2018 թ. քաղաքական իրադարձություններին և իշխանափոխությանը հարյուր հազարավոր քաղաքացիների զանգվածային ակտիվ մասնակցությունը պայմանավորված էր այն հանգամանքով, որ առաջնահերթություն էր հրչակվում արդարության, հակակոռուպցիոն պայքարի և սոցիալական հավասարության խնդիրների լուծումը: Արցախի և արտաքին քաղաքական վեկտորի փոփոխության հարցերում արմատական շրջադարձի մասին չէր խոսվում:

Երևանի կենտրոնում բնակվողները բոլորը դոլարային միլիոնատերեր չեն: Եթե քաղաքացին թոշակառու է կամ ստանում է սովորական աշխատավարձ, բնակվում է կենտրոնում արդեն վաղուց, բնակարանն էլ ստացել է ոչ թե անկախության ժամանակ, այլ ձրի, խորհրդային կարգերի ժամանակ և ունի համեստ մի մեքենա իր կենցաղային կարիքները հոգալու համար, ինչպե՞ս է վճարելու 160 000 դրամ կայանատեղիի համար:

Ինչպե՞ս կվերաբերվեիք այն մարդուն, ով ձեր գյուղի խանութի ապառիկի՝ «նիսյայի» տետրում ձեր անունը գրելով խանութից սննդամթերք , առաջին անհրաժեշտության ապրանքներ վերցնելով բերում է ձեր տուն՝ ճանապարհին էլ այդ ապրանքներից իր համար ծածուկ վերցնելով, գողանալով։ Հենց այդպես է վարվում Հայաստանի իշխանությունը, Հայաստանի ունեցած 11,5 միլիարդ դոլար պարտքին նոր պարտքեր, նոր վարկեր ավելացնելով՝ մարզերում սուբվենցիոն ծրագրեր է իրականացնում։ Ստացվում է , որ իշխանությունը հարսի «բարիքներով» փեսային լավություն է անում։

Ինձ հեռու ու մոտիկ բազմաթիվ ծանոթ ու անծանոթ մարդին են գրել, ասել, որ աջակցում են ու որ կիսում են խնդիրը, բայց երբ առաջարկում եմ միանալ մեզ փողոցում, ասում են, որ տրամադրություն չունեն ու թաթախվել չեն ուզում...

Արցախից ժամանակավորապես տեղահանված մեր հայրենակիցները հաճախ են դժգոհում, որ Հայաստանի տարբեր պետական հիմնարկներում հրաժարվում են իրենց աշխատանքի ընդունել՝ ներքին կարգով պատճառաբանելով, թե հրահանգ ունեն չընդունել աշխատանքի, քանի դեռ արցախցիները չեն փոխել անձնագրերը և չեն հրաժարվել Արցախի քաղաքացիությունից՝ դառնալով Հայաստանի քաղաքացի։

Արցախցի Մխիթարն է, ծնունդով ԱՀ Մարտունիից: Մխոն շատ վաղ տարիքից է կռվել հայրենիքի, իր տան և արժանապատվության համար։ Պատանի էր, երբ առաջին անգամ մտավ խրամատ, սկզբում հոր համար գնդացիրի փամփուշտներն էր լիցքավորում, հետո արդեն ծառայության անցավ

Այստեղի գոզահոտից և հակահիգիենիկ տեսարանից մարդու սիրտ է խառնում։

Մարդուս կյանքի միջին տևողությունը յոթանասուն տարի է: ՈՒզի-չուզի մի ութ-ինը ժամը պետք է քնի, որը կազմում է այդ հերն անիծած յոթանասուն տարվա մեկ երրորդը: Քնի այս պարագան սոսկալի անաչառ է, այսինքս կապ չունի թե դու ով ես - վսյո, պիտի քնես:

Հավաքվել են էսօր Նիկոլի մոտ «իրավունքի պահապաններ», որոնց իրավապահ կսեն, ու զեկուցում են (արդեն չի կարելի, բայց Հայաստանի համար լրիվ նորմալ է)` ես ձերբակալել եմ 500 հոգու, ես կալանավորել եմ 1500 հոգու, ինձ մոտ քրեական վարույթներն աճել են 870 տոկոսով, դատի եմ տվել 3 միլիոն մարդու...

Սրանից 10-15 տարի առաջ, երբ հնդկական միգրացիան սկսում էր աստիճանաբար թափ հավաքել մեծամասամբ բժշկականի ուսանողների տեսքով, գրեթե բոլորը դրան լոյալ էին վերաբերվում։ Ոչ մի արտառոց բան չկար՝ արտասահմանցի ուսանողներ էին, եկել էին սովորելու։