Երբ իրավաբան մարդը վրդովվում է այն հարցից, թե ինչու է անգործության պատճառով աշխատավարձ ստանում, հետո էլ ասում է, թե «որպես ՀՀ քաղաքացի` մտածե՞լ ենք այն մասին, թե ինչով է ապրում այդ դատավորը, ուրիշ ի՞նչ եկամուտ ունի», ուզում ես հասկանալ նախ այս մարդն ընդհանրապես իրավաբանության հետ ինչ կապ ունի, հետո էլ որպես բարձրագույն դատարանի դատավոր, նա երբևէ մտածե՞լ է, թե ինչպես են ապրում այն հարյուր հազարավոր մասնագետներ, որոնք միակ եկամտի աղբյուրից էլ են անգամ զրկված։ Թե՞ Վահե Գրիգորյանը կարող է իր պարտականությունները չկատարել, բայց աշխատավարձ ստանալ, իսկ մյուսները մարդ չեն, ապրել չեն ուզում։
Բայց իմքայլականների սրտի դատավորն էլ ավելի առաջ է անցնում՝ հայտարարելով, թե չաշխատած ժամանակն իզուր չի անցկացրել. «Այդ ընթացքում ես մշակել եմ բոլոր ընթացակարգային փաստաթղթերը, որոնք պետք է ընդունվեն»: Հասկացա՞ք, ՍԴ-ն յուրացնելուց հետո «հեղափոխական» դատավորները «ընթացակարգային փաստաթղթեր» են ընդունելու, թե ընթացակարգայինի անվան տակ ինչեր է ընդունելու ՍԴ-ն, միայն կարելի է ենթադրել, բայց որ դրանք հաստատապես վիճահարույց են լինելու, կասկածից վեր է։ Եթե այդքան մխրճվել է ՍԴ-ի ընթացակարգերը վերաձևելու մեջ, ինչու մի երկու խորհուրդ չի տվել իրեն բերած քաղաքական ուժին, որ այդքան անփույթ սահմանադրական բարեփոխումների նախագիծ խորհրդարան չբերեին։ Իսկ եթե տվել է ու այս վիճակն է, նշանակում է կրկնակի մեծ սխալ է նրան լծել ՍԴ-ն «վերաձևելու» գործը։
Եվ հետո հարց՝ եթե իշխանության քիմքին հաճո ընթացակարգեր է մշակում այս դատավորը, ինչու հենց դրա «պատվիրատուից» չի վճարվում, այլ հարկատուներիս գումարներն է անաշխատ վատնում։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ