«Անմեղության հայկական ծրագիր» ՀԿ նախագահ Զարուհի ՄԵՋԼՈՒՄՅԱՆՆ այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանն անդրադարձավ համաներման հարցին` ասելով, որ կան երկրներ, որոնք, ի տարբերություն Հայաստանի, համաներումը շատ ակտիվորեն կիրառում են: Այդ երկրներից են Իրանը և Վրաստանը:
Բանախոսը առաջնային խնդիր համարեց վերականգնողական հիմնարկների բացակայության փաստը: Նրա խոսքով, ազատազրկվածը դուրս գալով բանտից գնում է տուն, բայց քանի որ նա երկար ժամանակ անազատության մեջ է գտնվել, հետևաբար մեծ սթրես է ապրում: Մինչդեռ վերականգնողական կենտրոնը կօգներ նրան հաղթահարելու բոլոր դժվարությունները:
Զ. Մեջլումյանը հայտնեց, որ համաներումը տարածվելու է 500 կալանավորի վրա, ովքեր գործել են թեթև կամ միջին ծանրության հանցագործություն: Դրանք են` խարդախություն, շորթում, մանր խուլիգանություն, մինչև երեք տարեկան երեխա ունենալու հանգամանքը, հղիությունը և այլն:
«Կալանքը դարձել է յուրօրինակ պատժի միջոց: Արդարության պակասը շատ մեծ է: Մեզանում շատ քիչ է կիրառվում ներումը»,-փաստում է Մեջլումյանը և նշում, որ բանտում հազար հոգու հետ աշխատում է մեկ հոգեբան, իսկ ուսադիրներով «հոգեբաններին» կալանավորները շատ քիչ են հավատում, ինչը անթույլատրելի է: Ավելին, Նուբարաշենում ութ հարյուր հոգու համար նախատեսված բանտում արդեն մոտ 1300 բանտարկյալ է ապրում: «Համաներումն ունի քաղաքական և բանտերի գերբեռնվածությունը թեթևացնելու կոմպոնենտներ»,-ասաց նա՝ հավելելով, որ Հայաստանում շատ քիչ է կիրառվում ներումը:
Վերջինս ուշադրություն հրավիրեց համաներման ցուցակի մեջ շատ կասկածելի թվացող 9-րդ կետի վրա, որի մեջ այն կոռուպցիոն ռիսկ է պարունակում: Նրա խոսքով, դա նշանակում է, որ ըստ այդ կետի, համաներման ակտի ընդունումից հետո, եթե բանտարկյալը խախտումներ է թույլ տալիս, իր վրա չի տարածվում այն:
Հասմիկ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ