Թե ինչ է գրել Washington Times օրաթերթը, ինձ համար կարևոր չէ: Ոչ թե այն բանի համար, որ մեծամիտ մարդ եմ և հաշվի չեմ առնում հեղինակավոր մամուլի ասածը, այլ որովհետև այդ թերթի էջերով հրամցվածը կարելի է համարել կեղտոտ ռումբ՝ ուղղված հայ ժողովրդի դեմ: Ըստ Իսրայելի Բեգին-Սադաթ կենտրոնի փորձագետ Ալեքսանդր Մորիսոնի հոդվածի, առանց որևէ կոնկրետ փաստերի, փորձ է արվում այնպես ներկայացնել, թե Հայաստանը միջուկային կեղտոտ ռումբ է ստեղծում: Միշտ ասել եմ, որ ես սիրում և խոնարհվում եմ հրեա ժողովրդի տաղանդավոր զավակների առջև, որոնք քիչ բան չեն արել մեր վիշտը թեթևացնելու համար: Միայն Ֆրանց Վերֆելը բավական է այդ ժողովրդին միշտ երկրպագելու համար: Ասել եմ նաև, որ ինձ համար կա աշխարհում հրեայի երկու տեսակ՝ ազնիվ, հանճարեղ, մարդասեր և, հրեականից բացի, ուրիշ ոչինչ չտեսնող սիոնիստ:
Հիմա այդ կեղտոտ պրոպագանդայի ներկայացուցչին կուզենայի հարցնել և այն էլ Շեքսպիրի բառերով, որ ասում է Շայլոկն իր թվացյալ թակարդն ընկած Անտոնիոյին.
-Ես ո՞վ եմ, մի ջհուդ, որին վիրավորում էիք ամեն քայլի, նույնիսկ շուն ջհուդ, սակայն այժմ, համաձայն գրազի, ես իմ երկու գրվանքան եմ միայն ուզում:
Էլ կարիք չկա շարադրելու հայտնի դրամայի հետագա զարգացումները, բայց չեմ կարող չասել. այ դու, Շայլոկի չարակամ սերունդ, այդ ինչո՞ւ աչք ես փակում սեփական մաքուր ատոմային ռումբի գոյության փաստի վրա և չարախոսում ես մեզ` հայերիս, դեռ չունեցած կեղտոտ ռումբի համար: Շայլոկի զավակ, ձեր ինչի՞ն է պետք այդ ատոմային ռումբը, և ասեմ՝ որտեղ հրեան է մտել, արաբ խաղաղ բնակիչը չի փախել, կամ հակառակը: Ինչո՞ւ։ Որովհետև անգամ սիոնիստ կառավարողները հակաարաբական թշնամանք ամեն օր, ամեն վայրկյան չեն պրոպագանդում հրեա ժողովրդի մեջ: Իսկ թուրք կառավարողները (Էրդողանը, Իլհամը մեր օրերի երիտթուրքերի նորօրյա կերպարներն են) անգամ այսօր երազում են մեզ վերացնել աշխարհից: Մեզ պետք է կեղտոտ ռումբը, բայց ոչ հրեա կամ որևէ այլ ժողովրդի ոչնչացնելու համար, այլ որպես զսպաշապիկ մեզ աշխարհից վերացնողների երազանքները խափանելու համար:
Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ
Հ. Գ. Շայլոկի զավակ, ես սիրում եմ հրեա ժողովրդին, և քո կեղտոտությունը իմ մեջ կեղտոտ զգացում չի առաջացնում ազնիվ հրեայի նկատմամբ: