Շատ քիչ է պատահում, որ Սերժ Սարգսյանն այսքան «անկեղծ» լինի: Այո, խոսքը նախորդ օրը ԱԱԽ նիստում նրա հնչեցրած` «տարածաշրջանում երեք-չորս տարի հետո տեղի կունենան վերադասավորություններ» մտքի մասին է: Հասկանալի է, ակնարկն առաջին հերթին Թուրքիային ու Ադրբեջանին է վերաբերում, բայց քանի որ սիրիական զարգացումները հասել են իրենց «ապոգեյին», իսկ Իրանում հունիսի 14-ին ընտրություններ են, թուրքական պայթյունն էլ իր հերթին «հղի» է քրդական պետության ստեղծման ամերիկյան երազանքով, ստացվում է, որ, իսկապես, տարածաշրջանը «ձև չունի» չվերադասավորվելու:
Այնուհանդերձ, դանդա՜ղ (ախր շա՜տ շատ` անսահմանության հասնող), «դանդաղ շտապող» Սերժ Սարգսյանը, որը գրեթե կանգ է արձանագրել հասարակությանն ահավոր հուզող` Սյունիքի մարզպետի հարցում, ուր, ի դեպ, առաջացել է դասական «ֆիլմին» բնորոշ վիճակ, երբ ողջ հասարակությունը կանգնել-բացականչում է` «ну говори же», ասպարեզ է նետում բավականին ուշագրավ այս միտքը: Եվ դա այն դեպքում, երբ մի քանի ամիս առաջ էլ նույն Սերժ Սարգսյանը դիպված էր ունեցել «մարգարեանալու»` Թուրքիայում այսօր տեղի ունեցողի հաշվով:
Փորձենք հասկանալ` նախորդ օրը հնչած մի՞տքը վասն որու էր:
ա) Առաջիկայում սպասվում է Ալիև-Սարգսյան հանդիպում: Ըստ ամենայնի` Զալցբուրգում: Հետաքրքիր է, որ այս անգամ հակամարտող երկրների միջև կամուջներ ձգելու գործը արաբական աշխարհի «փորոտիքը» խառնող, անչափ ամուր նյարդեր և ուսեր ունեցող Միացյալ Նահանգներն է ստաձնել: Ինչո՞ւ:
Շատ պարզ. Արևմուտքը փորձում է սառեցված գործընթացն էլ ավելի սառեցնել, իսկ եթե ավելի ստույգ, ապա` վերցնել իր վերահսկողութան տակ, ինչպես ժամանակին փորձում էր անել Ռուսաստանը, ավելի ստույգ` նախագահ Մեդվեդևը: Եվ ի՞նչ: Այս մի փորձառությունը և՞ս կունենա անփառունակ ավարտ, ինչպես Մեդվեդևինը, ինչպես բոլոր այս կարգի նախաձեռությունները, որոնք տարփողում էին, որ ահա և` վերջ, ստատուս քվոն փոխվում է Ղարաբաղի հարցում, «զի պատուհան է բացվել», և այսպիսի այլ զիզիբիզիություններ:
Անշուշտ: Իսկ ի՞նչ կմնա տակը: Կմնա այն, որ ԱՄՆ-ը իր մոդերատորությամբ կփորձի թույլ չտալ, որ հակամարտության սառեցումը փոխարինվի տաքացմամբ, ու Թուրքիան ¥չբացառենք` մի քիչ էլ` Ռուսաստանը¤` իսրայելա-լիբանանա-սիրիա-իրանա-թուրքական զարգացումների, «գարունների» ֆոնին, տաքանա, ընդարձակվի-պայթի` նոր անկանխատեսելի իրավիճակի առաջ կանգնեցնելով տարածաշրջանը` խառնելով Արևմուտքի հաշվարկների «փորոտիքը»:
բ) Հասկանալի է, որքան էլ Նալբանդյանն ու Մամեդյարովը Քերիին զուգահեռ հանդիպում են նաև Լավրովի հետ, այնուհանդերձ, Ռուսաստանին հաստատապես դուր չի գալիս ամերիկյան այս ակտիվությունը ղարաբաղյան հարցում, այդ թվում և` հակամարտող երկրների հանդիպման առիթով:
Այդ իսկ պատճառով էլ, Սուրեն Խաչատրյանին մի կողմ դրած ու մոռացած Սերժ Սարգսյանին, ՀՀ ԱԱԽ-ում նախ` տեղեկատվական հուժկու պայքար է սկսում էն «քյորփի»` բռնակալ, ոչ մի ազատ բանից չհասկացող Ալիևի դեմ, ապա` կանխատեսում նրա ու յուր` Լուկաշենկոյից սիրված, Սաակաշվիլուց կմճտված տիկնոջ` Մեհրիբանի համար մեծ մայրամուտ` իսալամական աշխարհի «ցար ի բոգերի» անկման ֆոնին, ուր, ըստ ամենայնի, Հայաստանը, որպես քրիստոնեական բուֆեր, տարածաշրջանային կամուրջ, ահագին հեռանկարային է: Եվ վերջապես, Սերժ Սարգսյանը հանգստացնում է մեր «նապարնիկ», անհանգստացած Ռուսաստանին, թե դարդ մի անիլ, մեկ է` էդ հանդիպումից բան դուրս չի գա, ոչ միայն, որ Ալիևը գնում է ընտրությունների ու արաբականորեն գարունացվելու, այլ որ` տարածաշրջանային ապագա վերադասավորություններում ևս Հայաստանը կա ու դեռ կմնա թանկագին Ռուսաստանի ամենասիրելի գործընկերը, ստրատեգիական «պարտնյորը»… հենակետը:
Է՛ս է:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ