Ամաղեկների կաթի փոշին (ինչպես են հանձնում երկիրը)

Քաղաքացի հասարակ մարդը այնքան աննշան արարած մըն է` որ չի կրնալ կարկտան նկատուիլ պետութեան մը համար։ Բայց եթե քաղաքացի հասարակ մարդը կուսակցական դառնայ` անիկա ձեռք կը բերէ յատուկ կարգավիճակ մը, և իրաւունք կունենայ խօսելու իր փրկարար կարկատանային առաքելության մասին։
«Կարկատանապետություն», Սուրեն ԳՐԻԳՈՐ

ՎԱՇԽԱՌՈՒՆԵՐԻ ՀԱՅԱՆՊԱՍՏ ԳՐՈՀԸ

(վիրտուալ կախաղանները նավակայանում)

Հրեական գերնպատակը շահույթ ձեռք բերելն է։ Այսինքն` վավաշկոտ վաշխառությունը։ Մի բան, որ հրաշալի է իրագործվում ահա 3 հազար տարի։ Հայոց հոգեմտակերպը քարից հաց քամելն է, այսինքն` արարումը։ Մի բան, որ աննախադեպ թափով է կենսագործվում ահավասիկ 5 հազար տարի։ Առակն այս ի՞նչ ցուցանե։ Քիչ համբերություն, և կհայտնաբերենք այն թաքստոցը, ուր գարշահոտում է սույն նյութի հերոս շան գլուխը։

«Հրեաները պատկանում են մութ և վանող ուժին։ Ով գիտի, թե որքան բազմամարդ է այս խառնախումբը, ինչ միասնական են նրանք և ինչ հզորություն կարող են ցուցաբերել իրենց սերտ միաբանությամբ»։

ԿԻԿԵՐՈՆ (մ.թ.ա. 106-43 թթ.)։

«Բոլոր մասնագիտությունների, առևտրի, արհեստների մեջ և պետական ծառայություններում հայերը մրցակիցներ չունեն, գործունեության ծանրակշիռ դաշտն ամբողջովին գտնվում է նրանց ձեռքում»։

Հենրի ԼԻՆՉ (1862-1916 թթ.)։

«Ողբերգական ճակատագիրը, սակայն, հայերին չբերեց համերաշխության հրեաների հետ։ Ե՛վ Արևելյան Եվրոպայում, և՛ Բալկանյան թերակղզում երկու ժողովուրդների միջև կտրուկ հակադրություն գոյություն ունի։ Հակասեմիտականությունը շատ էր տարածված հայերի մեջ, իսկ հրեական աղբյուրները նրանց հիշատակում են որպես «ամաղեկացիների»... «Ամաղեկ» բառը դարձավ հասարակ անուն, որ ծառայում էր հրեա ժողովրդի ոխերիմ թշնամիներին նշելու համար։

Ամաղեկացիներն առաջին թշնամիներն էին, որոնց հետ Իսրայելը բախվեց Կարմիր ծովն անցնելուց հետո...»։

ՀԱՄԱՌՈՏ ՀՐԵԱԿԱՆ ՀԱՆՐԱԳԻՏԱՐԱՆ

ժամն է գարշահոտ թաքստոցը կազմաքանդելու։ (Ականջդ թող զի՜լ կանչի, Լևոն Հակոբի Տեր-Պետրոսյան, ամեն անգամ, երբ «ավազակ» և «կազմաքանդում» սևամորթ բառերն եմ դաջում ճերմակ թղթին, իսկույն քեզ եմ հիշում, 3-րդ «հանրապետություն-ավազակապետության» հիմնադիր-հաջողակիդ և նրա կազմաքանդման ձախողակ-հրահանգչիդ, ո՛ղջ լերուք)։ Սակայն ի՞նչ է կատարվում Մասսյաց վեհաշուք հայացքի ներքո, երկրիս մարդազանգվածն է հայտնվել հակասականության թունոտ խառնարանում։ Այսօր (ցավոք, երեկ էլ, մեկել օրը նույնպես) մեր իշխանակառավարական-մենաշնորհամականունակիր վերնախավը հրեական կառավարման մեթոդներն է կիրառում իր ժողովրդի հանդեպ, նրան դարձնելով ամաղեկ։ (Մասիսն ու Սիսը, Արագածը, Աժդահակն էլ վրադիր, արդյոք մի օր չե՞ն հրաբխվելու և հուր լավան էլ չե՞ն թափելու Էրիվանի խանության խաների և խավարասերների, փաշաների ու բոշաների գանգին)։

ԽԱՉԱԳՈՂ-ՆԱՀԱՏԱԿՆԵՐԻ ԴԻԱԿԱՊՏՈՒԹՅՈՒՆԸ

(նավաբեկություն. առնետները գրավում են լճերը)

Հրեական վաշխառությունը մեր հանրապետության գողահենք դրվածքն է։ Այսպես, իշխանության վարչական վերնախումբը բացառապես ապրում է ի հաշիվ աշխատավարձի` 200 հազար դրամ ամսական ձևաչափում, սակայն միևնույն ամսում 200 հազար դոլարի շահ է ստանում... փոխառություններից։ (Սա՞ է քարից խունկ-ոսկի-հաց և զեռունից որդան կարմիր հրաշաներկը կերտող ժողովրդի դեմքը 20-րդ դարի վերջերին և 21-րդ դարի սկզբում)։

Հայտնի է, որ հրեաները վաշխառությամբ ծնկի են բերել իրենցից զատ բոլոր մյուս ազգերին։ Հայոց իշխանիկները ահա 25 տարի վաշխառությամբ գետնել են սեփական ժողովրդին։ (Ամաղեկացումը հայոց նորագույն պատմության երեսն է, նաև դարձերեսը)։ Վաշխառություն-փոխառություն։ Սա դեռ արգելված հնարքի զինանոցից է։ Իսկական հարվածը մեր ստոծանուն հասցնում են խաչագողային բարեպաշտությամբ, զի նրանք անպարկեշտ գողոնը ձևակերպում են որպես պարկեշտ նվիրատվություն։ (Արգո իմ ընթերցողներ, պաղատում եմ, պարզաբանեք, բանական և բարոյական հոմո-սափիենսը տարին քանի՞ անգամ է նվեր ստանում։ Դուք ճիշտ եք, ընդամենը 3 անգամ. 1 անգամ` ծննդյան օրը, 2-րդ անգամ` Ամանորին, 3-րդ անգամ էլ` մասնագիտական տոնի կապակցությամբ)։ Մեր օրերի խաչագող-գանձաբոզը գողոնի ստվար հատվածը ահա վավերացնում է յուր սիրասուն զավակների մոր անունով, այսինքն` նրա կողակցուհին գողակցուհի է։ Շուտով բարձրաստիճան պաշտոնյաների հայտարարագրերում ի հայտ կգան նրանց սիրուհիները, վերջիններիս ամուսինները և այլն։ Մի խոսքով, խաչագող-գանձաբոզությունը նորանկախ մեր դարի ոգին է։ Բայց, կներեք, գուցե գանձաբոզերն ու խաչագողերը իրենց մասնագիտական տոնն էլ ունեն, որը, վերծանվում է այսպես. «Կաշառքը, կողոպուտը, թալանն ու ատկատը, ռեկետն ու մնացածը մեր սահմանադրական պարտքն են, և այդ տոնը պիտի նշենք յուրաքանչյուր ամսվա, յուրաքանչյուր շաբաթվա յուրաքանչյուր երկուշաբթի, ուրբաթ և մնացած բոլոր օրերին»։

Քաղաքական գործունեությունը, առհասարակ, բուն-հրեական պաշտելի զբաղմունք է։ Հեղափոխել, հեղմամբ փոխել։ Սա բանադրանք է մեր երկրի գլխին հենց այն օրերից, երբ հայը գլխիվայր մխրճվեց քաղաքական սարդոստայնի խորքերը։ Ներկայացրեք նվաստիս ի գիտություն թեկուզ և 1 հեղափոխություն, որի արդյունքում չի հեղվել արյուն և թափառուկ-թերմացքը չի եկել իշխանության։ Այս բծավոր տիֆը հատկապես վարակիչ էր հայոց ազատամիտ վերնադասի համար։ Հուշեմ-հիշեք` և՛ Պլեխանովի, և՛ ՈՒլյանով-Լենինի, նաև Կոբա-Ստալինի հավատարմագույն գաղափարական զինընկերներն ու զոհերը նախ հայերն էին` Պռոշ Պռոշյան, Ստեփան Շահումյան, Կամո-Սիմոն Տեր-Պետրոսյան, Վահան Տերյան, Մյասնիկյան, Խանջյան և այլք։

ՈՒրեմն այսպես. 13 հայրենաշեն կուսակցություն է այսօր անապատացնում հայրենիքը։ Համաձայն քաղկառույցների թլպատված մունետիկների շեփորումների, նրանք կատաղի թափով շենացնում են պետությունը` համահայկական արտագաղթով, այնուհետև համակարգված կողոպուտով, և վերջապես համապետական ապապետականացմամբ։ Եվ այլն։ 13-ի առաջատարը խորհրդարանական ուժերն են, վերջնապահը Հայրիկյանը` յուր ԱԻՄ-ով։ ԱԻՄ-ը միևնույն ընդհատակյա ԱՄԿ-ի հոգեզավակն էր։ Այնինչ ԱՄԿ-ն (իմա` Ազգային միացյալ կուսակցություն) խորհրդային այլախոհության դրոշակակիր կառույցն էր, ԿԳԲ-ի ահն ու սարսափը, հայոց պահանջատիրության փողփողուն դրոշը։ «Ժառանգությունը», մեկ-երկու գործչից զատ (տիկին Անահիտ Բախշյան և պարոն Արմեն Մարտիրոսյան, Ստյոպա Սաֆարյան), տառապում է ժառանգական-փոփքոռնային ամլությամբ։ ՀՅԴ-ն հայոց քաղդաշտի մոխրագույն կարդինալն է, անգութ մի ական` դրված նորաստեղծ հայոց պետականության տակ` 1-ին, 2-րդ և 3-րդ նախագահների օրոք։ (Անշուշտ, գնահատելի է ՀՅԴ ծանրակշիռ դերակատարումը Արցախի ազատամարտում։ Սա չենք ուրացել)։ ՀԱԿ-ը, վստահաբար, փորձված-եղծված քաղաքական նահատակ է։ ԲՀԿ-ն, ինչ խոսք, Ծառուկյանով մի ահարկու դմբուզ էր, Նաիրայով` մեկ այլ անմեկնելի երևույթ։ Այլոց` մարդ-կուսակցություններին, հանգիստ թողնենք, զի միևնույն ժանգոտ սանրի ժանտահոտ կտավն են։

Ինչո՞ւ, շատ պարզ ու հասկանալի։ Տեսեք, ՀԷՑ-ը պիտի հոսանքի գինը նվազեցնի, սա է նրա տնտեսաքաղաքական փրկօղակը։ Բարձրացնում է։ Նույն օրերին սահմանամերձ գյուղերում կաթի գինն ընկնում է, զի մենաշնորհատերերի հերթական սխրանքն է արձանագրվել, ոմանք կաթի փոշի են ներկրում և գնանկմամբ էապես նպաստում արտագաղթին, որը թվաբանական աճից պիտի վերաճի երկրաչափական պրոգրեսիայի։ Սա է ամաղեկ-հայերիս, այսինքն` մեր և ձեր միակ գոյապահպանական մենաշնորհը։ Կեցցե՜։

Վերջերս մի զվարթ ձայներգություն լսեցի, այն է` ՀԷՑ-ի 51 տոկոս բաժնեմասը պիտի պատկանի պետությանը, այսինքն` ժողովրդին, ձեզ և մեզ։ Միաժամանակ իշխող քաղկառույցի ծանրաբարո անդամ Մանվելը Բադեյանը ՀԷՑ-ի Բիբինին հայտարարեց հանցագործ և պահանջեց վերադարձնել գողոնը։ Ազգովին միանում ենք Մանվել-ասպետին։ Խիղճս հանգիստ է քո առաջ, արգո իմ ընթերցող, մոտ քառորդ դար է, ինչ դեգերում եմ հրապարակագրության փոթորկալից և զվարթուն ծառուղիներում, ուր ասել-երկրորդել և տասնապատկել եմ` 3-րդ հանրապետությունը պիտի ազգայնացնի անխտիր բոլոր ներկրումները, մասնավորեցված ամբողջ ոլորտները պիտի պետականացնի և խոր շունչ քաշի, լիաթոք շունչ։ Թե չէ այսպես ամաղեկացված էլ կմնանք։ Գալիք աշնանը ձևավորվելիք ապաքաղաքական դաշինքները, նախ և առաջ, պիտի երեք գերխնդիր լուծեն.

1. Անխտիր բոլոր «պայծառափայլ»-մականունավորների ունեզրկում, ովքեր մեկ և ավելի միլիոն դոլարի հարստություն են կուտակել ապրելով և գործելով ՀՀ-ում (զի անհնար է այս բռաչափ հողում ազնիվ վաստակով միլիոններ կուտակել։ Գողանալ` խնդրեմ)։

2. Հետևյալ երեք պետականակործան դասի գործունեության կասեցում. ա) աղանդավորներ, բ) ԼԳՏԲ-ականներ և գ) քաղաքական մարմիններ։

3. Հայոց պայծառակերպ մտքի և կենարար ձեռքի սքանչելագործ արդյունքների յուրաքանչյուր գրամի և վայրկյանի հաշվառում։

ՄԻՈՎ ԲԱՆԻՎ, ՀԱՅԸ ՄԵՆՔ ԵՆՔ, ԱՄԱՂԵԿԸ` ՆՐԱՆՔ

(նավահանգստում խորհրդաժողով է)

«Կարկատանապետության» հեղինակ պատվելի Սուրեն, անպարտելի Գրիգոր, արդյոք ժամը չէ՞ անժամկետ և համաժողովրդական հացադուլների, քայլերթերի և այլնի։ Վասն կարկատանապետության ամորձատման։ Ամեն։

Վրեժ

ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Ազգային կապիտալը պետականության անկյունաքար
• Հովվերգական դավադրություն (բացահայտված է ՔՊ-ի հինգերորդ շարասյունը)
• Ֆուտուրիզմից ռեալիզմ («պետականամետ» քրոնիկոն)
• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն
• Հռչակագիրը՝ փակուղում
• Կարմիր բերետավոր... դիտահորեր
• «Լաոն կհեծնի՞ կարմիր նժույգ»

Մեկնաբանություններ