Այս մարդիկ Պաղեստինյան դիմադրության երբեմնի առաջնորդներից են: Նրանք կարողացան իրենց ողջ ժողովրդին համախմբել պայքարի շուրջ և հռչակվեցին սիոնիզմի դեմ անհաշտ կեցվածքով:
Ահա մեր պատմության դրվագներից մեկը, որում ներկայացվում է Տիրոջ ասած լավ հովիվը, ով իր հոտի համար դիմում է անձնազոհության և ում հավանաբար դեռևս չեն սրբադասել։
Մեծատառով Պատմությանը հայտնի են Նիկոլներ, ասենք՝ Դուման, Գալանտերյան, Թորոսովիչ, այլք։ Եվ, որքան էլ անհավատալի լինի, Սա։ Բայց Սրան չեմ անդրադառնալու․ գրչիս թանաքն ափսոս է։ ՈՒզում եմ պատմել Թորոսովիչի մասին, թե ինչու՝ վերջում կասեմ։
1915 թվականի ապրիլն է։
Կ.Պոլիսը արթնանում է սովորականի պես։ Հայերը առավոտ կանուխ բացում են իրենց ոսկերչական զարդերի խանութները, գործավորներին սուրճի ետևից ուղարկում, հանգիստ, ծանր ու մեծ նստում փափուկ բազմոցներին ու մատները թքոտելով թերթում առևտրի մատյանները։
Հիմք ունենալով հանրահայտ Համառուսաստանյան արտակարգ հանձնաժողովը (ՎՉԿ, ՉԵԿԱ) իր նույնքան հանրահայտ Ֆելիքս Էդմոնդովիչ Ձերժինսկիով՝ խորհրդային երկրի անվտանգային կառույցը ժամանակի մարտահրավերների թելադրանքով կառուցվածքային բազմաթիվ փոփոխություններ է ունեցել։
Իսրայելի գործողությունները Լիբանանում հաջողություն ունեն նրա համար, որ իսրայելական կողմը լավ տեղեկացված է Լիբանանում գտնվող թիրախներից։ Հիմա կարող է մտածեք, որ դա բացառապես հետախուզական ցանցի արդյունք է, բայց՝ չէ։ Իսրայելը կարողանում է հետախուզել հնարավորինս իրական ժամանակի մեջ։