Սահմանադրության փոփոխման գաղափարի հրապարակումից անմիջապես հետո մեկնարկած գործընթացներում հայաստանյան քաղաքական դաշտը, մասնավորապես իշխանական վերնախավը, սովորականից ավելի խոր թաթախվեց ինտրիգների մեջ։
Անկեղծ գտնվեմ և նշեմ, որ չգիտեմ՝ լրագրողական գործունեությանս հերթական այս արտադրանքը կբավարարի՞ արդյոք խմբագրին: Հարցն այն է, ինչպես կյանքի շատ երևույթներ, գրավոր ասելիքն էլ իր նպատակն ու տրամաբանությունը պետք է ունենա, որ արդեն երրորդ տարբերակն է, ինչ-որ չի ստացվում:
Եթե հանկարծ համաժողովրդական սոցհարցում անցկացվի, որը փորձի պարզել, թե ովքեր են ներկա գերժողովրդավար, պետականակերտ, մտքով արի, վարքով բարի, ասկետ և ասպետ իշխանության պահապան հրեշտակները, ապա վստահաբար կունենանք այս պատկերը.
Ինչպես արդեն տեղեկացրել ենք մեր նախորդ հրապարակումներից մեկում, մոտ ժամանակներս ՀՀ գլխավոր դատախազ Արթուր Դավթյանի խորհրդական կարող է նշանակվել ՀՀ արդարադատության նախարարության ենթակայության «Հայաստանի Հանրապետության փորձագիտական կենտրոն» ՊՈԱԿ-ի նախկին տնօրեն Արամ Գահնապետյանը:
Դարձել է ավանդույթ. Երևանի և, ընդհանրապես, Հայաստանի մյուս քաղաքների ղեկավար կազմի ընտրությունների ժամանակ քաղաքաբնակների ուշադրությունը սևեռվում է մակերեսային այնպիսի խնդիրների վրա, ինչպիսիք են աղբահանությունը, քաղաքային տրանսպորտի աշխատանքի կազմակերպումը, տարածքների կանաչապատումը և այլն, և այլն:
Հայաստանում առավելապես վերջին շրջանում ներքաղաքական դասավորությունները և առավելապես արտաքին քաղաքական, դիվանագիտական ու ռազմական բացթողումները հասարակության մեջ տագնապի ալիք էին բարձրացրել, հուսահատության էր հասցրել երկրում որևէ բան փոխել չկարողանալը:
Երբ լսում եմ Երևանում հերթական կանաչ գոտին ավերելու, ոչնչացնելու, ծառահատելու կամ հին շենքը քանդելու մասին, ակամա հիշում եմ Թբիլիսին։ Թբիլիսին թաղված է կանաչի, ծառերի մեջ և առատ է գեղեցիկ, յուրահատուկ պուրակներով ու զբոսայգիներով:
Արմենը մինչև հինգերորդ դասարանը վտիտ, թուլակազմ երեխա էր: Չար տղաները հաճախ էին նրան նեղացնում, ճնշում: Հերթական այդպիսի դեպքից հետո հուզված մտել էր տուն, պայուսակը գցել ու գոռացել.
Ցանկանում եմ հավատալ Հայաստանում կոռուպցիայի դեմ պայքարի վերաբերյալ ՀՀ նախագահի և վարչապետի խոսքերին, որովհետև չհավատալը նշանակում է գիտակցել, որ կոռուպցիան վերջնականապես հաղթանակելու է երկրում, Հայաստանը պարտվելու է, ավելի ճիշտ, կոռուպցիայի կողմից ամբողջովին խժռվելու է ու կործանվելու: