ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 

«Եթե մեկը խոսի խաղաղապահների տեղակայման մասին, ոչ թե դավաճան է, այլ հակառակորդ»

«Եթե մեկը խոսի խաղաղապահների տեղակայման մասին, ոչ թե դավաճան է, այլ հակառակորդ»
13.05.2016 | 01:29

Այսօր հակամարտության գոտում հարաբերական անդորր է: Արցախում, սակայն, շատ զինվորականներ, քաղաքական գործիչներ պնդում են, որ սխալ է վերադառնալ նախկին վիճակին, երբ ոչ պատերազմ էր, ոչ խաղաղություն: Հարկավոր էր առաջ գնալ ու Ադրբեջանին պարտադրել մեծ զիջումներ, որպեսզի խաղաղության երաշխիքները մեծ լինեին: Հադրութի շրջանի վարչակազմի նախկին ղեկավար, ԼՂՀ Ազգային ժողովի նախկին պատգամավոր ՎԱՀԱՆ ԲԱԴԱՍՅԱՆԻՆ «Իրատեսն» այս առնչությամբ մի քանի հարց ուղղեց:

-Այսօր «ոչ պատերազմ, ոչ խաղաղություն» վիճակը կրկին պահպանվում է: Մինչդեռ շատերը կարծում են, որ հայկական կողմը պետք է առաջ գնար: Ի վերջո, այս անորոշությունն ինչպե՞ս պետք է ավարտվի:
-Իսկապես ոչ պատերազմ է, ոչ խաղաղություն: Ամեն պահի կարող է պատերազմը վերսկսվել: Այս պահին թեև կրակոցներ կան, բայց հանգիստ է վիճակը: Կարծում եմ՝ խաղաղության հասնելու համար պետք է ամրապնդենք մեր բանակը, նոր սպառազինությամբ զինենք: Ամեն ինչ պետք է ներդնել բանակի հզորացման վրա, որ եթե Ադրբեջանը նախահարձակ լինի, կարողանանք նրան իր տեղը դնել: Մենք պետք է հակառակորդի գլուխը ջարդենք իր բնի մեջ ու վերջնական խաղաղություն հաստատենք:
-Վերջնական խաղաղության հասնելու համար այս պահին դիվանագիտական հարթությունում ի՞նչ քայլեր պետք է ձեռնարկել, թե՞ հիմնախնդիրը միայն պատերազմով կարելի է լուծել:
-Որպեսզի բանակցային սեղանին նստես ու առավել ուժեղ լինես, պետք է ունենաս ռեսուրսներ: Իսկ այս հարցում ամենամեծ օգնականը, հիմնական ռեսուրսը հզոր բանակն է: Պետք է ուժի դիրքից խոսել, որպեսզի կարողանաս նախապայմաններ թելադրել: Մեզ պետք են նաև կամքից ուժեղ հրամանատարներ:
-Հզոր բանակ ասելով՝ ի՞նչ նկատի ունեք: Ռազմական գործիչները վստահեցնում են, որ մենք ունենք մարտունակ բանակ: Ապրիլյան ռազմական գործողություններն էլ ևս մեկ անգամ փաստեցին, որ հայ զինվորն աշխարհի ամենակամային զինվորն է:
-Անշուշտ, մեր բանակը հզոր է, այլապես չէր կարողանա դիմակայել Ադրբեջանի ագրեսիային, կասեցնել նրա առաջխաղացումը: Ցավոք, ունեցանք զոհեր, որովհետև իրենք էին նախահարձակ, և հարվածն անակնկալ էր: Չնայած նրանք զենքի հսկայական առավելություն ունեին, մենք յոթ-ութ անգամ ավելի շատ զոհեր պատճառեցինք նրանց, տեխնիկապես ևս նրանց կորուստները մեծ էին: Այդ իսկ պատճառով մեր առաջնային ու գլխավոր խնդիրը մեր բանակի սպառազինումն է, որպեսզի հակառակորդի նկատմամբ առավելությունը մեծ լինի:
-Այս օրերին Արցախին և՛ սփյուռքից, և՛ Հայաստանից զգալի օգնություն ցուցաբերվեց: Կարծում եք, բոլոր գումարները պետք է բանակի տեխնիկական վերազինմա՞նը տրամադրվեն, և արդյոք այլ ուղիներ չպե՞տք է փնտրել, որ բանակին ֆինանսապես աջակցեն:
-Պետք է գործի դնել բոլոր ուղղությունները, սփյուռքը մեր ռեսուրսներից մեկն է: Գաղտնիության սկզբունքից ելնելով՝ այսօր չենք կարող ասել, թե այդ գումարներն ինչպես են «ծառայում» բանակին, բայց, իհարկե, միայն բանակի մարտունակության մեծացմամբ չպետք է բավարարվել: Հայաստանի իշխանություններին, քաղաքական վերնախավին կուզեի կոչ անել, որ տնտեսությունը զարգացնեն, քանի որ դրանով է պայմանավորված ուժեղ բանակ ունենալը: Այս օրերին մենք սխալներ գործելու իրավունք չունենք, չպետք է շարունակենք նախկինի պես: Եթե Հայաստանի իշխանությունները չվերանայեն ներքին և արտաքին քաղաքականությունը, շատ դժվար է լինելու:
-Այսօր քաղաքական միտքը զբաղված է Հայաստանի կողմից Արցախի ճանաչման նախագծի քննարկումներով: Ի՞նչ եք կարծում, այդ ճանաչումը կզսպի՞ Ադրբեջանի ագրեսիան:
-Վախկոտ մարդիկ կարծում են, որ այդ ճանաչմամբ կարող է պատերազմ սկսվել, ուժեղ քաղաքացին նման բան մտածելու իրավունք չունի: Իհարկե, միայն դրանով չի պայմանավորված պատերազմի չեզոքացումը, բայց այն խիզախ, համարձակ և անհրաժեշտ քայլ է:
-Հայաստանում Արցախի ճանաչման «փոթորիկը» բարձրացավ ու անմիջապես մարեց: Պետական գերատեսչությունները մեկը մյուսին հերթ չտալով սրբագրեցին` Հայաստանն առայժմ չի ճանաչելու ԼՂՀ-ի անկախությունը: Դուք ինչպե՞ս կորակեք այս գործընթացը:
-Դա ոմանք համարեցին խոհեմություն, մյուսները` զգուշավորություն, իսկ ես` վախկոտություն:
-Խաղաղապահների թեման ևս չի «հնանում»: Ո՞ր խաղաղապահը կարող է արցախցու անվտանգությունն ապահովել:
-Եթե մեկը խոսի խաղաղապահների տեղակայման մասին, ոչ թե դավաճան է, այլ հակառակորդ: Ոչ մի խաղաղապահ Ղարաբաղում անելիք չունի: Ամենալավ խաղաղապահ ուժը մեր բանակն է:
-Կարևորեցիք Հայաստանի իշխանությունների քաղաքականության վերանայումը, իսկ ԼՂՀ իշխանություններից ի՞նչ եք սպասում:
-ԼՂՀ իշխանություններն էլ սխալներ ունեն: Եթե Ղարաբաղի իշխանությունների սխալները համեմատենք Հայաստանի իշխանությունների սխալների հետ, սարերի ու ձորերի տարբերություն է: Այստեղ էլ անելիքներ շատ կան, բայց Հայաստանի իշխանություններն ավելի շատ են սխալվել:
-Այս պահին ԵԱՀԿ առաքելությունը ԼՂՀ-ի և Ադրբեջանի զինված ուժերի շփման գծի ուժեղացված դիտարկում է անցկացնելու Մարտակերտի շրջանի Թալիշ գյուղի հյուսիսարևմտյան ուղղությամբ: Կարելի՞ է որևէ ակնկալիք ունենալ այդ դիտարկումից:
-Ինչ ուզում են թող դիտարկեն, ինչ ուզում են թող բացահայտեն: Դա ընդամենն իրենց գործն է: Մենք այլ խնդիր պետք է առաջնային համարենք` բանակի և թիկունքի հզորացում:
-Ի վերջո, այս փուլում հակամարտության շուրջ ինչպիսի՞ զարգացումներ են հնարավոր:
-Չպետք է հրաժարվել բանակցություններից, բայց նոր ձևաչափ պետք է լինի: Նախ Մադրիդյան սկզբունքներից պետք է հրաժարվել, քանի որ դրանք վաղուց արդեն չեն ընդունում հայկական երկու պետությունները: Վերջին զարգացումներն էլ ապացուցեցին, որ այդ սկզբունքներն այլևս չեն կարող աշխատել: Նոր ձևաչափ, ելք է պետք: Հայաստանը պետք է զերծ մնա բոլոր այն ձևաչափերից, որտեղ Ղարաբաղը ներկայացված չի լինելու: Ղարաբաղը պետք է լինի բանակցային կողմ այնպես, ինչպես 1994-ին էր:


Զրույցը`
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 2208

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ