Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Էրդողանը հայտարարել է. «Թուրքիան կարող է մտնել Իսրայել, ինչպես մտավ Ղարաբաղ և Լիբիա»...

Ականատես եղանք հիացուցիչ, ուժեղ, խոր ու լայնածաւալ հանդիսութեան մը, որ չէր սահմանափակուած խաղադաշտով, մարզական ու մշակութային ցուցադրութիւններով։

Հարգելի բարեկամներ, քիչ առաջ ավարտվեց Հանրային ռադիոընկերության տնօրենի թափուր հաստիքի համալրման համար հայտարարված մրցույթը, որի հաղթողը կանխատեսելիորեն ես չեմ և փաստորեն աշխատանքի առայժմ չեմ վերադառնում։

Հայաստանի Հանրապետության վարչապետի աշխատակազմը հայտարարել է, որ վերահաստատում է հրադադարի ռեժիմի խախտման դեպքերի կամ այդ մասին տեղեկությունների հետաքննության Հայաստան-Ադրբեջան համատեղ մեխանիզմ ստեղծելու իր առաջարկությունը, ՀՀ կառավարության հավատարմությունը խաղաղության օրակարգին՝ արդեն իսկ ձեռք բերված հրապարակային պայմանավորվածությունների շրջանակներում:

Բա որ չեն ասում. «Ի՞նչ է, ժողովուրդը հո չի՞ կարող անընդհատ ՍԳԻ ու ՍԹՐԵՍԻ մեջ լինիել...»: Տակնուվրա եմ լինում էս կարգի արտահայտություններից:

Հասարակությանը 2018-ից սկսած սևերի և սպիտակների բաժանած, հասարակության ընդդիմադիր շերտին՝ հարյուր հազարավոր մարդկանց 5-րդ շարասյուն և ռուսի գործակալ անվանող, Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղոցուն վարկաբեկող և իրեն սպասարկող խուժանների միջոցով եկեղեցու դեմ արշավներ կազմակերպող, պետական մակարդակով հազարավոր ֆեյքեր պահող և հարյուր հազարավոր ընդդիմադիրներին ամենավերջին վիրավորանքն ու հայհոյանքները տվող, երկիրը պարտության և նսեմացման տարած, Արցախը Հայաստան է ճղճղացող, բայց Արցախը թուրքին նվիրած, ստախոս, կեղծարար, ընդդիմադիրների մահով առաջինը հրճվանք արտահայտած (Արմեն Գրիգորյանի մահով հրճվում էին հազարավոր նիկոլականներ), հազարավոր մարդկանց մահվան պատճառ դառած և Հայաստանի և հայության դեմ այլ չարիքներ գործած իշխանության ներկայացուցիչ Բաբկենին դուր չի եկել այն, որ ընդդիմադիրներն «իրենց իրավունք են վերապահել մեր հազարավոր հայրենակիցների անվանել անհայրենիք, անուղեղ, նախիր» և այլն, որոնք մասնակցել են Գյումրիում երեկ տեղի ունեցած Թաթայի համերգին:

Նախ հիշեցնեմ Նժդեհի հանրահայտ տողերը. «Թէեւ արդիական զէնքերը մաթեմատիքական զէնքեր են, բայց եւ այնպէս բանակների ճակատագիրը որոշողը այսօր էլ, վաղն էլ եւ յաւիտենապէս կը մնայ մարդկային ոգին»:

Ներկայի գլոբալ հակամարտության պայմաններում համաշխարհային դինամիկան հասկանալու և իրադարձությունների հեղեղում ճիշտ կողմնորոշվելու համար շատ կարևոր է այդ պրոբլեմներին մոտենալու մեթոդաբանությունը։

Արա Այվազյանի հարցազրույցը, կարծես թե, «ցնցել» է շատերին: Շատերը վաղը կսկսեն մեջբերումներ անել, թեպետ, որևէ նորություն, որևէ էական բան ես էդպես էլ չլսեցի

Մի առավոտ օրվա փոստը նայելիս թերթերի ու նամակների մեջ տեսա պաշտոնական մի ծրար Մոսկվայից՝ գրողների միությունից: Հարցնում են՝ համաձա՞յն եմ մեկնել Բաղդադ, որպես Իրաքի արաբ գրողների հյուր: Ինչ մեղքս թաքցնեմ՝ լուրը շատ հաճելի էր: Մեկնում էինք երեքով՝ գրող Արկադի Պերվենցևը, ես և երիտասարդ արաբագետ, թարգմանիչ Վլադիմիր Կրասնովսկին: