Վիգեն Հակոբյան. «Հիմնադիր խորհրդարանը ավելի շատ հասարակական կազմակերպության տպավորություն է թողնում, քան քաղաքական»

Քաղաքական վերլուծաբան Վիգեն Հակոբյանին հարցրի «Հիմնադիր խորհրդարանի» անդամների ձերբակալության և ազատ արձակման պատճառների մասին՝ իրադարձայի՞ն որոշում էր ապրիլի 17-ի ձերբակալությունն ու մայիսի 5-ի ազատ արձակումը, թե՞ այլ խնդիրներ կային:

-Ես կարծում եմ՝ իրադարձային որոշում էր և կապված էր ապրիլի 24-ի միջոցառումների հետ, որոնք պահանջում էին որոշակի անվտանգության արարողակարգեր՝ մասնավորապես կապված գերտերությունների նախագահների Հայաստան այցի հետ, որ անվտանգության ապահովման իր պահանջներն ունի: «Հիմնադիր խորհրդարանը» ասում էր, որ այդ օրը ակցիաներ է անելու: Իհարկե, գործողություններ չէին արվել և գուցե չարվեին էլ, բայց կային հնչեցված հայտարարություններ, քաղաքացիական անհնազանդության կոչեր: Այլ հարց է, որ ձերբակալման զուտ իրավական հիմքերը, մեղմ ասած, կասկածելի էին:
-Ինչո՞վ էր պայմանավորված հենց այդ օրվա ընտրությունը, ակնհայտ էր, որ ամենաանհաջող օրն է՝ հռչակված նպատակի համար, թե՞ ձրի գովազդային հոլովակի տարբերակ էր:
-«Հիմնադիր խորհրդարանի» նպատակներին չեմ ուզում անդրադառնալ, իբրև ընդդիմադիր ուժ, հենց այդպիսի նպատակներ պիտի ունենան: Կարծում եմ՝ օրը ընտրված էր PR առավելագույնս հնչեղություն ստանալու համար, բայց օրվա ընտրությունն իսկապես անընկալելի էր ոչ միայն ընդդիմադիր քաղաքական ուժերի համար, այլև՝ հասարակության: Էրեբունի թանգարանի մերձակա հրապարակում հայտարարված հանրահավաքին բավականին քիչ մարդ գնաց, ակնկալված քաղաքական համախմբումը չեղավ: Իրավիճակը փոխվեց. և բնական էր, որ ինչպես ապրիլին ձերբակալման իրավիճակային որոշում էր ընդունվել, այնպես էլ մայիսին իրավիճակային որոշումով ձերբակալվածներն ազատ արձակվեցին: Հայաստանը քաղբանտարկյալներ պահելու ռեսուրսը չունի՝ մեկ, երկրորդ՝ «Հիմնադիր խորհրդարանի» անդամները չէին ձգում քաղաքական բանտարկյալի կարգավիճակին:
-Իրո՞ք «Հիմնադիր խորհրդարանը» իր կարգախոսներով, անհասկանալի PR քայլերով, ձերբակալությամբ, ազատ արձակմամբ, ընդդիմադիր դաշտ է ձևավորում:
-Գոնե ինձ համար «Հիմնադիր խորհրդարանը» շատ խայտաբղետ կառույց է, իր կառուցվածքով, գործելաոճով ավելի շատ հասարակական կազմակերպության տպավորություն է թողնում, քան՝ քաղաքական: Այդ պատճառով էլ դժվար է ընկալվում քաղաքական դաշտի կողմից, նաև ավանդական կամ հարթակային ընդդիմության կողմից, իշխանության մասին ընդհանրապես չեմ խոսում: Հասարակության համար էլ պարզ չէ՝ ինչ են ուզում: Լավ՝ «100-ամյակն առանց վարչակարգի», հետո՞: Ցանկացած ընդդիմադիր ուժ պետք է ունենա ընկալելի գաղափարախոսություն և հասկանալի լինի իր գործողությունների մեջ: Միայն ասել՝ իշխանափոխություն ենք ուզում, քիչ է, այդ կարգախոսն արդեն այնքան է մաշվել, որ որևէ ազդեցություն չի թողնում: Շատ դեպքերում անհասկանալի է նաև պահվածքը՝ հայտարարում են հանրահավաք Գյումրիում, հետո չեն գնում, ասում են՝ կրիմինալ ուժերը մեզ քաղաք չթողեցին: Եթե ուզում ես հասարակությանն առաջնորդել, ոչ թե հասարակությունը պիտի քո առաջ ճանապարհ բացի, այլ դու պիտի առաջ տանես: Հասարակությունը այսօր այն ուժի հետևից է գնում, ով ունի գաղափարախոսություն, քիչ թե շատ հասկանալի մարտավարություն և վստահություն է ներշնչում, որ կես ճանապարհին կրիմինալից, քաղաքական գործիչներից կամ օլիգարխներից չի վախենում:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ