Նիկոլն էլ, լինելով շարքային ու տեսանելի սպառողականության կրող, իր շահերի ու դարեր գոյություն ունեցող հարցադրումների դիրքերից է ջարդում հայի գոյաբանության, պետության արժեքի, հայի համար կարևորի ու անկարևորի, լինելիության՝ ընդունված, երբեմն քարացած, ու ավանդական դարձած թեզերը:
Պետության, գոյության լեգիտիմ իրավունք ունենալու, ապագա կառուցելու համար նրան հակադիր շրջանակները, մտածող մարդիկ, պետք է գոյաբանական նոր թեզեր ու կոնցեպտներ մշակեն. անցյալն աննախադեպ պարտվել է գլոբալ ու ներքին նոր իրականության ու հանրույթի մոտ:
Հատվածայնությամբ ու առկա գործիքակազմով ոչնչի հասնել չի ստացվելու:
Ալեն Ղևոնդյան