Հիշու՞մ եք, ամիսներ առաջ գրել էի, որ Քամալա Հարիսը պարտություն է կրելու իր՝ տրադիցիոն դեմոկրատական նահանգ Կալիֆորնիայում:

Աբսուրդի հասնող վիճակն այն է, երբ մեր ժողովուրդը, այդքան տարի ռուսների կողքին ապրելով հանդերձ, չի ճանաչում ռուսական անվտանգության օրակարգը, որը շատ պարզ է, միևնույն ժամանակ՝ շատ վտանգավոր. «Եթե մենք պարտվում ենք, ապա հաղթող չի լինելու»:

Մի քանի օր առաջ Ալիևը հաստատեց ՀՀ-ի և Ադրբեջանի սահմանազատման հանձնաժողովների համատեղ գործունեության կանոնակարգը։ Դա տեղի ունեցավ Կազանում՝ ԲՐԻԿՍ-ի հանդիպումից անմիջապես հետո...

Ինչպես Հայաստանում, Վրաստանում նույնպես վրացական ծագման օլիգարխներն օգտագործվում են դրսի ուժերի կողմից՝ Վրաստանում ցանկալի օրակարգ թելադրելու նպատակով: Կասկած չկա, որ օլիգարխիան չարիք է և չի ծառայում սեփական ժողովրդին...

ԲՐԻԿՍ-ի տրիումֆը, Վրաստանի՝ արևմտյան կուրսից շեղումը, Մոլդովայում արևմտամետության փաստացի պարտությունը՝ այս ամենն ունի մեկ խորքային պատճառ՝ ուկրաինական թատերաբեմում Արևմուտքի շարունակվող պարտությունը։ Բոլորը ձգտում են դեպի հաղթող կողմը։

Երեկ հայտնի դարձավ, որ Իսրայելի իշխանությունները որոշել են հետաձգել Իրանի վրա հարձակումն ամերիկյան ԶԼՄ- ներում դրա նախապատրաստման մասին հույժ գաղտնի փաստաթղթերի արտահոսքից հետո:

Անհերքելի է մեկ իրողություն. Թրամփի օրոք Արցախը հարձակման ենթարկվեց, Բայդեն-Հարիսի օրոք՝ հայաթափվեց: Այս ամենն ուղղորդվում էր ոչ միայն ԱՄՆ-ի, այլև միջազգային հանրության քննադատական հայտարարություններով, բայց զրո հստակ գործողություններով...

Այսօր, ընտրություններից շուրջ 2 շաբաթ առաջ, Թրամփն այսպիսի գրառում է արել Արցախի վերաբերյալ. «Քամալա Հարիսը ՈՉԻՆՉ չարեց, երբ 120.000 հայ քրիստոնյաներ սարսափելի կերպով հալածվեցին և բռնի տեղահանվեցին Արցախից: Քրիստոնյաները ամբողջ աշխարհում անվտանգ չեն լինի, եթե Քամալա Հարիսը լինի Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների նախագահը: Երբ ես լինեմ նախագահ, ես կպաշտպանեմ հալածված քրիստոնյաներին, կաշխատեմ դադարեցնել բռնությունն ու էթնիկական զտումը, և մենք խաղաղություն կհաստատենք Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև»:

ԲՐԻԿՍ-ը հիմնադրվել է 2006 թվականին` Բրազիլիայի, Ռուսաստանի, Հնդկաստանի և Չինաստանի կողմից: 2011-ին կազմակերպությանը միացել է Հարավ Աֆրիկյան Հանրապետությունը, իսկ 2024-ի հունվարին` Եգիպտոսը, Իրանը, ԱՄԷ-ն և Եթովպիան: Սույն թվին ևս 26 պետություն հայտ է ներկայացրել կազմակերպությանը անդամակցելու համար...

Ամերիկյան դիվանագիտության մեջ ընդունված պրակտիկա է բանագնացների հետ միասին նաև նամակներ ուղարկել ընդունող երկրների ղեկավարներին: Հիշենք 2023թ. նույն Սամանթա Փաուերի այցը Հայաստան և նրա կողմից վարչապետին փոխանցված Ջո Բայդենի նամակը: Այս առումով այստեղ որևէ արտասովոր բան չեմ տեսնում: