«Ինտեգրացիա և զարգացում» ՀԿ նախագահ Արամ Սաֆարյանի հետ հայ-ռուսական հարաբերությոնների մասին հարցազրույցից հետո չէի կարող չհարցնել Լեռնային Ղարաբաղի հարցի մասին:
-ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը Մոսկվայում ՌԴ նախագահի հետ քննարկել է և Լեռնային Ղարաբաղի հարցը: Գոնե հրադադարի ռեժիմի պահպանության վստահություն կարո՞ղ ենք ունենալ:
-Մեր օրակարգում եղած հարցաշարը՝ Վիեննայի ու Սանկտ Պետերբուրգի պայմանավորվածություններ են, վստահության տասը տարի առաջ բարձրացված մեխանիզմների ստեղծման հարցը շփման գոտում և նոր ձևավորված հարցը՝ ստիպելը Ադրբեջանին վերադառնալ բանակցությունների դաշտ:
-Բաքուն ասում է, որ Հայաստանը չի ցանկանում բանակցել:
-Բանակցությունների ընթացքը ձախողվել է Կազանից հետո, որովհետև Բաքուն պարզ հայտարարել է, որ ինքը իր երկրից մի թիզ տարածք չի զիջելու: Եթե հայկական դիվանագիտությանը, որ սկզբունքային նույն դիրքորոշումներն ունի, ինչ ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը, հաջողվի Ադրբեջանին վերադարձնել բանակցային սեղան, ինքնին հաջողություն է: Եթե Բրյուսելում և Մոսկվայում Սերժ Սարգսյանի բանակցությունները, հանդիպումները քաղաքական դաշտի դերակատարների, դիվանագետների հետ հանգեցնեն բանակցությունների վերսկսմանը՝ նախարարների ու նախագահների հանդիպումների նոր ցիկլին, դա մեր դիվանագիտության հաղթանակը կլինի: Հիմա եղած վիճակը նախկինում չի եղել, երկու կողմերից այսքան կյանքեր չի խլել և այսքան անհույս բանակցային վիճակ չի ստեղծվել:
-Բաքուն պատրաստ է հենց այսօր վերադառնալ՝ վարելու սուբստանտիվ բանակցություններ, որոնց տակ հասկանում է՝ դուք վերադարձնում եք շրջանները, մենք հանձն չենք առնում ոչ հանրաքվե, ոչ կարգավիճակի ճանաչում:
-Բանակցային գործընթացի վերջին հինգ տարիներին մանրամասն տեղյակ չեմ, ինչպես նախորդ հինգ տարիներին, երբ ԵԱՀԿ ԽՎ-ում ԱԺ պատվիրակության ղեկավարն էի, բայց կարծում եմ, որ շեշտադրումները Բաքուն չի փոխել: Եթե Ադրբեջանը կարծում է, որ գործընթացը այնքան է ձախողվել ու իրավիճակն այնքան է սրվել, որ միայն թույլը պիտի զիջի ու այդ թույլը Հայաստանն է, չարաչար սխալվում է՝ հայ հասարակության մեջ ինչպես տասը տարի առաջ, այնպես էլ այսօր չկա երկմտություն, որ մենք միակողմանի զիջումների պիտի գնանք: Հայ իրականության մեջ հիմա այլ հարց է քննարկում՝ ինչ զիջումներ անենք, որոնք սկզբունքային չեն, որ ստանանք բանակցային գործընթաց: Ես ավելի քան համոզված եմ, որ թույլի հաշվին բանակցային գործընթաց սկսելու ու այդ թույլը Հայաստանին դարձնելու փորձը չի ստացվելու:
-Հակառակը պատերա՞զմն է:
-Պատերազմն անխուսափելի է և դառնալու է աղետ՝ Ադրբեջանը դա շատ լավ գիտի: Այն, որ Բաքուն մեզնից քսան անգամ ավելի շատ սպառազինություն է գնել և պատերազմ չի սկսում, նշանակում է՝ գիտի, որ պարտվելու է այդ պատերազմում: Լավագույն քննությունը այդ հարցի՝ այսօրվա դիրքորոշումն է՝ ռազմական հռետորաբանությունը՝ ներքին շուկայում, շանտաժը միջազգային ասպարեզում, այս վիճակը կարող է շատ ու շատ երկար շարունակվել: Բայց ինչո՞ւ, եթե կարելի է վերսկսել բանակցությունները և տալ անցումային լուծումներ, որոնք երկար ժամանակի համար կարող են տեսականորեն ընդունելի լինել բոլոր կողմերի համար:
-Լավրովի պլանը նկատի ունեք:
-Մանրամասների մասին դժվարանում եմ խոսել, թող մթնոլորտը դառնա կառուցողական, հետո կմտածենք, թե ինչ լավագույն լուծումներ կլինեն ապագայի համար:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ