ՌԴ-ի ցանկությունները դեռ քիչ են

ՌԴ-ի ցանկությունները դեռ քիչ են

Մի քանի օր է, ինչ ԶԼՄ-ներում քննարկվում է Кавказ ռուսական պարբերականում ԱՊՀ երկրների խնդիրների մասնագետ Ռոման Ագարունովի «Հայաստանը կարող է մտնել Ռուսաստանի կազմի մեջ» հոդվածը:
«Ռուսաստանի քաղաքական կուլիսներում քննարկվում է Հայաստանը ՌԴ կազմի մեջ ներգրավելու մասին հարցը: Ինչպես տեղեկացնում է ռուսական դիվանագիտական շրջանակների աղբյուրը՝ չցանկանալով հրապարակել իր անունը, Մոսկվան գտնում է, որ եկել է հետխորհրդային տարածքում ավելի ակտիվ գործողությունների ժամանակը: Որոշ տվյալների համաձայն՝ Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանի նախնական համաձայնությունն արդեն ստացվել է»,- նշված է հոդվածում: Չնայած հոդվածի վերաբերյալ արդեն հնչել են տեսակետներ հայ քաղաքագիտական շրջանակներից՝ այն, մասնավորապես անվանելով մտացածին, սակայն, ակնհայտ է, որ ՌԴ-ն սրանով փորձում է համապատասխան ուղերձներ հղել ՀՀ-ին: Բանն այն է, որ, հոդվածում, որպես Հայաստանի «աքիլլեսյան գարշապար» հիշատակվում են երկրի սոցիալ-տնտեսական ծանր վիճակն ու արտագաղթի տեմպերը:
Ի՞նչ հետևություններ է պետք անել այս ամենից:
ԽՍՀՄ օրոք քաղբանտարկյալ Ազատ Արշակյանը մեր զրույցի ժամանակ նշեց. «Առաջին համաշխարհային պատերազմում հաղթած գերտերությունների դաշնակից Արևելյան Հայաստանի հայ ժողովուրդը նվաճեց և ստացավ ազգային մշակութային հայկական օջախի իրավունք. ձևով՝ ազգային, բովանդակությամբ՝ սոցիալիստական պետություն: Քսան տարի առաջ Սովետական Հայաստանի հայ ժողովուրդը բարելավեց իր պետության կարգավիճակը՝ ազգային-մշակութային ավտոնոմիայից դարձրեց ազգային ժողովրդավարական հանրապետություն, այլ լեզվով ասած՝ ձևով ազգային, բովանդակությամբ՝ սոցիալիստական պետությունը դարձրեցինք ձևով՝ ազգային, բովանդակությամբ՝ քաղաքակրթական ֆորպոստ-պլացդարմ: Այսինքն՝ մեր պետությունը ոչ միայն հայ ժողովրդինն է, այլև՝ քաղաքակիրթ աշխարհինը: Եվ քաղաքակիրթ աշխարհը, որի մեջ մտնում է նաև Ռուսաստանը, չունի իր դաշնակից երկիրը կործանելու ծրագիր: Իսկ մեծապետական ուժերը ՌԴ-ում մարգինալ են, լուսանցքային: Նրանք չունեն քաղաքական իշխանություն, ռեսուրսներ՝ իրենց կայսերապետական նկրտումներն իրականացնելու համար: ՀՀ քաղաքացիներից հակապետական ուժերը նույնպես մարգինալ են, նրանք չեն կարող ստիպել հայ ժողովրդին գնալու պետության ինքնալուծարման: Հայաստանը չի կորցնի իր ինքնիշխանությունը: Անկախ այդպիսի ցանկություն ունեցողներից՝ Հայաստանը գոյություն է ունենալու որպես պետություն: Հայկական պետությունը վերացնելը այդ ցանկությունն ունեցողների ուժերից վեր է»:

Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Քաղաքացիական անհնազանդության հայկական տարբերակ կամ՝ «Արժեքների հեղափոխություն»
• ԲՀԿ-ն վերահաստատում է իր գերիշխող դիրքը
• Մետաքսի ճանապարհ՝ Սալոնիկից մինչև Մեղրի
• «Չկա բարեփոխումների ծրագիր»
• «Քինդեր-սյուրպրիզ»՝ եվրասիականացման նախաշեմին
• «Հարցերը փողոցում չեն լուծվում»
• Գայ Ֆոքսը՝ Երևանում
• Ռեսուրսնե՞րն են հաշվարկում
• «Դիմակների երթից» մեկ տարի անց
• «Ոչ մի քաղաքական իմաստ այնտեղ պետք չէ փնտրել»
• «Ոչ միայն սահմանադրության, այլև ողջ հասարակության հարցն է»
• «Արտահերթ ընտրություններ չեն սպասվում»
• ԲՀԿ-ն՝ լուրջ փորձության առջև
• «Հոկտեմբերի 30-ն այլ իմաստ ունի»
• Նստացույցի հարցում դեռ չկա կոնսենսուս
• Երջանիկ Աբգարյանը կարծում է, որ պետք է լավատես լինել
• Որքան են թափանցիկ գործում ՀՀ-ում հավատարմագրված դեսպանությունները
• Վիզաների դյուրացում ՀՀ-ի և ԵՄ-ի միջև
• Մնացել են նույն դիրքորոշմանը
• «Լուսանցքային լինելը պատիվ է մեզ համար»

Մեկնաբանություններ