Ռազմարդյունաբերական կոմպլեքսների ֆիրմաները կողքից և, բնականաբար անմիջական, նայում են աշխարհի բոլոր հակամարտություններին, հիանում, հրճվում, ձեռքերը շփում, փողերը, եկամուտները հաշվում, նոր մահաբեր և հզոր զինատեսակներ արտադրում:
Իսկ դրա համար մեծ գումարներով պարգևատրում-կաշառում են պետությունների ղեկավարներին, քաղաքական գործիչներին, դրդում նոր հակամարտություններ հրահրել, պատերազմի նոր օջախներ ստեղծել: Ի՞նչ կա որ, թող մի քանի միլիոն մարդով էլ մոլորակը թեթևանա, կորոնավիրուսից, լաբորատորիաներում ստեղծված մյուս վիրուսներից որ մահանում են, թող պատերազմներն էլ իրենց գործն անեն: Թող դեղագործական ֆիրմաներն էլ հարստանան ու հարստացնեն բայդեն-մայդեններին, ջոնսոն-մոնսոններին, մյուսներին: Իսկ զելենսկիներին, զելենսկիանմաններին էլ կօգտագործեն ու կշպրտեն «աղբանոց»՝ թուլափայ տալով: Նրանք բոլորը, մեծ հաշվով, գոհ ու բավարարված են զգում նման ընդհարումներից և թքած ունեն ամեն ինչի վրա, սակայն ներկայացնում են, թե իբր այդ ամենն անում են վեհ ու համամարդկային նպատակներով:
Ռոբերտ Մելքոնյան