Մարտին Հուրիխանյան․ Ընդամենը մի քայլ է

Եթե առաջ ընդամենը կասկած էր, հիմա ավելի քան համոզմունք է, որ կորոնավիրուսը բնավ էլ անկապ ծագումնաբանության վարակ չէ։
Նաև սկսել եմ ինքս ինձ չհանդուրժել այն միամտության համար, որ ժամանակին մատների արանքով նայեցի դիտարկումներին, թե համավարակը թիրախավորել է հատկապես ավագ սերնդի ներկայացուցիչներիս։

Մինչդեռ ասվածն ավելի քան զգուշացում էր։
Տարիքային ավագ խմբի մարդիկս, որ բավական պինդ հիմքերի վրա դրված արժեհամակարգի կրողներ ենք նաև ավանդական ընտանիքի մասին մեր պատկերացումներով, հանգամանքների բերումով ավելի շատ ենք կապված մեր թոռնիկների հետ՝ հնարավորիս շատ փոխարինելով աշխատանքի մեջ խրված նրանց ծնողներին՝ մեր զավակներին։

Չեք նկատո՞ւմ, որ կորոնավիրուսով թիրախավորել են մեզ՝ ավելի հեշտությամբ առաջ տանելու համար այլասերում պարունակող իրենց գաղափարները, թե երջանկությունը նաև նույն սեռի մարդկանց միության մեջ է, հարաբերվելու նրանց ազատ ընտրության։ Իսկ ընտանիք քայքայելուց հետո ՀԱՎԱՏ ու ԵՐԿԻՐ քայքայելը մի քայլ է։

Հեղինակի նյութեր

• Գիտեմ, որ սիրտ չունեք, բայց թե․․․
• Մշակույթի գլխին կանգնած բորենիները
• «Բարի լույս, հայեր» շարքից
• Էս կողմերի արջը ես եմ
• Շարունակվող լեհական ընթերցումներ
• Մեր հայ-լեհական հարսանիքը
• Խորը ծալքէջերով դյութական Պոլիսը
• Ամեն տան մեջ ի՛ր կանթեղը պիտի վառվի
• Երեկ ես հանդիպել եմ․․․ ԱՍՏԾՈՒՆ
• Մայիս Մխիթարյանի Սողոմոն Թեհլիրյանը
• Լուսե սպասումների սեպտեմբեր
• Հուսանք
• Մի՛ մտեք այդ անեծքի տակ
• Մենք ենք, մեր անտարբերությամբ
• Եթե
• Եվ նորից արձանագրենք
• Մալխասը հաղթում է ու պահանջում Հայոց Եռագույնը
• Ալեքսանդրա Գրիգորյանի ֆանտաստիկ հաղթանակը
• Երբ մարտնչող անգրագիտությունն է կառավարում
• Ընթացքդ հարատև, «Փյունիկ»

Մեկնաբանություններ