Սիոնիզմը նախ ստեղծեց Ադրբեջանը, հետո ստեղծեց Իսրայելը։ Երկուսն էլ արհեստածին և արհեստական պետություններ են, և եթե հնարավոր լինի դիմակները հանել, ապա կպարզվի, որ դիմակների տակ ոչինչ չկա։ Բայց իրական է սիոնիզմը։ Այնքան իրական է, որքան անիրական է հայկական սփյուռքը։ Որովհետև սիոնիզմից կախման մեջ են այն պետությունները, որտեղ իրենք գոյություն ունեն, իսկ հայկական սփյուռքը ի՛նքն է կախման մեջ այն պետություններից, որտեղ գտնվում է։ Եվ այդ կախվածությամբ է բացատրվում 2018 թվականի գունավոր հեղափոխության ընթացքում սփյուռքի խանդավառությունն ու այնուհետև տեղի ունեցող բոլոր ազգային աղետների նկատմամբ սփյուռքի լռությունը։ Քանի որ կախվածություն նշանակում է չլինել գործոն, որն էլ նշանակում է գոյություն չունենալ որպես առանձին միավոր, երբ անունը կա՝ ամանում չկա։ Հայության դեպքում պետությունը իրական է, որովհետև հողը իրական է, և այդ հողի վրա ստեղծված մշակույթը իրական է, իսկ սփյուռքը արհեստածին է։ Հրեաների դեպքում պետությունն արհեստածին է, որովհետև հողն իրենցը չէ, և բարձր մշակույթ չունեն, իսկ սփյուռքը իրական է։ Այո, հրեական «սփյուռքը», որը սիոնիզմն է, իրական է, և դրա ակունքները կարելի է տեսնել Հին կտակարանում, եթե, իհարկե, ինքնուրույն ես կարդում, առանց «օգնության»։ Ի տարբերություն Ադրբեջանի և Իսրայելի, մեզ մեր երկիրը Աստված է տվել, և մենք պարտավոր ենք այն պահել ու ծաղկեցնել՝ գիտակցելով, որ հողից թանկ ոչինչ չկա։
Կարինե Հակոբյան