Փաշինյանն իր իշխանության աջակցման ռացիոնալ և էմոցիոնալ ռեսուրսը քամել է մինչև վերջին կաթիլը

Սահմանադրագետները նշում են, որ ՀՀ նոր սահմանադրության համար «Փաշինյան-Ալիև հիմնադիր հայրերին» (միայն այդ երկուսն են նոր սահմանադրության դիսկուրսի քաղաքական շահառուները) անհրաժեշտ է, որ դրան կողմ քվեարկի առնվազն 650 հազար մարդ, հիմք ընդունելով 2021-ի համապետական ընտրությունների ժամանակ հրապարակված ընտրողների թիվը, որը կազմում է 2 միլիոն 595 հազար։

Հայաստանի ամենախուլ գյուղի բնակչից մինչև ՄԱԿ-ի քարտուղար հասկանում են, որ Փաշինյանը ի օգուտ նոր սահմանադրության այդքան կողմ ձայն չի կարող հավաքել: Ավելին, այդքան ձայն չի հավաքվի, եթե նոյնիսկ դրան կողմ քվեարկի հակափաշինյանական ընտրազանգվածի կեսը: Սակայն բոլորը ողջ թափով ընդգրկվել են մի երևույթի քննադատմանը, որը Փաշինյանը հանգիստ ներբեռնել է քաղաքական օրակարգ, այդ օրակարգը նրբորեն համեմելով աբսուրդին մոտիկ և նյարդայնացնող դիսկուրսիկներով ( դրոշ, օրհներգ, ցուլ, կարմիր շորեր, բռնված իշխանամերձ IT-շնիկներ, լեգիտիմություն և մի կին ատամնատեխնիկ):

Այս ամենով հանդերձ, քողարկվում և մոռացության են մատնվում բոլոր նախորդ օրակարգերը, որոնցով Փաշինյանը կատարյալ ֆիասկո է ապրել և խաղում է նոր, ավելի մեծ աբսուրդներով հանրային մտահորիզոնը զբաղեցնելու խաղը:

Ինչպես յուրաքանչյուր ավտոկրատիզմ, այնպես էլ Փաշինյանի կողմից ձևավորված ավտոկրատիզմը ունի «սուրբ գիրք, «մեկ հավատամք» և մեկ «նորին մեծություն շահ», այն է՝ իշխանության պահպանումը: Քանի որ Փաշինյանն իր իշխանության աջակցման ռացիոնալ և էմոցիոնալ ռեսուրսը քամել է մինչև վերջին կաթիլը և իր լեգիտիմությունից մնացել է Լ տառը, ապա նույն լեգիտիմության, այսինքն, աջակցման ռեսուրս հայթայթելու համար այլևս որևէ այլ տարբերակ չի մնացել, քան նոր աբսուրդների ստեղծումն ու նույնիսկ սեփական պետության նկատմամբ հակավարկանիշի ձևավորումը:

Այդ հակավարկանիշի ձևավորումը սեփական պետության նկատմամբ միակ քաղաքական օրակարգն է, որը նա դեռ չի օգտագործել ի շահ սեփական իշխանության և հիմա դա էլ է անում, որպես իր քաղաքական կենսունակության վառելիք:

Սակայն խնդրում եմ ուշադիր լինել այն հանգամանքին, որ ավտոկրատ Փաշինյանին սեփական իշխանության տեսանկյունից բացարձակապես չի հետաքրքրում չանցնող նոր սահմանադրության անցկացման օրակարգը, կարևորը՝ այդ ոսկորը երկար կրծվի: Նրան բացառապես հետաքրքում է տարբերակը, երբ նոր սահմանադրության հանրաքվեի հետ միասին կանցկացվեն նոր խորհրդարանական ընտրություններ, որտեղ իրեն 650.000 ձայն պետք չէ, այլ պետք է մեծամասնություն՝ ի դեմս իրեն և արբանյակների:

Արդյունքում՝ Ալիև ցլի պահանջները բավարարելու առումով նա ստանձնում է դերակատարություն և դա ցույց տալիս Ալիևին: Արևմտյան իսթեբլիշմենտի կողմից գցված, բայց դեռ շարունակում է բավարարել խաղաղությանամոլությանը հասնող իր պատրաստակամությամբ: Մոմ է վառում ռուսական կողմի բարեհաճությանը արժանանալու համար, դիցուք, իշխանամերձ շրջանակների IT-շնիկներ ձերբակալելով, իսկ հանրության մեջ ներբեռնում սեփական պետությունը քանդելու և նորը ձևավորելու դիսկուրս:

Նա շատ լավ հասկանում է, որ ընդդիմադիր առաջնորդ-առաջնորդության վակուում բացակայությունը, որը նրա իշխանության երկարաձգման հիմնական պատճառներից մեկն է, երկար ձգձգվել չի կարող, ժամանակի հարց է, և փորձելու է օգտվել այդ վակուումից խորհրդարանական -սահմանադրական ընտրություն-հանրաքվեի ժամանակ մնալով անտանելի, ատելի, սիրված, չսիրված, բայց միակ թեկնածուն, որին 650.000 ձայն պետք չէ նորից իշխանություն դառնալու համար, իսկ մինչև ընտրություններ բոլորին նոր սահմանադրությամբ բավարարել և զբաղեցնել պետք է, ձախողված հանրաքվեի և նոր վտանգների մեղավորն էլ հայտնի է, Սիրելի Ժողովուրդ:

Վլադիմիր Մարտիրոսյան

Մեկնաբանություններ