Ի՞նչ կտա «ՀայաՔվե» շարժման առաջադրած օրինագիծը, որով քրեական պատասխանատվություն է սահմանվում Արցախը Ադրբեջանի կազմում ճանաչելու, ինչպես նաև Հայոց ցեղասպանությունը ժխտելու կամ դրա վտանգավորությունը նսեմացնելու համար:
Թվարկեմ ընդամենը առավել առանցքային մի քանի փաստարկներ.
- Սանդղակը իջեցնելուն հակված «աշխարհը», ինչպես նաև իրական և թվացյալ դաշնակիցները հարկադրված կլինեն ելակետ ընդունել, որ Հայաստանի որևէ պաշտոնյա չի կարող շրջանցել իրավունքը և բավարարել իրենց ապօրինի ակնկալիքները, ուստի վաղ, թե ուշ, հարկ կլինի վերադառնալ բանակցային սեղան այլ ձևաչափով:
- Այդպիսով կփաստվի, որ Ադրբեջանը իրականացրել ու շարունակում է իրականացնել ցեղասպան քաղաքականություն, ուստի փոխհատուցման պահանջատերը (և ոչ միայն) ոչ թե իրենք են, ինչի մասին մշտապես հորջորջում են, այլ՝ Հայաստանը:
- Հայոց Եղեռնը, բովանդակային կտրվածքով ճանաչել են թուրքական դատարանները դեռևս 1919-21 թթ. դատավճիռներով, ուստի ներկայիս թուրքական կառավարության դիրքորոշումը բացահայտ ապօրինի է և չի կարող ելակետ ընդունվել:
- Վերջապես, հաջորդ սերունդները չպետք է զրկված լինեն միանգամայն իրավաչափ եղանակներով, այդ թվում՝ միջազգային հարթակներում պայքարելու նվազագույն հնարավորությունից:
Ինքնին այդ օրինագիծը որևէ անցանկալի խնդիր կամ վտանգ չի բովանդակում, ճիշտ հակառակը, այդպիսիք ի հայտ են գալիս, երբ անհիմն ու ապօրինի զիջումների ակնկալիքներ ենք ձևավորում:
Հ.գ. «ՀայաՔվեն» հենց այս իրավիճակում առավել անհրաժեշտ է, քան երբևէ. ովքեր դեմ են, ապա ակամա առնվազն հաշտվում են Հայաստանին ներկայացվելիք ռազմատուգանքների հետ:
Գևորգ Դանիելյան