հատման երևույթին։ Ցավում եմ, որ այդ ծրագրի սկզբում իմ գիտելիքներով փորձել եմ խորհուրդ տալ այսօրվա այդ ծրագիրն իրագործողներին։ Շուրթերիս միայն վատ բառեր են, ջղայնութուն։

Այն, ինչ այսօր տեղի է ունենում մեր իրականությունում մղձավանջ անվանելը բավական մեղմ ու պրիմիտիվ է, քանի որ այս վակխանալիան ամբողջովին հանգեցնելու է պետության մայրամուտին։ Սա ասում եմ բնավ պեսիմիստ չլինելով, առավել ևս, ընդհանրապես խուճապ տարածելու մտայնություն չունեմ․ ուղղակի, տեսնելով աշխարհաքաղաքական քաոսն ու հանրային լատենտ անտարբերությունը, ինչպես նաև օրվա իշխանության անգրագետ գործողությունները, այլ տրամաբանական եզրահանգման գալ ուղղակի չեմ կարող։