«Թուրքիան հող է նախապատրաստում, որ եթե անհրաժեշտություն լինի, Նախիջևանով համապատասխան գործողությունների դիմի»

«Քառօրյա պատերազմի հետևանքների, հակառուսական տրամադրությունների և Հայաստանի հետագա քայլերի մասին «Իրատեսը» զրուցեց ՀԴԿ ղեկավար ԱՐԱՄ ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ հետ:

-Ռազմական գործողություններից հետո Հայաստանն իր ունեցածն ու չունեցածը վերագնահատելու կարիք ունի: Շատերը պետք է կատարվածից համապատասխան դասեր քաղեն, անձամբ Դուք ի՞նչ դասեր քաղեցիք:
-Ես դասեր քաղելու անհրաժեշտություն չունեմ, քանի որ այն, ինչ եղավ, մենք դրա մասին տարիներ շարունակ էինք խոսում: Դաս պետք է լինի նրանց համար, ովքեր որոշումներ են կայացնում և կառավարում են երկիրը: Եթե դասեր չքաղեն, կնշանակի՝ նարցիսիզմով են տառապում և չեն տեսնում երկրում կատարված մեծ սխալները: Իհարկե, շատ բան է ինձ զարմացնում և զայրացնում: Էլ ինչպես ասել հստակ խնդիրների մասին, որ տեղ հասնի: Միշտ ենք պնդել. եթե ներքին խնդիրները կարգավորված չեն, արտաքին հարցերը լուծել հնարավոր չէ: Եթե ներսում խայտառակ մասշտաբների հասած կոռուպցիան չեք հաղթահարել, երբ ամենաբարձր պաշտոնյաները հինգ-վեց առանձնատուն են կառուցում, ցուցամոլությամբ են զբաղվում և աշխարհին իրենց դղյակներն են ի ցույց դնում, սա բավարար է, որ ժողովուրդը նրանց հանդեպ համապատասխան բացասական վերաբերմունք ունենա: Ոչ թե հարուստներին կամ հարստությանն եմ դեմ, այլ, կարծում եմ, որ այդ ամենը պետք է արդարացված լինի: Սոցիալական այսպիսի բևեռվածության պայմաններում ցուցամոլությամբ զբաղվելն աններելի է:
-Այս ցուցամոլության և դղյակների ֆոնին Հայաստանը, պարզվում է, կռվում է 80-ականների զենքով, իսկ սպառազինման համար գումարային օգնություն էլ ակնկալում է հիմնականում դրսից:
-Երեք տարի առաջ Ռուսաստանը Ադրբեջանին զենք վաճառելու գործարքը կյանքի կոչեց: Այդ ժամանակ մեր իշխանությունները սուսուփուս ընդունեցին դա, որևէ բողոք, քննարկում, համենայն դեպս հրապարակավ, չեղան, ինչպես հիմա է: Երկու տարի առաջ ՀԱՊԿ-ի շրջանակում Բորդյուժայի մասնակցությամբ կոնֆերանս հրավիրվեց, որտեղ ելույթ ունեցա նաև ես: Հարցադրումս այսպիսին էր. ինչպես հասկանալ, որ դուք Ադրբեջանին զենք եք վաճառում, այն էլ` հարձակողական: Ավելին, նշեցի, որ Ռուսաստանը վաղը-մյուս օրը կռվելու է իր իսկ զենքի դեմ: Ընդմիջմանն ինձ մոտեցավ ռուս բարձրաստիճան պաշտոնյա, ասաց, որ պարիտետի հարց կա: Այն ժամանակ էլ պնդեցի, որ իրենց ասածը հասկանալի կլիներ, եթե միայն պաշտպանական զենք վաճառեին, բայց երբ «Սոլնցեպյոկ», «Սմերչ», «ՈՒրագան» եք նրանց տալիս, դա այլ բան է նշանակում: Իհարկե, պատասխանը հրապարակման համար չէ: Մեր պաշտոնյաները թող գոնե այդ ելույթից հետո խոսեին: Հիմա ողջ խնդիրն այն է, որ Ռուսաստանը զենք վաճառել է, իսկ մենք, պարզվում է, հին զենք ունենք: Ռուսաստանից մենք մեկ միլիարդ դոլարի զենք ենք ստացել, ու եթե դրանք հին են, ինչո՞ւ ենք վերցրել: Դրանք 80-ականների չեն կարող լինել, իսկ եթե հանրապետության նախագահը դա պատկերավոր է ասել, պետք է հետո բացատրեր, բայց ոչ Գերմանիայում, այնտեղ շատ չէին էլ հասկանա, թե ինչ էինք ուզում ասել: Ես հասկանում եմ, որ մենք նույնիսկ 80-ականների զենքով կարող ենք հաղթել թշնամուն, բայց Գերմանիայում դա հնչեց լրիվ այլ կերպ: Ամեն տարի մեր զորահանդեսները, որ լինում են, հո դրանք բլեֆ չե՞ն:
-Զենք ունենալ-չունենալու այդ ողջ աղմուկի մեջ մեր պաշտպանական ոլորտի պաշտոնյաները տեղեկացրին, որ, այո, ժամանակակից զենք ունենք:
-Ավելին, մենք ունենք այնպիսի զենք` «Իսկանդեր», որը նրանք չունեն: Դա ստացել ենք Ռուսաստանից երեսուն տարի վարձավճարով: Մինչդեռ զենքը նման «կարգով» չեն տալիս: Փաստն այն է, որ եթե ժամանակին մենք մեր ճիշտ քայլերը չենք արել, պետք չէ մեղքը բարդել ուրիշների վրա: Պետք է նաև հասկանալ, թե ղարաբաղյան բանակցություններում ինչ դիրքորոշմամբ ենք հանդես գալիս: Քսան տարուց ավելի է՝ արտաքին գործերի նախարարությանը բացատրում ենք, որ աշխարհը տեղյակ չէ Ղարաբաղի հիմնահարցի էությանը, այն դիտարկում է որպես կոնֆլիկտ, իսկ իրականում դա հիմնահարց է, խնդիր: Սրանց տարբերությունը մեծ է, որը պետք է պաշտոնապես ներկայացվի, ոչ թե ինչ-որ մեկի ելույթով կամ հայտարարությամբ: Կա համապատասխան դիվանագիտական ձև. նոտա ուղարկել ՄԱԿ-ի անդամ երկրներին և նրանց տեղեկացնել դիրքորոշումն այս հարցի վերաբերյալ` խարսխված իրավական նորմերի վրա: Կոնկրետ մենք այդ աշխատանքն իրականացրել ենք, առաջարկում եմ դրան ծանոթանալ «armcongress.am»-ում կամ facebook-յան իմ էջում: Այսօր եթե դու չես ասում, թե ինչ օրինական ճանապարհով է վերակազմավորվել Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը, Ադրբեջանը շարունակելու է բոլորին իր լկտի սուտը ներկայացնել: Հիմա նրանց սուտը տեղ հասնում է, թե ոչ, երկրորդական է, ձեր ճշմարտությունը չկա:
-Դուք փաստեցիք, որ ժամանակին հայ պաշտոնյաները չարձագանքեցին իրողությանը՝ Ադրբեջանին ռուսական զենք է վաճառվում: Այո, պետք է արձագանքեին, բայց մենք այն կարծիքին էինք, որ եթե Ղարաբաղին վտանգ սպառնա, ռազմավարական գործընկեր և դաշնակից Ռուսաստանը մի կողմ չի քաշվի: Սակայն վերջին զարգացումները լրիվ այլ բան հուշեցին: Ռազմական ողջ գործողությունների ընթացքում Ռուսաստանը, մեղմ ասած, դիտորդի կարգավիճակում էր։ Ինչո՞ւ:
-Սխալ մոտեցում է: Ռուսաստանը Հայաստանի հետ ՀԱՊԿ-ի շրջանակներում պայմանագիր ունի: Քավ լիցի, ես չեմ ցանկանում պաշտպանել Ռուսաստանի վարքագիծը, այլ խնդիրը դիտարկում եմ մեր տեսանկյունից։ Հստակեցնենք՝ ի՞նչ պետք է անեինք, որ չարեցինք, հետո նոր մյուսներից նեղանանք: Հայաստանի և Ռուսաստանի միջև կա մեկ այլ մեծ պայմանագիր: ԼՂՀ-ն Հայաստանը չի ճանաչել որպես Ադրբեջանից անկախ միավոր և դեյուրե Հայաստանին միավորված: Ինքնին հասկանալի էր՝ ոչ մի երկիր իրեն իրավունք չի վերապահի խախտել այս կարգը: Պետք է շատ մեծ շահեր բախվեն, որպեսզի ինչ-որ մեկն անտեսի հիշյալ կարգը և քեզ պաշտպանի: Ի՞նչ է նշանակում, թե Ռուսաստանը դիտորդի կարգավիճակում էր: Այսինքն, ի՞նչ, ռուս զինվորը պետք է մեզ հետ պատերազմեր Ադրբեջանի դե՞մ: Այդպիսի բան չէր կարող լինել: Հնարավոր էր մեկ այլ բան, եթե Հայաստանի դեմ ոտնձգություն, ագրեսիա լիներ, ՀԱՊԿ-ը պարտավոր էր միջամտել: Սակայն հարց է՝ անգամ այդ դեպքում ՀԱՊԿ-ը կպաշտպանի՞ Հայաստանի շահերը, որովհետև ՀԱՊԿ-ում կան պետություններ, որոնք բարիդրացիական հարաբերություններ ունեն Ադրբեջանի հետ: Պարզ պիտի խոսել, հիշյալ կազմակերպությունն էլ դեռ կայացած չէ, և մենք էլ իրատես պետք է լինենք նման հարցերում: Նշված կազմակերպության շրջանակում միայն և միայն Ռուսաստանի հետ կարող ենք իրական հարաբերություններ ունենալ, որովհետև ո՛չ Ղազախստանը, ո՛չ Ղրղզստանը չեն գնա իրենց արյունակիցների հանդեպ վատ քայլերի:
-Չեմ կարող չարձանագրել՝ ԵԱՏՄ երկրների ղեկավարներից ոմանք ևս իրենց շատ անպարկեշտ պահեցին այս ընթացքում: Սա տարօրինակ չէ՞, քանի որ նշյալ կառույցին անդամակցելու ժամանակ ամենամեծ կռվանը համարվում էր անվտանգության երաշխիքը:
-Ո՛չ, ԵԱՏՄ գնացել ենք տնտեսական զարգացումն ապահովելու համար:
-Շատ ժամանակ չի անցել, ու բոլորն էլ լավ հիշում են իշխանության ներկայացուցիչների և ոչ միայն նրանց, բարձրագոչ հայտարարությունները, թե մենք ունենք ղարաբաղյան հիմնախնդիր ու մեր անվտանգությունը կարող է երաշխավորել միայն ԵԱՏՄ-ն:
-Այո, մեր անվտանգությունը կվտանգվի, եթե մենք «կիսվենք»` պաշտպանական առումով լինենք ՀԱՊԿ-ում, իսկ տնտեսական` ԵՄ-ում: Սա է խնդիրը. եթե ասում են, պիտի նորմալ բացատրեն: Իրար խառնել այս բոլոր հասկացությունները չի կարելի: Այո, ԵԱՏՄ-ում բոլոր երկրները մշակում են քաղաքականություն` ելնելով իրենց շահերից: Շահերն են առաջնայինը: Մենք մեր կողմից պետք է հստակ նշենք մեր քայլերը Ղարաբաղի հարցում: Հիմա հայտարարում ենք, թե այսպես շարունակելու դեպքում Հայաստանը կճանաչի ԼՂՀ-ի անկախությունը, կամ միջպետական համագործակցության վերաբերյալ պայմանագիր կկնքենք: Ասեմ՝ եթե այդպիսի պայմանագիր կնքենք, մեզ հարցնելու են՝ ինչի՞ հիման վրա եք արել այդ քայլը: Ինչո՞ւ մինչև հիմա Հայաստանի ԱԺ-ն չի ընդունում մի պարզ հայտարարություն, որ դիտարկելով ղարաբաղյան ողջ գործընթացը, մենք հաստատում ենք` այն եղել է օրինական ճանապարհով: ԼՂՀ-ն իրավական առումով ձևավորվել է անթերի ճանապարհով, իմա` Խորհրդային Միության օրենքների և միջազգային իրավունքների նորմերի համաձայն: Վեց տարի Ռուսաստանի և ԱՄՆ-ի համանախագահությամբ մենք համագործակցել ենք ադրբեջանցիների հետ: Ի դեպ, սա միակ ձևաչափն էր, որտեղ Ղարաբաղի ներկայացուցիչը կար: Ադրբեջանցիները ոչինչ չունեին առարկելու, նրանք միայն ասել են՝ մեր հողերը հետ տվեք։ Ի պատասխան մենք էլ պնդել ենք՝ մենք էլ մեր հողերն ենք հետ ուզում, որոնք ձեզ մոտ են մնացել, Նախիջևանն էլ գումարած: Մենք լուրջ փաստարկներ ունենք բանակցային գործընթացներում: Թող ինձ ներեն, բայց կարծես դիվանագիտությունից շատ հեռու մարդիկ են մեզանում այս հարցով զբաղվում: Մինչև ԼՂՀ-ն Ադրբեջանից անկախ չճանաչեք, չեք կարող նրա անկախությունը ճանաչել: Վեճի առարկան դա է` արդյոք ԼՂՀ-ն օրինակա՞ն ճանապարհով է դուրս եկել Ադրբեջանի կազմից ու ձևավորվել որպես անկախ միավոր: Հարցեր կան, որոնք պահանջում են մանրամասն ուսումնասիրություն և որոշումների կայացում:
-Ռազմական այս գործողությունների ընթացքում Հայաստանի դիվանագիտությունը, ըստ Ձեզ, ցուցաբերե՞ց հարցերի մեջ խորամուխ լինելու վարք:
-Առավելագույնը, որ կարողացան անել, ուշացած նամակներ ուղարկեցին ԵԽԽՎ-ի պատգամավորներին: Տպավորությունն այնպիսին է, թե իբր նրանց կարծիքն է որոշիչ: Այդպես չէ: Մենք մեր քայլերը պետք է մտածված ու ճիշտ անենք, որպեսզի նրանք չկարողանան վայրահաչել:
-Ինչպես բանակցությունները կառուցել, երբ Ադրբեջանը ոչ մի փոխհամաձայնություն չի ընդունում: Նրա միակ պահանջն է` հետ տվեք մեր հողերը:
-Լավ են անում, որ պահանջում են, որովհետև դու ուրիշ բան չես ասում նրանց, ընդամենն ասում ես` չէ, մերն է: Ախր դա հիմնավորել է պետք: Երբ այս մասին ինչ-որ մի շրջանակում ասացի, հակաճառեցին` է, ո՞վ չգիտի, որ այդ հողերը մերն են: Իսկ ո՞վ գիտի, ինչո՞ւ պիտի իմանա: Դուք շա՞տ գիտեք Բուրկինա Ֆասոյում ինչ խնդիր կա: Մենք պետք է մեր իրավացիությունը ցույց տանք: Մինչդեռ այսօրվա հայկական քարոզչությունն ամբողջովին ուղղվեց Ռուսաստանի դեմ, ինչ անհեթեթ բաներ կար, ասացին:
-Հակառուսական տրամադրություններ առաջացան ոչ միայն հանրության շրջանում, այլև իշխանական ողջ սպեկտրում` վերից վար: Նախագահը ևս հայտարարեց, որ մենք պատրանքներ, հզոր հովանավորներ չունենք: Անուղղակիորեն հասկացրեց, որ Ռուսաստանը Հայաստանի դժվար պահերին նրան աջակից չեղավ:
-Չունենք և ի՞նչ: Այս օրերին հայ հասարակությունը միասնական էր ու պաշտպանում էր սեփական հայրենիքը: Թող ոչ մեկը գլուխ չգովի, թե ժողովուրդն իրենց շուրջն է համախմբված: Սա ամենագլխավոր դասն է, որ պետք է քաղեն, այս համախմբվածությունն իրենց ձեռքբերումը չէ... Վերադառնալով հակառուսական տրամադրություններին, նորից հիշեցնեմ, որ արդեն երեք ամիս է՝ ասում եմ՝ Թուրքիայի գլխավոր շտաբի պետը, հետո Դավութօղլուն գալիս են Ադրբեջան ու հայտարարում են, որ մենք ամեն կերպ աջակցելու ենք Ադրբեջանին, որ իր տարածքներն ազատագրի: Դավութօղլուն նաև ասում է, թե դրանք իրենց համար սուրբ հողեր են: Սրանք ի՞նչ են, հերթապահ հայտարարություննե՞ր: Մի քանի ամիս է՝ այս մասին ասում եմ, դիմում եմ Հայաստանի արտգործնախարարությանը, որ սա սովորական հայտարարություն չէ, և այսօր եթե նման քայլի չդիմեն, վաղն են անելու: Չարձագանքել այս ամենին ուղղակի խայտառակություն է: Մենք պետք է համաշխարհային աղմուկ բարձրացնեինք, թե տեսեք` ինչ են ասում: Հետո ասացին, թե փոխնախարարը մի պատասխան է տվել: Փոխնախարարի մակարդակով Դավութօղլուին պատասխա՞ն են տալիս: Ես անգամ չեմ լսել այդ պատասխանը, ո՞վ է իմացել այդ մասին: Եթե այս ամենը չեք անտեսել, ուրեմն պետք է պատրաստված լինեիք: Ասում եք` մեզ համար հանկարծակի չէր, բայց հանկարծակի եղավ: Ապշեցնում է այն մեղադրանքը, թե ռուսներն ինչո՞ւ չասացին, որ սպուտնիկով տեսել են տեղաշարժը: Ձեր հետախուզությունը ընդամենը 100 մետրի վրա չի աշխատել, դուք խոսում եք տիեզերքից նկարելու մասի՞ն: Ոչ թե ուրիշներին փնովել է պետք, այլ վերագնահատել քո արածն ու չարածը: Ամեն ինչում ուրիշի մեղավորությունը փնտրելն ամենահեշտ ճանապարհն է: Հասկացեք, միգուցե մենք այն չենք արել: Կատարիր քո քայլերը, հետո նոր գնահատիր, թե դիմացինդ ինչ չի արել:
-Պարոն Սարգսյան, մեր ռազմավարական գրեթե բոլոր օբյեկտները Ռուսաստանի ձեռքում են: Ամբողջովին «տրվել» ենք ՌԴ-ին։ Դրա համար հիասթափությունը մեծ է:
-Ի՞նչ եք կարծում, որտեղի՞ց մեզ այսքան զենք:
-Մենք դրա համար վճարում ենք:
-Իսկապե՞ս: Տասը միլիոն չունեցանք, որ գիշերային հեռադիտակներ և համապատասխան այլ սարքավորումներ գնենք, իսկ Դուք խոսում եք, թե երկիր ենք պահում:
-Իհարկե, պահում ենք. դղյակատերեր ունենք, էրմիտաժներում ու պանթեոններում ապրողներ։ Կարելի է որևէ պանթեոնի (այն հանգչելու վայր է, ո՛չ ապրելու) փոխարեն գնել անհրաժեշտ զենքերն ու հույսը չդնել սփյուռքի օգնության վրա:
-Դա անառակություն է: Քանի անգամ եմ ես բարձրացրել վարկերի խնդիրը` պնդելով, որ այդ անհեթեթ վարկերը պետք չէ վերցնել, որովհետև դրանք մսխում են, ու ժողովուրդը դրանից ոչինչ չի շահում: 5,5 միլիարդ դոլարի վարկ եք վերցրել, որ ժողովուրդ պահեք, բայց մարդիկ արտագաղթել են, էլ ո՞րն է արդյունքը: Էլի մեր բանակին գովենք, մեր կամավորականների «դուխը» իսկապես կարևոր է, բայց փաստն այն է, որ նրանք այլևս ի վիճակի չեն ժամանակակից զենքերով կռվելու: Իրենց մեղքը չէ, այլ որակի պատերազմ է: Այս պայմաններում պետք է համախմբվել, ոչ թե մարդկանց ասել` վերցրեք թուր-թվանքն ու գնացեք կռվելու: Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի կապակցությամբ դրսևորված համախմբվածությունն առարկայացնենք` Հայաստանը տնտեսապես հզորացնելու համար: Եթե տնտեսապես թուլակազմ լինենք, ոչնչի չենք հասնի: Ի դեպ, Ալիևի գործողությունները նաև նպատակ ունեն տնտեսապես հնարավորինս թուլացնել Հայաստանը, ինչը բարեհաջող իրականացնում է: Նա նավթ ունի և կարող է իրեն թույլ տալ զենքի մրցավազք: Իսկ ո՞վ է ասել, որ Հայաստանը չունի ընդերքի հարստություն, որով կարող է իր ժողովրդին ու բանակը պահել: Եթե մենք մեր ընդերքի հարստությունը չվաճառեինք դրսին ու փոխարենը զրոյական հարկեր ստանայինք, ապա... Վաճառում ենք ոսկի, մոլիբդեն, շինանյութեր և այլն: Սա էլ մեր ազգային հարստությունն է, պատերազմական վիճակում գտնվող պետությունը պարտավոր էր ինքը տիրապետել իր հարստություններին: Մենք այսօր պարտավոր ենք առաջին հերթին մեր պետականամետ մտածելակերպը զարգացնել: Սկզբում մեր տունը մաքրենք, հետո իրավունք վերապահենք ուրիշին «չոռ» ասելու:
-Այսօր թվացյալ հարաբերական հրադադար է, և մարտերը տեղափոխվել են դիվանագիտական հարթություն: Ի՞նչ կարելի է ակնկալել այս հարթությունում:
-Նախ համոզված չեմ, որ ամբողջովին տեղափոխվել ենք դիվանագիտական դաշտ, քանի որ շարունակվում է հրադադարի խախտումը: Ադրբեջանը պետք է կատարի իր առջև դրված ծրագիրը, այն է` թուլացնել մեզ: Չպետք է սպասել, վրադ ցեխ շպրտեն, նոր միայն լվացվես: Դու պետք է հարձակողական քաղաքականություն որդեգրես, և ոչ թե ինչ-որ տեղ ելույթ ունենաս ու ասես` տեսա՞ք, ինչ ելույթ ունեցա:

Դիվանագիտությունը, այո, ենթադրում է շատ հարցեր ոչ հրապարակավ լուծել, բայց դրա արդյունքը պետք է երևա: Իսկ այն ամենը, ինչ ԼՂՀ-ի հարցում պիտի անենք ու վերևում նշեցի, պարտադիր հրապարակավ պետք է իրականացվի: Այս պահին անհրաժեշտ է փորձագիտական լուրջ վերլուծություններ կատարել:
-Այդ վերլուծությունները հարկավո՞ր են այն գերտերություններին, որոնք առաջնորդվում են միայն սեփական շահերով ու նպատակահարմարությամբ:
-Դուք արեք, ինչ դուք պարտավոր եք, հետո կանդրադառնանք նրանց, թե ինչ չեն անում:
-Ասացիք, որ Ալիևի նպատակը Հայաստանը տնտեսապես թուլացնելն է: Սակայն շատ վերլուծաբաններ պնդում են, որ այս պատերազմի իրական նպատակն այն է, որ Ռուսաստանը խաղաղապահներ տեղակայի Ղարաբաղում, Ադրբեջանն էլ բերի ԵԱՏՄ:
-Ռուսաստանն իր շահերով է առաջնորդվում: Մի պահ ընդունենք, ինչպես Դուք եք ասում, Ռուսաստանը կանգնեց Հայաստանի կողքին ու դրանով թշնամացրեց Ադրբեջանին: Մի թշնամի ունի՝ ՈՒկրաինան է, Վրաստանն իր հետ չէ, բալթյան երկրներն էլ իրենց հերթին, Թուրքիան, Ադրբեջանն էլ ավելացնի: Մի քիչ տրամաբանող մարդը կհասկանա, որ դա իրեն ձեռնտու չէ: Ի՞նչ կանի Ադրբեջանն այդ պայմաններում: Թուրքիայի հետ իր զինակցությունն ավելի է խորացնելու, դառնալու են մի պետություն, որպեսզի իրենց շահերը պաշտպանեն: Ի՞նչ ենք մենք շահելու դրա արդյունքում: Այսօր Դավութօղլուն արդեն խոսում է Նախիջևանի մասին, թե այնտեղ լարվածություն է առաջացել: Իրենք արդեն հող են նախապատրաստում, որ եթե անհրաժեշտություն լինի, Նախիջևանով համապատասխան գործողությունների դիմեն: Եթե Ռուսաստանն այդպիսի քայլով Ադրբեջանին մղի ՆԱՏՕ, ապա այդ կառույցի սահմաններն ընդարձակվում են` հասնելով Հարավային Կովկաս: Քաղաքագիտական պարզունակ վերլուծություն է պետք` հասկանալու, թե ինչու այս քայլն այսպես, ոչ այնպես կատարվեց: Սա մեզ մոտ պարզապես բացակայում է: Բոլորն ինչ-որ ուղղափառ բաներ են ասում՝ ինչու մեզ այսպես չաջակցեցին, անարդար վարվեցին: Ի միջի այլոց, բոլորը մեզ պարտական են: Արդարություն հասկացությունը շատ հարաբերական է, առավել ևս՝ քաղաքականության մեջ:

Զրույցը`
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• Ժողովրդի վրա կրակելու հրահանգն արդեն ուժի մեջ է
• Անդրանիկ Քոչարյանի ինքնախոստովանությունը
• «Նիկոլն ու իր ընտանիքը Հայաստանում ապրելու իրավունք չունեն»
• Զուր մի ջանացեք
• Չեն կարողանում ԿԳՍՄ փոխնախարար գտնել
• Հանուն Ռուսաստանի հետ միութենական միավորման նոր շարժում հիմնադրվեց
• Այս իշխանությունն իր ստվերից էլ է վախենում
• Փաշինյանի դեմ պայքարելու համար գոնե մի փոքր Նիկոլ պիտի լինել
• Մեզ պե՞տք է ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը, թե՞ ոչ
• «Հայաստանի Նավալնին Նիկոլ Փաշինյանն է, որը եկավ իշխանության ու քանդեց մեր երկիրը»
• Տիգրան Ուրիխանյանը Հայաստանի փրկությունը տեսնում է ՌԴ-ի հետ նոր միութենական միավորման ձևավորման մեջ
• Հայաստանի ողջ հպարտությունն ու թշվառությունն ամփոփված մեկ օրում
• Սերմացու գողացող մկների և թուխս գողացող աղվեսների ժամանակը
• Ինչու էր Փաշինյանը վեց ամիս աղերսում
• Փաշինյանն էլ է զարմացած
• Ընդդիմության հարցերով թիվ մեկ «փորձագետը»
• Նիկոլ Փաշինյանին ոչ թե ողջերն են պատժելու, հալածելու, այլ անմահացածները
• «Գոմի» հարցի լուծումը կենսական անհրաժեշտություն է
• Առանց փամփուշտների ու ԱԹՍ-ների Ադրբեջանն այսօր շռնդալից հաղթանակներ է տանում Հայաստանի դեմ
• Խորհրդարանական ընդդիմությունը լեգիտիմացրեց Փաշինյանի պաշտոնավարումը

Մեկնաբանություններ