Երբ մոտենում էր 2000 թվականը, մարդիկ տագնապի մեջ էին՝ կարծելով, թե աշխարհի վերջն է: Աշխարհը, որ Աստծո ձեռքի գործն է, վերջ չունի: Երկիր մոլորակը շարունակելու է իր պտույտը արևի շուրջը, և մեկ պտույտը կոչվելու է տարի, որի օրերը, մարդկության սահմանումի համաձայն, 365-ից ու 366-ից այն կողմ չեն անցնում:

Վաղը հին-նոր տարին է: Քունքերիս մեջ ինչ-որ թմբուկ քայլերգ է թմբկահարում: Կարմրահեր և արծաթակտուց աքաղաղն է դա, 2017-ի խորհրդանիշն ու պահանջատերը: Սակայն չէ՞ որ աքաղաղը հրաշապիկ արևելյան կենդանակերպի խորհրդանշան-տոտեմն է, մերը աղեղնավորն է:

Ամեն տարի Փրկչի լույս աշխարհ գալու օրվա առթիվ մեծ սիրով դիտում եմ տարբեր հեռուստաալիքներով Տիրոջ մասին ցուցադրվող ցանկացած ֆիլմ: Որքան էլ դիտես այդ ֆիլմերը, երբեք չես հոգնի, և դիտումն էլ ամեն անգամ նորանոր խոհեր է առաջացնում, փիլիսոփայական մտքեր, սկսում ես յուրովի դատել մարդ-անհատի, ժողովրդի մասին:

2017-ը մեկնարկում է. քաղաքական առումով բարդ տարի, որը խոստանում է նախընտրական ու ընտրական բուռն հոգսեր։ Առաջիկա ամիսներին ականատես կլինենք նոր դաշինքների, քաղաքական միավորումների, վերաձևումների։

Հայաստանյան միջավայրում ընդունված մոտեցում կա, թե երկրի տնտեսության կայացումը հարկ է սկսել ինչ-ինչ երևույթների դեմ պայքարով։ Ոմանք այն կապում են կոռուպցիա և մոնոպոլիա հասկացությունների հետ, նրանց ընդդիմախոսներն այդ մոնոպոլիաների գոյությունը մասամբ անհրաժեշտ են համարում, երրորդները հիմնախնդիր են համարում ուսյալ հասարակության անհրաժեշտությունը, չորրորդները՝ արդարության հաստատումն ու օրենքի գերակայությունը և այսպես շարունակ։

Երբ բարձրաձայնվում է «հազարդրամանոց» համաժողովրդական տուրքի գաղափարը, խոր ցավ ու ափսոսանք ես զգում, որ ոչ միայն շարքային քաղաքացիները, այլև հասարակական-քաղաքական որոշ գործիչներ անվստահություն են արտահայտում այդ նախաձեռնությանը:

Չէ, Չարենցի հայտնի խոսքերը, որ չհառնի մոխիրներից որպես փյունիկ, հաստատ Լևոն Տեր-Պետրոսյան մարդ-քաղաքական գործչի համար չեն ասված, որովհետև մոխրից կարող է հառնել այն մարդը, պետական-քաղաքական-ռազմական գործիչը, որը, այրվելով, տվել է իր ժողովրդին, պետությանը այն ամենը, ինչ կարող էր տալ:

Մաղթում եմ, որ գալիք Ամանորի մեր սեղանները զարդարվեն ողջախոհ շքեղությամբ, այսինքն՝ հարիր ազգային ավանդույթին։ Դուք հարցնում եք, թե ինչ նկարագիր է ունենալու ձեր հեզ ծառայի Ամանորի սեղա՞նը։

Աննայի մորը գտանք երկրաշարժի չորրորդ օրը, տեղը ցույց տվեց Սպիտակի թիվ 1 դպրոցի աշակերտուհին. -Երբ երկրաշարժը սկսվեց, ես դաս էի պատմում, ընկեր Ասյան ինձ միանգամից դուրս հրեց ու մնաց ահա այստեղ՝ պանելի տակ:

Մենք դեռ երկար կհիշենք այն պահը, երբ Միխայիլ Գորբաչովն ընդհատեց «перестройка»-ին նվիրած իր կարևոր ելույթը ՄԱԿ-ի գագաթնաժողովում ու շտապ կարգով Նյու Յորքից վերադարձավ Մոսկվա։