«Հղիության ընթացքում երեխայի բջիջները տեղափոխվում են մոր արյան մեջ, այնուհետև նորից վերադառնում երեխայի մոտ, սա կոչվում է պտղի-մոր միկրոքիմերիզմ»:
41 շաբաթվա ընթացքում բջիջները շրջանառվում և միաձուլվում են, իսկ երեխայի ծնվելուց հետո այդ բջիջներից շատերը մնում են մոր օրգանիզմում՝ մշտական հետք թողնելով մոր հյուսվածքներում, ոսկորներում, ուղեղում և մաշկի վրա և հաճախ մնում այնտեղ տասնամյակներ: Մորից ծնված յուրաքանչյուր երեխա այսպիսի հետք է թողնում նրա օրգանրզմի վրա։
Նույնիսկ, եթե հղիությունն ամբողջությամբ չընթանա կամ եթե նա ընդհատում է հղիությունը, այդ բջիջները, միևնույն է, տեղափոխվում են նրա արյան մեջ:
Հետազոտությունները ցույց են տվել, որ եթե մոր սիրտը վնասված է, պտղի բջիջները շտապելու են վնասվածքի վայր և փոխվելով դառնալու են այնպիսի տեսակի բջիջներ, որոնք մասնագիտացած են սրտի վերականգնման մեջ:
Երեխան օգնում է մորը վերականգնել առողջությունը, իսկ մայրը կերտում է երեխային: Հրաշալի է, չէ՞:
Հաճախ սա է պատճառը, որ հղիության ընթացքում որոշ հիվանդություններ անհետանում են: Անհավանական է, թե ինչպես է մոր մարմինն ամեն գնով պաշտպանում երեխային, իսկ երեխան պաշտպանում և վերականգնում է մոր օրգանիզմը, որպեսզի ինքը ապահով զարգանա և գոյատևի:
Հետազոտությունները ցույց են տվել նաև, որ մոր ուղեղում պտղի բջիջները հայտնաբերվում են ծնվելուց 18 տարի անց: Զարմանալի է, չէ՞:
Եթե դուք մայր եք, ապա գիտեք, թե ինչպես կարող եք ինտուիտիվ զգալ ձեր երեխային, նույնիսկ երբ նա ձեր կողքին չէ:
Այժմ գիտական ապացույցներ կան, որ մայրիկները կրում են դրանք երկար տարիներ, նույնիսկ, երեխայի ծնվելուց հետո:
Ասե՛ք, որ դա շատ հուզիչ է:
Արթուր ԵՂԻՆՅԱՆ