Ջաբրայիից զորքերի հետ քաշման հրաման պիտի տային:
Գործակալին քայլեցրին, հիմնարկների ղեկավարներին հրահանգեցին որ կոլեկտիվներով դուրս գան փողոցներ փակելու:
Միլիցեքին ու ԱԱԾ-ականներին ասացին, որ հանկարծ ցուցարարներին մատով չկպնեն: Ձևի համար մի երկու ռումբ տրաքացրին, մեկն էլ ընկավ էն Սարուխանյան Կարենի գլխին, մեռնելուց պրծավ:
Հետո էլ, թե՝ հղի կանայք արեցին հեղափոխությունն ու Սորոսը:
Պլանքաշների լեզվով ասած՝ գցեցին նրանց ջեբը:
Այս ամենը դրա համար էր:
ՈՒ մինչև հիմա, համարյա ողջ ազգը մասնակցում է այս ֆարսին:
Կուսակցական լրագրողներն ու կուսակցապետերը, պատգամավորական աթոռներին վեր ընկած դերասան սրիկաները, վճարվող վերլուծաբաններն առավոտից երեկո գոռում են, որ Արցախը երբեք չի լինելու Ադրբեջանի կազմում:
Հետո նույն առոգանությամբ կգոռան, որ Սյունիքը երբեք չի լինելու Ադրբեջանի կազմում, Հայաստանը երբեք չի լինելու Ադրբեջանի կազմում:
Բարձր են գոռում, որ 18-ի մասին խոսելու ուժ էլ չունենան:
Այս էլիտայով մենք պետություն չենք կարող ունենալ, ուղղակի դրա իրավունքը չունենք :
Արթուր ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆ
Ծաղրանկարը` ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ)