ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ դուրս կգա նախագահական ընտրապայքարից, եթե բժիշկները պարզեն, որ ինքն առողջական խնդիրներ ունի։ «Անկեղծ ասած, ես կարծում եմ, որ միակ բանը, որ տարիքը բերում է, իմաստությունն է»,- հավելել է Բայդենը։ Ավելի վաղ նա ասել էր, որ կհրաժարվի նախընտրական մրցապայքարից միայն այն դեպքում, եթե Աստված իրեն ասի դա անել։               
 

Այդ օրը հայերը հաղթեցին

Այդ օրը հայերը հաղթեցին
10.10.2023 | 11:11

50 տարի է անցել: Անհավատալի է: 50 տարի…

Ուրեմն, ես 9 տարեկան էի: Ճիշտ այս օրը՝ հոկտեմբերի 10-ի երեկոյան, ամբողջ Հայաստանը գամվել էր հեռուստացույցի էկրաններին: Երևանի «Արարատը» մրցում էր Կիևի «Դինամոյի» հետ ԽՍՀՄ գավաթի համար: Բազմոցին նստած էին հայրս, հորեղբորս տղան, անունն էլ ոչ ավել, ոչ պակաս՝ հենց Արարատ: Իմ տեղն ամենապատվավորն էր՝ վերևում, բազմոցի թիկնակին: Եվ ընթանում էր վճռորոշ խաղը: Հայրս քիչ թե շատ զսպում էր իր հույզերը: Ես շատ լավ հիշում եմ ամբողջ ընթացքում սրտիս ուժգին զարկերը: Իսկ Արարատն ամենաանկառավարելին էր: Մեկ ցատկում էր, մեկ ծնկում էր հատակին, մեկ աղաղակով վեր էր թռչում: Հավանաբար նույն պատկերն էր բոլորի տներում:

Եվ ահա Իշտոյանը խփում է աստեղային գոլը: Հայրս արդեն որևէ բան զսպելու կարիք չունի: Արարատը հասել է հեռուստացույցի մոտ ու էկրանն է համբուրում: Ես գոռում եմ ամբողջ ձայնով. «Գոոոոոլլլլ»: Տանեցիները նայում են մեր խելագարությանն ու իրենք էլ են գոռում…

Նետվում ենք փողոց: Ամբողջ գյուղը դրսում է: Գրկախառնվում են, համբուրվում, շնորհավորում իրար…

50 տարի: Հայրս արդեն չկա: Արարատն էլ չկա: Չկա մեր հին տունը, մեր բազմոցը, հեռուստացույցը… Ոչինչ չկա: Միայն ես եմ մնացել և այն անբացատրելի հպարտ հուզմունքը, որ մինչ օրս ապրում է իմ սրտում: Որովհետև այդ օրը հայերը հաղթեցին…

Հովիկ Չարխչյան

Դիտվել է՝ 9119

Մեկնաբանություններ