Մի՞թե կառավարությունը ղեկավարվում է «մի տեղ չորացնենք, մյուս տեղում կանաչ դարձնենք» սկզբունքով

Այսօր, երբ կառավարությունը (ի սեր Աստծո, թող ոչ ոք չմտածի, թե ես կառավարամետ անձ եմ և կուրորեն պաշտպանում եմ նրան) փորձում է փոքր-ինչ առաջ նայել և երկրի համար կարևոր նշանակություն ունեցող հարցին լուծում տալ, իսկույն գտնվում են «հայրենասերներ», ովքեր, աներևույթ կացինը ձեռքին, փորձում են կացնահարել բարձրացված հարցը: Մինչ կոնկրետ բարձրացվող հարցին անդրադառնալը փորձեմ մի փոքր հետ գնալ և հիշել նման կարգի «հայրենասերներին», որոնք Խորհրդային Հայաստանում էլ քիչ չէին: Հայաստանում պիտի կառուցվեր ատոմակայանը: Հիշում եմ, հայտնի Մերգելյան ինստիտուտի կոլեկտիվում քննարկվում էր այդ հարցը` տա՞լ համաձայնություն, թե՞ հրաժարվել դրա կառուցումից: Ասեմ, որ նման քննարկումներ անցկացվում էին ողջ հանրապետությունում: Համարյա բոլորը կասկածանքով էին վերաբերվում, իսկ ավելի «վառ հայրենասերներն» ասում էին, որ ատոմակայանի կառուցումով վերևներում (նկատի ունեին Մոսկվան) ցանկանում են վերացնել մեր գենոֆոնդը:
Հանրապետությունում կար մեկը (դա Անտոն Քոչինյանն էր) և մեկն էլ Մոսկվայում` ատոմային էներգիայի նախարար Անդրանիկ Պետրոսյանցը, ում խոսքերը բառացիորեն լավ հիշում եմ (ասեմ, որ Մոսկվան այնքան էլ հաճույքով չէր ցանկանում միլիոններ տալ այդ նպատակի համար, և հետագայում, երբ ատոմակայանը կառուցվել էր, և Վրաստանն ու Ադրբեջանն էլ փորձեցին իրենց մոտ կառուցել նման ատոմակայան, Մոսկվան գումարներ չտվեց). «Տարեք կառուցեք այդ ատոմակայանը և հետագայում հայհոյեք ինձ»: Հետագայում, հայտնի ժամանակներում, գտնվեցին «հեղափոխականներ», որոնք հայհոյեցին Պետրոսյանցին, բայց որոշ ժամանակ հետո ամեն ինչ իր տեղն ընկավ, և այսօր այդ ատոմակայանը մեր էներգետիկ անվտանգության հիմքն է: Այդ նույն հոգեբանությամբ մեր մեջ գտնվեցին «հայրենասերներ», որոնք ավերեցին Ալավերդու պղնձի գործարանը, հիմք դրեցին «Նաիրիտի» փակմանը, իբր բացասաբար էր անդրադառնում հայ տղամարդկանց պոտենցիայի և կանանց պտղաբերության վրա: Այսօր «Նաիրիտը» չկա, բայց հայ տղամարդկանց ոչ պոտենցիան է ավելացել, ոչ էլ կանանց պտղաբերությունը: Այդ նույն հայրենասերներն էին, որ կարողացան տապալել Եղվարդի ջրամբարի շինարարությունը հազար ու մի ապուշ հիմնավորումներով: Այդ «վառ հայրենասերների» արշավն այսօր էլ հանրապետությունում շարունակվում է, երբ… Այդպիսի «վառ հայրենասիրություն» եմ տեսնում Գառնի-Քաղցրաշեն մեխանիկական ջրագծի ծրագրի քննարկման առնչությամբ: Քննադատողներից ոչ ոք չի ցանկանում լսել որևէ հիմնավորում, որովհետև նպատակը մեկն է` վիժեցնել այդ ծրագիրը, որը պիտի կյանքի կոչվի համաշխարհային բանկի տրամադրելիք 10 միլիոն դոլարի վարկով: Ծրագրի հակառակորդները միայն մեկ բան են ասում` դա արդյունավետ չէ, խախտվում է կիրճի էկոլոգիան, գետում այդքան ջուր չկա և նման այլ հարցեր։ Իսկ այն, որ այդ ջրագծի անցկացումով տարեկան խնայվելու է մոտ 600 միլիոն դրամի էլեկտրաէներգիա, որ ջրարբիացվել է Արարատյան դաշտավայրի մոտ հազար հեկտար բերքառատ հող, դա ոչ բնապահպանին է հետաքրքրում, ոչ էլ որևէ հասարակական կազմակերպության: Փակ ջրագծի անցկացման դեպքում որևէ ջրի կորուստ չի լինում, վերցվում է մոտ 800 լիտր ջուր այդ նպատակի համար: Ազատ գետի ջրամբարի հաշվին չի վերցվում այդ ջրի քանակը: Ջրագիծը գործելու է ապրիլ ամսից մինչև հոկտեմբեր։ Աշնանային անձրևները ձյունը հոկտեմբերից մինչև ապրիլ կլցնեն ջրամբարը: Ոմանց այն պատճառաբանությունները, թե կտուժեն Գառնի համայնքի հողատարածքները, ինչպես Դիլիջանում եմ ասել այդ հարցի քննարկման ժամանակ, այնպես էլ հիմա եմ կրկնում` «մի՞թե կառավարությունը ղեկավարվում է մի տեղ չորացնենք, մյուս տեղում կանաչ դարձնենք» սկզբունքով: Մենք ունենք մեկ կառավարություն, որը հանրապետության բոլոր տարածքների զարգացման մտահոգությամբ է լցված: Ոմանք փորձում են շահարկել բարձրաստիճան մի պաշտոնյայի` շահարկելով, որ իբր նա այդ տարածքում հողեր ունի:
Թող թույլ տրվի հարցնել` այդ պաշտոնյան իր հողերը չի՞ կարող ջրել գործող պոմպակայաններով: Կարող է:
Այգեստան գյուղում, որի գյուղապետն եմ, կարող եմ հանգիստ ասել այդ «վառ հայրենասերներին». մեր գյուղացիներին ոչ ոք չի մշակում, ինձ` առավել ևս: Նույնը կարող եմ ասել մնացած այն բոլոր գյուղերի անունից, որոնց հողերը պիտի ավելի էժան ջրվեն այդ մեխանիկական ջրագծով:
Իմ սիրելի «վառ հայրենասերներ», մեր երկրում արատավոր չլուծված շատ հարցեր կան, պայքարենք այդ երևույթների դեմ և ոչ թե սուր ճոճենք իրոք կարևոր նշանակություն ունեցող հարցերի լուծման համար:
Գառնի-Քաղցրաշեն ջրագիծը այդպիսի կարևոր հարց է մեր Արարատյան դաշտի գյուղատնտեսության զարգացման համար:
Չխրտնեցնենք վարկատուին մեր անմիտ դիմումներով:

Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ
Արարատի մարզի
Այգեստանի գյուղապետ

Հեղինակի նյութեր

• Նիկոլին «քարշ տալու» սրբազան գործը դրված է հայ ժողովրդի վրա
• Ո՞վ է Գագիկ Ջհանգիրյանը
• Երբ այլևս չես լի­նի իշ­խա­նու­թ­յան, զին­վո­րա­կան տրի­բու­նա­լը վեր կհա­նի մեզ պար­տադր­ված պար­տու­թ­յան բո­լոր պատ­ճառ­նե­րը
• Հիմ­նա­կան մե­ղա­վո­րը հայ կա­ռա­վա­րող­ներն են
• Իմ գնա­լուց ա­ռաջ թող Հա­յաս­տա­նում ջր­հե­ղեղ լի­նի
• Ո՞րն է քո մատ­նու­թ­յան գի­նը, դա­վա­ճան պա­պի` ֆա­շիստ­նե­րին ծախ­ված ե­նո­քա­վան­ցի Նի­կոլ Փա­շի­ն­յա­նի դա­վա­ճան թոռ
• Խրախ­ճանք ժան­տախ­տի պա­հին
• Ո՛վ մարդ­կա­յին ար­դա­րու­թ­յուն, թո՛ղ ես թք­նեմ քու ճա­կա­տիդ
• Զոհ­ված­նե­րի ա­ր­յու­նը երկն­քից կան­չում է` պա­տե­րազ­մը հասց­նել հաղ­թա­կան ա­վար­տի
• «Պրո­ֆե­սիո­նալ» «իմ­քայ­լա­կան­նե­րը» կե­րան իմ 800 հակ յոն­ջան և …
• Նի­կոլ, իսկ դու ար­դա­րաց­վե՞լ ես, մաքր­վե՞լ ես քո քրեա­կան ան­ց­յա­լից
• Վե­հա­փա՛ռ, կրկ­նեք Գևորգ Հին­գե­րոր­դի օ­րի­նա­կը, ժամն է գոր­ծե­լու
• Պատ­մա­կան դեպ­քե­րի և դեմ­քե­րի հա­մե­մա­տա­կան վեր­լու­ծու­թ­յուն
• Որոշ բա­շի­բո­զուկ­ներ փոր­ձում են զրո­յաց­նել մեր կես­դա­ր­յա պայ­քա­րի ի­մաս­տը
• Արտա­կարգ և լիա­զոր դես­պան Ար­ման Նա­վա­սար­դ­յա­նին
• Վեր­նա­գի­րը վեր­ջում թող ընտ­րի ըն­թեր­ցո­ղը (պա­խա­րա­կե­լի՞ է, որ ո՛չ գո­միկ են, ո՛չ էլ տրանս­գեն­դեր)
• ՈՒ՞ր է մեզ տա­նե­լու այս գաղջ մթ­նո­լոր­տը
• Ո՞վ դուրս թո­ղեց Ղա­րա­բա­ղը բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից
• Ձեր հերթն էլ կգա
• Ես` որ­պես ՀՀ քա­ղա­քա­ցի, հայ­տա­րա­րութ­յուն եմ տա­լիս ժա­մա­նա­կին հորդ կա­տա­րած հան­ցա­գոր­ծու­թ­յան մա­սին

Մեկնաբանություններ