«Ինքնանպատակ փոփոխությունների պարագայում քաղաքացուն դժվար է համոզել հանրաքվեի մասնակցել»
11.02.2020 | 03:15
«Իրատեսի» զրուցակիցն է իրավաբան ՌՈԲԵՐՏ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆԸ:
-Ի՞նչ կարծիք ունեք սահմանադրական փոփոխությունների նախագծի մասին, որն ԱԺ իշխող խմբակցությունը որոշել է հանրաքվեի դնել։ Ընդ որում, ասում են, թե դա կարող են անել առանց ՍԴ դիմելու։ Ճի՞շտ ճանապարհ է ընտրվել Սահմանադրական դատարանի «վեճը» լուծելու համար։
-Կարծում եմ` բացարձակ տեղին չէ կիրառել «Սահմանադրական դատարանի վեճ» ձևակերպումը։ Եթե նկատի ունեք աբսուրդի այն թատրոնը, որը գործող իշխանության կողմից բեմադրվում է Սահմանադրական դատարանի շուրջ, ապա պետք է ասեմ, որ դա արհեստական ու մեկ անձի օրակարգ է: Թե ինչ կարծիք ունեմ Սահմանադրության փոփոխության նախագծի վերաբերյալ, ասեմ՝ խիստ բացասական։ Նախ` չի կարելի մայր օրենքը գործիք դարձնել իշխանության ձեռքին ու այն օգտագործել ոչ ցանկալի անձանցից ազատվելու համար, երկրորդ՝ փոփոխությունների այդ նախագիծը ակնհայտորեն հակասահմանադրական է՝ սկսած տեքստից, մինչև փոփոխությունն իրականացնելու բուն նպատակը։ Ինչ վերաբերում է հարցին` հնարավո՞ր էր դա իրականացնել առանց Սահմանադրական դատարան դիմելու, ապա նշեմ՝ օրենքը հստակ սահմանում է՝ նախագիծը առաջին ընթերցումից հետո կարծիքի համար պետք է ուղարկվեր Սահմանադրական դատարան, ինչը չիրագործելն ինքնին խոսում է այն մասին, որ նախագիծը հակասահմանադրական ընթացակարգով է անցել:
-Իշխանությունները պնդում են, որ ՍԴ-ում ճգնաժամ կա, դրա համար էլ գնում են այդ ճանապարհով:
-ՍԴ-ում ճգնաժամ չկա և չի եղել։ ՍԴ միակ ճգնաժամային դրսևորումն իշխող խմբակցության կողմից ՍԴ գործուղված Վահե Գրիգորյանն է, որն ակնհայտորեն յուրացնում է պետական միջոցները: Աշխատանքային պարտականությունները չկատարելով՝ վճարվում է դրա դիմաց։
-Որքանո՞վ է տրամաբանական 1-2 տարվա ընթացքում երկու հանրաքվե իրականացնել: Իշխանությունները վերջերս հայտարարեցին, որ նաև սահմանադրական փոփոխությունների հանձնաժողով է ձևավորվել, որը պետք է շտկի Սահմանադրության «ծուռ» կողմերը:
-Առհասարակ ընդունված է համարել, որ կայուն է ոչ թե այն Սահմանադրությունը, որը փոփոխությունների չի ենթարկվում, այլ այն, որում կատարվող փոփոխությունները չեն խարխլում Սահմանադրության հիմքում ընկած հիմնարար սկզբունքներն ու արժեքները։ Մի բան աներկբա է՝ Սահմանադրությունը չպետք է ենթարկվի երկրի քաղաքական վիճակի յուրաքանչյուր փոփոխության կամ «շտկվի» նոր քաղաքական մեծամասնության ճաշակով։ Սահմանադրությունն իրավական, քաղաքական և ծրագրային փաստաթուղթ է, և Վենետիկի հանձնաժողովը բազմիցս բացասական է անդրադարձել Սահմանադրության հաճախակի փոփոխություններին՝ դրանք համարելով սահմանադրական և քաղաքական կայունության խաթարման հիմք։ Օրինակ՝ Խորվաթիայի սահմանադրական փոփոխությունների առնչությամբ Վենետիկի հանձնաժողովը ցավով նշել է, որ կարճ ժամանակահատվածում Սահմանադրությունը փոփոխվել է երկու անգամ՝ հնարավորություն չտալով լիարժեք արդյունավետությամբ օգտվելու առաջին փոփոխությամբ ընձեռված հնարավորությունից։ Վստահ եմ, որ հանրաքվեների հաճախակի իրականացումը բացասաբար է ազդում նաև երկրի ֆինանսական վիճակի վրա, հատկապես երբ այդպիսիք իրականացվում են չհիմնավորված և իրավունքի գերակայությամբ կամ այլ կենսական կարևորագույն սկզբունքների կոպիտ ոտնահարմամբ։ Եթե ամփոփելու լինեմ, ապա պետք է ասեմ, որ ոչ միայն այս, այլև ապագայում սպասվելիք սահմանադրական փոփոխությունները որևէ կերպ հիմնավորված չեն: Հստակ չէ՝ ինչ նպատակով են իրականացվում, ինչ իրավական ուղենիշեր ունեն, որ հատվածի իրավական վիճակի բարելավմանը պետք է ուղղված լինեն և այլն։
-Իշխանություններն ասում են նաև, որ հանրությունն է պահանջում լուծել ՍԴ-ի շուրջ ստեղծված ճգնաժամը: Ըստ Ձեզ՝ մարդկանց առհասարակ հետաքրքրու՞մ է՝ ով կլինի ՍԴ-ի կազմում, ով՝ ոչ:
-Մարդկանց պետք է հետաքրքրի Սահմանադրական դատարանը, քանի որ հենց ՍԴ-ն է ստեղծում այն իրավական հստակությունը, որը շատ դեպքերում էականորեն բարելավում է մարդկանց ոչ միայն իրավական այլև սոցիալական կյանքի որակը։ Վստահ եմ՝ ինչպես, օրինակ, ԱԺ-ի շրջափակման պարագայում, այնպես էլ այս դեպքում հանրությունը չի գիտակցում իր գործողությունների հակաիրավականությունն ու չի հասկանում, թե ինչի համար է պայքարում։ Այս դեպքն ուղղակի մի փոքր այլ կլինի։ Եթե հաշվի առնենք, որ էմոցիոնալ ֆոնն ու էյֆորիան մեծապես նվազել են, ապա շատ դժվար կլինի արդեն իսկ հուսահատված ժողովրդին ստիպել շարժվելու մեկ անձի քիմքին հաճո ճանապարհով։ Այստեղ հսկայական աշխատանք ունենք կատարելու նաև մենք՝ իրավաբաններս, որպեսզի կարողանանք քաղաքացուն բացատրել, թե իրեն առհասարակ ինչ կտան սահմանադրական այս փոփոխությունները, ինչ հետևանքների կարող են հանգեցնել հետագայում և ինչ անդառնալի վտանգներ պարունակել մեզանից յուրաքանչյուրի համար։
-Հե՞շտ է լինելու իշխող ուժի համար մոտ 650 հազար քվե հավաքել, որ կյանքի կոչվի փոփոխությունը:
-Վստահ չեմ, թե հեշտ կլինի։ Նման ինքնանպատակ փոփոխությունների պարագայում քաղաքացուն դժվար է համոզել հանրաքվեի մասնակցել։ Եթե քաղաքացուն չես կարողանում բացատրել, թե հանրաքվեից հետո ինչն է փոփոխվելու ՍԴ-ում դիմելու իր իրավունքի մեջ, կրճատվելու՞ են արդյոք ՍԴ քննվող գործերի ժամկետները և այլն, ապա դժվար կլինի նրան ստիպել մասնակցելու հանրաքվեին։ Իսկ այս պարագայում քաղաքացուն չես կարող ասել գնա և քվեարկիր` այո, որովհետև իշխանություններն ուզում են, որ Հրայր Թովմասյանին փոխարինի Վահե Գրիգորյանը:
-Սա իշխանությունների նկատմամբ վստահության հանրաքվե է լինելու, թե՞ սահմանադրական փոփոխությունների:
-Սա առհասարակ սահմանադրական փոփոխություններ դիտարկել չի կարելի, այսպես Սահմանադրւթյուն չեն փոխում։ Եթե նման փոփոխություններն արվում են, որպեսզի մեկ անգամ ևս հասկանան կամ ապացուցեն իրենց վստահության քվեն, ապա այդ հույսերը դատապարտված են չարդարացման, քանի որ մարդիկ հասկացել են, որ Հրայր Թովմասյանի կամ ՍԴ դատավորների անձերի փոփոխությամբ իրենց սոցիալական կյանքը չի բարելավվելու։ Չմոռանանք նաև՝ փորձը ցույց է տալիս, որ հանրաքվեների մասնակցության տոկոսն ավելի քիչ է, քան համապետական մնացած ընտրությունների, այնպես որ լեգիտիմ գործընթացի կամ վստահության քվեի մասին հայտարարությունները, մեղմ ասած, վաղաժամ են:
-ՍԴ-ի խնդրին առնչվող բազմաթիվ հայտարարություններ լռեցինք. խոսքը ԵԽԽՎ համազեկուցողների և Վենետիկի հանձնաժողովի նախագահի հայտարարությունների մասին է։ Ավելին՝ ԵԽԽՎ-ն կոչ է արել մեր իշխանություններին նախագիծը Վենետիկի հանձնաժողով ուղարկել, ապա նոր կյանքի կոչել: Իշխանությունները կանե՞ն նման քայլ:
-Կանխատեսումներ անելն անշնորհակալ գործ է, հատկապես այսօր և հատկապես այս իշխանությունների գործունեության վերաբերյալ։ Համենայն դեպս, արդեն հաստատված փաստ ունենք առ այն, որ նախագիծն ուղարկվել է հանրապետության նախագահին` առանց Վենետիկի հանձնաժողով ուղարկելու։ Սա արդեն լուրջ քայլ է և լուրջ խնդիրներ կարող է ստեղծել գործող իշխանության համար։
-Իրականում ի՞նչ ազդակ են տալիս եվրոպացիները, ու եթե իշխանությունները, այնուամենայնիվ, չանսան ԵԽԽՎ-ին, դա ինչպե՞ս կարող է ազդել պետության միջազգային վարկանիշի վրա:
-Միջազգային պարտավորությունների չկատարումը հղի է լուրջ վտանգներով, ըստ որում, այդ վտանգները կարող են արժևորվել ոչ միայն միջազգային իրավական հարթության մեջ, այլև տնտեսական և մի շարք այլ ոլորտներում։ Առհասարակ, Վենետիկի հանձնաժողովի և ԵԽԽՎ համազեկուցողների հայտարարություններն ինքնին խոսում են տեղի ունեցող երևույթների նկատմամբ նրանց բացասական վերաբերմունքի մասին, և եթե դրանից հետո հնչած հորդորները նույնպես անտեսվեն, վախենամ, որ կարող ենք անդառնալի հետևանքների ականատեսը լինել, քանի որ արդեն գտնվում ենք սահմանագծի վրա, որից մի միլիմետր շեղումն արդեն իսկ կործանարար է լինելու։
-Ի դեպ, ԱԺ-ում նախագծի քննարկումից ու իր ելույթից հետո Փաշինյանը գրել էր` կեցցեն իր պատգամավորները, լավ մաստեր-կլաս ցույց տվեցին: Դուք, որպես իրավաբան, տեսա՞ք վարպետության դաս:
-Իրավիճակը բավականին զվարճալի կլիներ, եթե այսքան տխուր չլիներ: Դա ուղղակի զավեշտ էր, որովհետև այդտեղ պառլամենտարիզմի զրո դրսևորում կար։ Պառլամենտարիզմը նշանակում է իշխանությունների տարանջատման սկզբունքի, սոցիալական տարբեր շերտերի և խմբերի շահերի պաշտպանվածության, քաղաքական բազմակարծության, մարդու և քաղաքացու իրավունքների ու ազատությունների երաշխավորված պաշտպանության համակարգ։ Կա՞ որևէ մեկը, որ թվարկածներից որևէ սկզբունքի դրսևորում է նկատել այդ օրվա ԱԺ նիստում։ Խիստ կասկածում եմ։ Ավելին, մենք տեսանք, թե իշխող մեծամասնությունն ինչ ագրեսիվ կեցվածք էր ընդունել խորհրդարանական ընդդիմության հանդեպ և որքան ցածրակարգ ելույթներով էր հանդես գալիս։ Պատճառը մեկն է` իրավական որևէ փաստարկ չունեին ներկայացնելու, ամբողջ գործընթացը վերածել են քաղաքական թատրոնի։
Զրույցը`
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆԻ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ