Նրանց ա­նու­նը գր­վեց մեր հե­րո­սա­կան պատ­մու­թ­յան է­ջե­րում

Հե­րոս­նե­րը չեն մա­հա­նում. ա­յո, դա այդ­պես է։ Ապ­րի­լյան պա­տե­րազ­մի հե­րոս, «Մար­տա­կան խաչ» 2-րդ աս­տի­ճա­նի շքան­շա­նա­կիր Ար­թուր Ա­ղա­սյա­նը դեռ 2016 թվա­կա­նին է իր սխ­րան­քով աչ­քի ըն­կել, ում ռազ­մա­վա­րա­կան գի­տե­լիք­նե­րը ծա­ռա­յե­ցին ի շահ մեր բա­նա­կի։ Ցա­վոք, Ապ­րի­լյա­նից չորս տա­րի անց ո­սո­խը նաև նրա հետ­քերն էր փնտ­րում։ Ան­մա­հա­ցավ ու իր հե­րո­սա­կան կեր­պա­րով լույս դար­ձավ եր­կն­քում։ Ար­թու­րի ժամ­կե­տա­յին զին­ծա­ռա­յող եղ­բայ­րը՝ Ար­սեն Ա­ղա­սյա­նը, նույն­պես հե­րո­սա­ցավ։
Եր­կու տան ճրագ մա­րեց... Նրանց ա­նու­նը գր­վեց մեր հե­րո­սա­կան պատ­մու­թյան է­ջե­րում։

Վո­վա ԱՐ­ԶՈՒ­ՄԱ­ՆՅԱ­Ն

Մեկնաբանություններ