«Ի՞նչ է, Ղարաբաղը Հայաստանի մի մա՞սն է, մի մա՞րզը»

ԴԱՎԻԹ ԲԱԲԱՅԱՆ

(ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանի մամուլի խոսնակ)

-Վերջին շրջանում հաճախակի են դարձել Հայաստանի բարձրաստիճան պաշտոնյաների այցելությունները Ղարաբաղ, ինչը, վերլուծաբանների համոզմամբ, պայմանավորված է Մաքսային միությանը Հայաստանի մոտալուտ անդամակցությամբ: Ձեր տեսակետը։
-Որևէ տարօրինակ բան չկա այցելությունների մեջ, վերջին հինգ-վեց տարում Հայաստանի պատվիրակություններն անընդհատ այցելում են Ղարաբաղ: Սա ընդունելի գործելաոճ է դարձել և որևէ ձևով պայմանավորված չէ Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցությամբ կամ այլ քաղաքական հարցով: Եթե Ղարաբաղ են գալիս ԿԳ նախարարության կամ գլխավոր դատախազության պատվիրակությունները, դրանք ի՞նչ կապ կարող են ունենալ Մաքսային միության հետ: Այդ այցելությունները նպաստում են երկկողմ հարաբերությունների զարգացմանը: Մի փնտրեք դրանցում արտաքին քաղաքական ենթատեքստ:
-Վերջերս Ղարաբաղում էին նաև ՀՀ վարչապետն ու ԱԺ նախագահը: Նրանք, այդուամենայնիվ, քաղաքական պաշտոն զբաղեցնող անձինք են:
-Վարչապետի այցելությունը զուտ տնտեսական էր: Նոր վարչապետ է, չէ՞, առաջին այցն էր այդ պաշտոնում, որը շատ կարևոր էր: Նա անձամբ էր ցանկանում ծանոթանալ բոլոր այն պայմանավորվածություններին, որ կան, շարունակել դրանք և փոխգործակցության նոր ուղղություններ ուրվագծել: ԱԺ խոսնակի պարագայում էլ առաջին պաշտոնական այցն էր, որի նպատակը երկու երկրների խորհրդարանների համագործակցությանը վերաբերող հարցերի քննարկումն էր: Այս ամենում արտառոց ոչինչ չկա, պետք է հետևել դրանց առանց ավելորդ զեղումների:
-Ակտիվացել է նաև միջազգային հանրության ուշադրությունը Ղարաբաղի հիմնախնդրի նկատմամբ: Տարատեսակ մեկնաբանություններ են անում և՛ ռուս, և՛ ամերիկացի պաշտոնյաներն ու վերլուծաբանները: Այս հարցում է՞լ արտառոց ոչինչ չկա:
-Տարածաշրջանը շատ կարևոր ռազմաքաղաքական նշանակություն ունի, մանավանդ հիմա, երբ նոր զարգացումներ են տեղի ունենում: Վրաստանն անդամակցում է ԵՄ ասոցացման պայմանագրին, և բնական է, այս իրավիճակում հատուկ կարևորություն է ստանում Հարավային Կովկասի այս մասը` հայկական պետությունները և հայկական գործոնը: Հաշվի պիտի առնել նաև Իրաքում տեղի ունեցող գործընթացները, քրդական պետության դեֆակտո կազմավորումը և այլն: Այս համատեքստում հայկական գործոնի դերը նախկինի համեմատ մեծացել է: Մենք պատրաստ ենք բոլորի հետ հարաբերություններ հաստատելու` նպաստելով մեր պետության անվտանգության բարձրացմանը և զարգացման նոր աստիճանի խթանմանը:
-Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցությունը միանշանակ չի ընդունվում Հայաստանում, դժգոհություններ կան նաև Ղարաբաղում: Ձեզ համար տեսանելի՞ է անհամաձայնության այդ «ալիքը»:
-Այդպիսի դժգոհություններ չկան Ղարաբաղում: Հայաստանում, այո, կան նման շրջանակներ, բայց դա մասսայական չէ: Որևէ մեկը հանրության շրջանում հարցումներ չի անցկացրել, որ պարզի, թե իրավիճակն ինչպիսին է: Արցախում նման տրամադրվածություն չկա, ուղղակի կան մարդիկ, որոնք անընդհատ իրենց մասին հիշեցնելու համար են խոսում, ոչ թե մտահոգված են բուն խնդրով: Հասարակությունը նրանց մոռանում է, պետք է թեմաներ գտնել, քննադատել, որ ցույց տան, թե իրենք կան: Որևէ լուրջ մտահոգություն չկա, մանավանդ որ այդ անդամակցությունը բացասաբար չի ազդելու մեր պետականության, մեր շահերի վրա: ՈՒրեմն ինչո՞ւ պիտի դժգոհենք:
-Այն հայտարարությունը, որ Հայաստանը Եվրասիական միություն է մտնելու առանց Ղարաբաղի, ինչպե՞ս ընկալվեց Արցախում:
-Ի՞նչ է, Ղարաբաղը Հայաստանի մի մա՞սն է, մի մա՞րզը: Հայաստանն այդ միության մեջ պետք է մտնի իր սահմաններով: Բա ինչո՞ւ որոշ մարդիկ այդպիսի զգացմունքներով ու հռետորությամբ չէին խոսում, երբ Հայաստանն անդամակցում էր, ասենք, Առևտրի միջազգային կազմակերպությանը: Այստեղ ես տեսնում եմ հատուկ վերաբերմունք, որը հայկական չէ: Չհասկանալով կամ իրենց անձնական շահերից դրդված՝ այս գիծը ոմանք առաջ են տանում: Ես դեմ եմ, որ մի առանձին դրվագ են վերցնում ու դրա շուրջ կառուցում ողջ քաղաքականությունը: Նման դիրքերից խոսողները թող Ղարաբաղի առնչությամբ ողջ քաղաքականությունը դիտարկեն, լինեն ոչ թե արևմտամետ կամ ռուսամետ, այլ հայամետ: Այս ամենում չեմ տեսնում նորմալ բանավեճ, որը կբխի մեր շահերից: Խոսում են այլ ուժային կենտրոնների թելադրանքով:
-Վերջին շրջանում կրկին մեծացել է լարվածությունը սահմանային գծում: Պաշտոնյաները պնդում են, թե նման լարվածություն միշտ եղել է: Դուք համակարծի՞ք եք:
-Այո, այդ լարվածությունը միշտ էլ կա: Երբ մարդասպանին, տականքին Ադրբեջանը հերոսացնում է, ի՞նչ է, դա լարվածություն չէ՞ր: Այն ժամանակ ռազմաքաղաքական լարվածությունն ավելի մեծ էր: Այսինքն, Ադրբեջանը գնալով ավելի դեստրուկտիվ` ոչ կառուցողական է դառնում: Սա առաջին հերթին միջազգային հանրության մեղքն է, քանի որ ամեն ինչի վրա աչք են փակում: Մենք պիտի աշխատենք այս ուղղությամբ, ոչ թե ինչ-որ թեմաների շուրջ անիմաստ բանավեճ ծավալենք: Ցավալի է, որ մենք, կարևորը թողած, ընկնում ենք ինչ-ինչ երկրորդական թեմաների հետևից, և ինչ-որ կենտրոններից ուղղորդված մարդիկ սկսում են այդ ամենի մասին մեկնաբանություններ անել:

Զրույցը`
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• Ժողովրդի վրա կրակելու հրահանգն արդեն ուժի մեջ է
• Անդրանիկ Քոչարյանի ինքնախոստովանությունը
• «Նիկոլն ու իր ընտանիքը Հայաստանում ապրելու իրավունք չունեն»
• Զուր մի ջանացեք
• Չեն կարողանում ԿԳՍՄ փոխնախարար գտնել
• Հանուն Ռուսաստանի հետ միութենական միավորման նոր շարժում հիմնադրվեց
• Այս իշխանությունն իր ստվերից էլ է վախենում
• Փաշինյանի դեմ պայքարելու համար գոնե մի փոքր Նիկոլ պիտի լինել
• Մեզ պե՞տք է ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը, թե՞ ոչ
• «Հայաստանի Նավալնին Նիկոլ Փաշինյանն է, որը եկավ իշխանության ու քանդեց մեր երկիրը»
• Տիգրան Ուրիխանյանը Հայաստանի փրկությունը տեսնում է ՌԴ-ի հետ նոր միութենական միավորման ձևավորման մեջ
• Հայաստանի ողջ հպարտությունն ու թշվառությունն ամփոփված մեկ օրում
• Սերմացու գողացող մկների և թուխս գողացող աղվեսների ժամանակը
• Ինչու էր Փաշինյանը վեց ամիս աղերսում
• Փաշինյանն էլ է զարմացած
• Ընդդիմության հարցերով թիվ մեկ «փորձագետը»
• Նիկոլ Փաշինյանին ոչ թե ողջերն են պատժելու, հալածելու, այլ անմահացածները
• «Գոմի» հարցի լուծումը կենսական անհրաժեշտություն է
• Առանց փամփուշտների ու ԱԹՍ-ների Ադրբեջանն այսօր շռնդալից հաղթանակներ է տանում Հայաստանի դեմ
• Խորհրդարանական ընդդիմությունը լեգիտիմացրեց Փաշինյանի պաշտոնավարումը

Մեկնաբանություններ