«Երիտասարդական այս շարժումները հնարավոր է վերածել ազգային վերափոխման շարժման»

irates.am-ի զրուցակիցը գրող, քաղաքական վերլուծաբան ԱՐԾՐՈՒՆ ՊԵՊԱՆՅԱՆՆ է: Թեման Բաղրամյանում անցկացվող շարժումն է` ընդդեմ էլեկտրաէներգիայի թանկացման և... ոչ միայն:

-Ըստ Ձեզ`քաղաքացիակա՞ն, թե՞ քաղաքական պայքար է սկիզբ առել:
-Նիցշեն կարծում էր, որ ցանկացած պայքար պայքար է տեսակների միջև: Ես երևույթին այս կերպ եմ նայում:
-Նախորդ շարժումը, այսպես ասած` գրագետ էր, քաղաքակիրթ: Շարունակությունն ի՞նչ է ենթադրում:
-Այն, ինչ եղել է մինչ այժմ՝ մարած շարժում՝ առաց որևէ դրական հետևանքի:
-Չե՞ք կարծում, որ նախորդ շարժումը երիտասարդական թարմություն բերեց քաղաքին, նոր շնչառություն, հույս, որ մի բան կփոխվի մեր երկրում:
-Թարմություն բերեց ու շատ մեծ գործ արեց՝ ապացուցելով, որ հայությունը ունակ է վերափոխվելու:
-Ասացիք մարած շարժում… հակառակը մայդա՞նն է… նման վտանգ կա՞, թե՞ չկա այդ ներքին էներգիան, որ կարող է ինչ-որ բան արմատապես փոխել դեպի լավը կամ վատը:
-Մայդանը հայի էության հետ կապ չունի: Նկատի ունեմ, որ շարունակականություն չի լինում: Նախորդ շարժումը մարդկանց հոգին բացեց, բայց չկար այն ընտրանին, որը շարունակությունը կաներ:
-Խոսքը առաջնորդների՞ մասին է:
-Ընտրանին մտածող, մտահոգ մարդկանց խումբ է, ովքեր գիտեն, թե որն է ժողովրդի պրոբլեմը և ինչ է հարկավոր անել իրավիճակը փոխելու համար:
-Եվ ի՞նչ է պետք անել, կգա՞ օրը, երբ մենք կպայքարենք երկրի համար, ոչ թե մեկս մյուսի դեմ, ինքներս մեր դեմ: Կոստան Զարյանի խոսքն եմ հիշում նման դեպքերում. «Քաղաքը պայքարում է սեփական ստվերի դեմ»:
-Ներքաղաքական պայքարը դրական արդյունք չի տալիս: Կյանքը դա ապացուցել է: Ավելին, պայքարներից հետո վիճակն ավելի է վատացել: Դասական քաղաքական մեթոդներն այստեղ չեն գարծում: Այլ բան է պետք անել: Կարճ ասեմ՝ բարձր նպատակ պիտի դրվի ժողովրդի, իշխանությունների, ընդդիմության առջև: Այդ նպատակին ձգտելու ընթացքում ընտրանին հոգ է տանում, որ ներքին կնճիռները հարթվեն: Երիտասարդական այս շարժումները հնարավոր է վերածել ազգային վերափոխման շարժման, որի կարիքը խիստ կա: Որպեսզի շարժումը հաջողություն ունենա ու դրական հետք թողնի, հարկավոր է անցնել բավարար ինքնակազմակերպման փուլ, որը, ցավոք, չի ստացվում: Սա նկատի ունեմ, երբ ասում եմ կմարի՝արդյունք չտալով:

Ճեպազրույցը` Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ