Վերջին մի քանի օրերի ընթացքում, երբ Ադրբեջանը փակել է Բերձորի ճանապարհը, ադրբեջանցի «էկոլոգները» տարբեր ձևերով փորձեցին վարկաբեկել, ծաղրել և վիրավորել ռուսաստանցի զինվորականներին։
Հրապարակի ու ողջ մայրաքաղաքի լույսերից, ոստիկանապատ տոնածառից պլշած, հիացած ու հոտային հրճվանք ապրողներին ասեմ, որ Երևանը երբեք այսքան անճաշակ, գեղցու մակարդակի, թրքաոճ զարդարանք չի ունեցել։
ԵՊՀ ուսանողների ակցիան Ռուսաստանի դեսպանատան մոտ և հատկապես դեսպանատանը հանձնած նամակի բովանդակությունը ցույց են տալիս, որ պատմություն առարկան լուրջ շտկման կարիք ունի, քանի որ պատմության չիմացությունը պետությունների և ժողովուրդների վերացման պատճառ կարող է դառնալ։
Ռուս խաղաղապահներին մեղադրելուց առաջ պետք է հասկանալ, որ նրանց մեկ չհաշվարկված քայլից կարող է պայթել նոր՝ ավելի արյունալի ու կործանարար պատերազմ, որից հաստատ անմասն չեն լինի Ռուսաստանը, Իրանն ու Թուրքիան:
Ներքաղաքական կյանքն իր օրգանական միջավայր վերադարձնելու համար նախ պետք արձանագրել, որ «Վերածնվող Հայաստան» և «Հայրենիք» կուսակցությունների ԱԺ-ից դուրս գալուց հետո «Հայաստան» և «Պատիվ ունեմ» դաշինքներն այլևս գոյություն չունեն:
Արդյո՞ք պատահականություն է սեպտեմբերին Իսրայելի հարձակումը, հատկապես՝ սեպտեմբերի 27-ից ավելի ուժգին, ինտնեսիվ հարձակումները Լիբանանի վրա։ Ադրբեջանի հետ սերտ ռազմական համագործակցության մեջ գտնվող Իսրայելը ի՞նչ ակնկալիքներ ունի սեպտեմբերին սկսած ռազմական գործողություններից, ու՞ր է փորձում այն տանել, ո՞ր տարածաշրջան է փորձում տեղափոխել։