Թուրքական կողմի բարձրաստիճան պաշտոնյաները սկսել են հաճախակի «հույս հայտնել», որ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև «շուտափույթ» խաղաղության պայմանագիր կկնքվի...

Հայ ազգի և Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու թշնամիներն են. 1) անգլոսաքսերը, 2) ֆրանկոմասոնները...

Բայց տեսնենք, թե ինչ է կատարվում նրա շուրջը։

Նիկոլի զիջումները, Ալմա-Աթայի հռչակագրով միակողմանի են, Բաքուն չի պատրաստվում Հայաստանից բռնազավթած տարածքներից դուրս բերել ադրբեջանական զորքերը։

Առկա է ողբերգական չափերի մի զանգված, որն օբյեկտիվ պատճառներով չունենալով համապատասխան մակարդակի գիտելիքներ, կամ, ավելի ճիշտ, առհասարակ որևէ գիտելիք չունենալով, հավատում է, թե երբ...

Հարցնելը ամոթ չլինի՝ Հայաստանում պատմաբաններ կա՞ն։ Նախկինում պատմաբանների պատկառելի փաղանգ գոյություն ուներ, հիմա չգիտեմ՝ կա՞ն, թե եղածը ՔՊ- է։

Ադրբեջանի իշխող ուժի պատգամավոր Հիքմեթ Բաբաօղլուն խոսել է այն մասին, թե ինչ ակնկալիքներ ունեն Փաշինյանից «խաղաղության պայմանագիր» կնքելու ճանապարհին։ «Փաշինյանն այս պահին փորձում է ձերբազատվել ներքին գործոնից՝ վերջին հարձակումը կատարելով եկեղեցու վրա, որպեսզի վերացնի եկեղեցու և արմատականների գործոնը։ Փաշինյանը ցանկանում է պետություն ստեղծել, իսկ եկեղեցին դա չի ուզում թույլ տալ, քանի որ Հայաստանում միշտ պետությանը փոխարինելու գործառույթ է իրականացրել։ Կարծում եմ, որ այս պայքարը կհանգեցնի Փաշինյանի հաջողությանը»։

Թուրքասիրությունը միշտ էլ Հայաստանի բնակչության մի որոշ հատվածի մոտ գերակայող է եղել։ Այսօր էլ կա։ Դա առաջին հերթին կապված է այն օբյեկտիվ իրականության հետ, որ երկար ժամանակ հայերն ու թուրքերը ապրել են նույն տարածքում, միմյանցից վերցրել սովորույթներ ու մտածելակերպ։

Այստեղ բոլորս պետք է գրեինք որևէ լուսավոր նյութ, խոսք` ուղղված հայ մանուկներին` ի Հայաստան, Արցախ և ի Սփյուռս:

Թերթում ես լրահոսը, ակամա լսում լրատվականներում զետեղված իրենց մտքի գիգանտ հռչակած պաշտոնավոր «հանճարեղ անգրագետների» մարտնչող տգիտությունն ու ապշում, թե ինչպես է հասարակությունը հանդուրժում նման ինֆանտիլ, դիլետանտ, պատեհապաշտ ու բախտախնդիր «էլիտային»: