Տեղի ունեցածը նաև ազդակ էր՝ ուղղված ՀՀ-ում շահագրգռություններ ունեցող գերտերություններին

Անցած օրերի տրանսպորտային ուղեվարձի թանկացման հետ կապված իրադարձությունների մասին զրուցում ենք քաղաքական տեխնոլոգ և վերլուծաբան ՎԻԳԵՆ ՀԱԿՈԲՅԱՆԻ հետ։

-Պարոն Հակոբյան, վերջին օրերի քաղաքացիական ընդվզումն ի՞նչ ազդակներ է պարունակում։ Սա նշանակո՞ւմ է արդյոք, որ իշխանությունն այսուհետև շատ զգույշ պետք է լինի իր որոշումներում։

-Ցանկացած իշխանություն տեսականորեն իր բոլոր քայլերում պետք է միշտ էլ զգույշ ու կշռադատված լինի։ Ոչ թե որոշում կայացնի, հետո միայն ճնշումների ներքո խոստովանի, որ հանձնաժողով ստեղծելու և խնդիրը վերանայելու կարիք կա, այլ ամեն ինչ ծրագրի ու մանրակրկիտ նախապատրաստի։ Հայաստանում, այո, որոշ չափով քաղաքացիական հասարակության ծիլեր կան, սակայն ես միանշանակ չէի ասի, թե այս ամենը նրանց ինքնաբուխ արտահայտությունն էր։ Իհարկե, մարդկանց պահանջն արդարացի էր, սակայն կարծում եմ՝ որոշակի կազմակերպվածություն կար, և շատ նորմալ է, որ կար։ Ամեն ինչ արվեց, որպեսզի տարանջատվի հասարակական ընդվզումը քաղաքական պրոցեսներից, քաղաքական գործիչները նվազագույն մասնակցություն ունենան այս գործընթացում։ Ամեն ինչ արվեց, որպեսզի թե երկրի ներսում, թե երկրից դուրս ցույց տրվի, որ սա հասարակական հատվածի շարժումն է։ Կարծում եմ՝ այս ամենի հիմնական նպատակն էր ցույց տալ, որ Հայաստանում, ի հեճուկս տարածված կարծիքի, աճել է նոր սերունդ, որն իր պատկերացումներն ունի երկրի ապագայի վերաբերյալ, որոշակի արժեքների է դավանում, հիմնականում՝ արևմտյան, որը բավականին կենսունակ է ու կրեատիվ։ Եվ այդ ազդակն ուղղված էր մեր երկրում շահագրգռություններ ունեցող գերտերություններին, որպեսզի վերջիններս կարողանան վերանայել իրենց մոտեցումները՝ ապագայում մեր երկրի ներսում հնարավոր սրացումների պարագայում, ինչը պայմանավորված կլինի Հայաստանի աշխարհաքաղաքական վեկտորի ընտրության հետ։

-Ակնհայտ էր, որ ուղեվարձի դեմ բողոքողների թվում, նաև իշխանական աղբյուրներից սնվող մարդիկ էին։

-Հասարակական շարժմանը մասնակցում էին մարդիկ, ովքեր որբևիցէ ընդդիմադիր լուրջ գործընթացներում իրենց մասնակցությամբ չեն նկատվել։ Բացառությամբ 1-2-ի, ովքեր հպանցիկ երևացին, սակայն նրանց մասնակցության մասին բոլորը մոռացան, ավելի շատ շեշտվում էր շոու բիզնեսի ներկայացուցիչների, լրագրողների, հասարակական գործիչների մասնակցությունը։ Ամեն ինչ արվեց, որպեսզի ընդգծվի, որ սա ինքնակազմակերպվող նոր սերնդի նախաձեռնությունն է։ Չի բացառվում, որ ապագայում փորձ կարվի Հայաստանում իրար հակադրել քաղաքական և հասարակական դաշտերը։

-Տարոն Մարգարյանն այս շարժման մեջ մնաց միայնակ՝ լքված իր կուսակից ընկերներից։ Ի՞նչն էր պատճառը։

-Դա նրանց պետք է հարցնեք։ Ուշադիր լինելու դեպքում կարելի էր նկատել, որ նաև իշխանական ռեսուրսներն էին քննադատում Տարոն Մարգարյանի որոշումը, ուրեմն կային իշխանության մեջ տնտեսաքաղաքական որոշ խմբավորումներ, որոնք շահագրգիռ էին, որպեսզի այս ամենը տեղի ունենար։ Պորցեսները ցույց տվեցին, որ իշխանական ճամբարում կային ազդեցիկ ուժեր և կազմակերպված խմբավորումներ, որոնք որոշել էին, ինչպես ռուսներն են ասում, слить Тарона Маргаряна։

-Այսինքն՝ ամեն ինչ նախագահի վերահսկողության ներքո՞ էր։

-Չեմ կարծում՝ Հայաստանում բոլոր գործընթացներն անմիջականորեն նախագահի վերահսկողության ներքո են, սակայն տյալ պրոցեսը՝ ամենայն հավանականությամբ, այո՜։ Եթե հարցին քաղաքական տեխնոլոգիաների տեսակետից մոտենանք, ապա պետք է ասենք, որ նման զարգացումները հաջողության հասնում են, եթե պրոցեսի մեջ ապստամբների կողմը ներգրավված են լինում լուրջ ուժային կամ լրատվական կառույցներ։ Նման սցենարներ գործարկվեցին և Ուկրաինայում, և Վրաստանում, և այլ երկրներում։ Տվյալ դեպքում քաղաքական լուրջ տեխնոլոգիաներ կիրառվեցին։ Այդ առումով ամեն ինչ շատ ճիշտ էր, արդյունավետ, կրեատիվ։ Այս մի քանի օրվա իրադարձությունները ցույց տվեցին նաև, թե որքան արդյունավետ է ֆեյսբուքը, հատկապես PR-ի և ինֆորմացիոն աջակցման տեսակետից։ Սա լավ թրեյնինգ էր ապագա զարգացումների համար։

Հարցազրույցը՝ Լիլիթ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• «451° ըստ Ֆարենհայթի»
• ՈՒրիշ տեղ չկա՞ր
• «24 ժամ ե­ղել ենք տար­բեր զեն­քե­րի հրե­տա­կոծ­ման տակ»
• «Ադր­բե­ջա­նը, Թուր­քիան ու ֆոս­ֆո­րա­յին զենքն Ադր­բե­ջա­նին մա­տա­կա­րա­րող­նե­րը պետք է պա­տաս­խան տան դա­տա­րա­նի ա­ռաջ»
• «Մեր բո­լո­րի ճա­կա­տա­գի­րը սահ­մա­նին կանգ­նած հայ զին­վո­րա­կա­նի ձեռ­քում է»
• Կա­րե­նին անհ­նար էր չհար­գել, նույ­նիսկ հա­կա­ռա­կորդ­նե­րը նրան ըն­դու­նում էին որ­պես լե­գենդ, որ­պես ժայռ, որ­պես հե­ղի­նա­կու­թ­յուն
• Եկե­ղե­ցին գո­յութ­յուն ու­նի 2000 տա­րի և գո­նե ա­ռա­ջի­կա 2000 տար­վա հա­մար պետք է ա­պա­հո­վի ե­կող սե­րունդ­նե­րի հոգևոր կա­րիք­նե­րը
• «Լճա­շեն­ցի­նե­րի միա­վոր­ման» դռ­նե­րը բաց են բո­լոր լճա­շեն­ցի­նե­րի առջև
• «Ար­տա­կարգ դրու­թ­յու­նը կանց­նի, բայց բո­լոր ծնող­նե­րի, ա­շա­կերտ­նե­րի, ու­սու­ցիչ­նե­րի հա­մար կմ­նա մի շատ լավ նո­րա­մու­ծու­թ­յուն՝ հե­ռա­վար ու­սու­ցու­մը»
• «ՌԴ-ն կա­րող է գնալ հա­րա­բե­րու­թ­յուն­նե­րի վատ­թա­րաց­ման ճա­նա­պար­հով, ե­թե Թուր­քիան շա­րու­նա­կի ազ­դե­ցու­թ­յան գո­տին ընդ­լայ­նե­լու քա­ղա­քա­կա­նու­թ­յու­նը»
• «Ռա­յա­նէյր»-ը հա­տուկ սպա­սար­կում է ի­րա­կա­նաց­նում
• Յա­կուտս­կի հայ­կա­կան կի­րակ­նօ­ր­յա դպ­րո­ցի սա­նե­րը նշե­ցին Ա­մա­նո­րը
• «Հա­յաս­տա­նը եր­գող ժայ­ռե­րի եր­կիր է, և ես ե­րա­զանք ու­նեմ նվա­գելու այդ ժայ­ռե­րի մեջ»
• Նպա­տա­կը դիր­քա­պահ զին­վո­րի անվ­տան­գու­թ­յունն է
• «Ադր­բե­ջա­նում պետք է տե­ղի ու­նե­նա հա­մա­կար­գա­յին փո­փո­խու­թ­յուն, որ­պես­զի կա­ռու­ցո­ղա­կան երկ­խո­սու­թ­յուն ակն­կա­լենք»
• Յակուտսկի հայերն ակտիվ մասնակցություն են ունենում եկեղեցական բոլոր տոներին
• Ստամբուլում հաղթանակ է տարել ընդդիմությունը. ի՞նչ կանի Էրդողանը
• Քրիստոնեական և հոգևոր գիտելիքների ճիշտ ուղղորդում դասընթացի միջոցով
• «Ինձ համար Արամ Իլյիչը սրբություն է»
• «ԱԳՆ-ն պետք է ավելի շատ կենտրոնանա հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման, քան Ցեղասպանության ճանաչման խնդրի վրա»

Մեկնաբանություններ