«Ես չեմ ուզում, որ ինձ ղեկավարեն մականունավորները»

Ազատության հրապարակում էր գտնվում և Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հացադուլին էր հետևում 2000-ի ընդդիմադիր շարժումը գլխավորած ԱՐԿԱԴԻ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԸ, ով irates.am-ին ներկայացավ որպես ՀՀ քաղաքացի, հայ մարդ:
-Պարոն Վարդանյան, հերթական անգամ ՀՀ նախագահի ընտրություններից հետո ստեղծվել է այնպիսի մի իրավիճակ, որ ընդդիմության թեկնածուն չի ընդունում պաշտոնական արդյունքները և դիմել է ծայրահեղ քայլի` հացադուլի: Ըստ Ձեզ` ի՞նչ զարգացումներ կարող են հետևել Րաֆֆի Հովհաննիսյանի այդ քայլին:
-Հացադուլը, որպես քաղաքական պայքարի գործիք, բավականին ազդեցիկ է: Այս իրավիճակում դա Րաֆֆի Հովհաննիսյանի նախաձեռնած ամենաճիշտ և հստակ քայլերից է: Ես կարծում եմ, որ այդ հացադուլի հետևանքները արձագանք կգտնեն ամբողջ աշխարհում, և ոչ լեգիտիմ նախագահ Սերժ Սարգսյանի վրա ճնշումներն ավելի ու ավելի կմեծանան: Ես կարծում եմ նաև, որ մեր ազգի բարոյահոգեբանական վիճակն այսօր այնպիսին է, որ նա թույլ չի տա այս համակարգի շարունակությունը: Նման ձևով ապրելը ոչ միայն հնարավոր չէ, այլև ամոթալի է, մեր ազգին ոչ վայել: Ուղղակի խայտառակություն է մեզ համար Հովիկ Աբրահամյանին, Տիգրան Սարգսյանին, մականունավոր տարբեր գործիչներին` որպես մեր երկրի ղեկավարներ հանդուրժելը: Համոզված եմ, որ յուրաքանչյուր հայաստանցի, հայ մարդ այս իրողությունը խորապես գիտակցել է և լի է այս խայտառակությանը վերջ տալու գիտակցությամբ: Ես համամիտ եմ Վարդան Պետրոսյանի այն մտքին, որ մեր հոգիներում և սրտերում կայացել է Հաղթանակը: Յուրաքանչյուր ՀՀ քաղաքացի պետք է գիտակցի, որ ինքը ոչ թե շարժման մասնակից է, այլ` արժանապատվություն ունեցող հայ մարդ:
-Բայց ընտրություններից առաջ ՀՀ նախագահի մեկ այլ թեկնածու` Անդրիաս Ղուկասյանն էլ հացադուլ հայտարարեց, ընդ որում` շատ ավելի արմատական կարգախոսով` «Վերջ շինծու ընտրություններին»...
-Ես ողջունում եմ Անդրիաս Ղուկասյանին: Ես հերոսական չեմ համարում նրա քայլը, բայց այն շատ անհրաժեշտ ու տեղին էր: Հացադուլի առաջին իսկ օրից նա «ոչ» ասաց նախապես կեղծված ընտրություններին: Մեր պետական մարմինները հայտարարեցին, որ ընտրություններին մասնակցելու են երկու միլիոն հինգ հարյուր հազար քաղաքացիներ, բայց դա կեղծիք է: Այսօր Հայաստանում այդքան ընտրող չկա:
-Րաֆֆի Հովհաննիսյանը հայտարարել է «Բարև»-ի հեղափոխություն և գործողությունների, քայլերի հաջորդականություն, սակայն որոշակի ծրագիր չի ներկայացրել:
-Այս նոր քաղաքական մշակույթը մեզ անսովոր է թվում: Մենք սովորել ենք խուլիգանության, ջեբկիրության, քաղաքական մարմնավաճառության: Մենք օտարվել ենք քաղաքակիրթ քաղաքականությունից, սկզբունքներից:
-Րաֆֆի Հովհաննիսյանը պահանջում է ճանաչել Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը: Նրա արտաքին քաղաքական ծրագիրը արդյո՞ք հղի չէ վտանգներով մեր պետության համար:
-Ոչ մի վտանգ էլ չեմ տեսնում: 1974 թվին Թուրքիան հինգ հազարանոց զորքով մտավ անկախ Կիպրոսի տարածք և մինչև այսօր այդ տարածքը պահում է օկուպացված վիճակում: Եվ ի՞նչ պատահեց. թուրքերին մորթեցի՞ն, կախաղան հանեցի՞ն: Իսկ մենք, մինչև հիմա գիտակցելով, որ ԼՂ-ն Հայաստանի մի մասնիկն է, չենք կարողացել ճանաչել տալ այն:
-Բայց մենք չենք կարող համեմատվել Թուրքիայի հետ:
-Մենք ոչ մեկի հետ էլ չպետք է համեմատվենք: Մենք հայ ենք, ունենք մեր պատմությունը, մեր գաղափարախոսությունը և մեր սկզբունքները:
-Բայց քաղաքականությունը պրագմատիզմի վրա է, չէ՞, հենվում:
-Այո: Եվ դրա համար մենք չպետք է մոռանանք, որ ինչպես պատմական, այնպես էլ իրավական բոլոր իրավունքներն ունենք Ղարաբաղի նկատմամբ: 1918-ին, երբ առաջին անգամ հռչակվեց, այսպես կոչված, Ադրբեջանական հանրապետությունը, չկար Ղարաբաղ:
-Հիմա Դուք հավատո՞ւմ եք, որ մեկամսյա հացադուլի միջոցով կարելի է հասնել բաղձալի իշխանափոխությանը:
-Գիտե՞ք, թե ես ինչին եմ հավատում: Ես հավատում եմ, որ հայ եմ: Իսկ դա նշանակում է, որ ես պետք է լինեմ ճշմարիտ, արդարացի, բարձր սկզբունքներով առաջնորդվող մարդ: Ես չեմ ուզում, որ իմ ղեկավարները լինեն մականունավորները, չեմ ուզում, որ ինչ-որ մի փողոցային խուժան լրագրողին ասի` չանեդ կպոկեմ: Դա ինձ համար վիրավորանք է: Եվ ես չեմ ուզում, որ այդ տեսակ մարդը իր «Բենթլի»-ով մտնի Ազգային ժողովի տարածք: Այդ տեսակը մտածում է, որ ինքը «ճիշտ տղա» է, բայց եթե ինքը «ճիշտ տղա» լիներ, Վարդան Օսկանյանին «մենթերին» չէր հանձնի: Ցանկացած մարդու, ով էլ լինի, «մենթերին» հանձնելը «զապադլո» է: Ես իրենց լեզվով եմ ասում:
-Բայց Վարդան Օսկանյանը արդարացնում էր Մարտի 1-ին իշխանության գործողությունները խաղաղ ցուցարարների նկատմամբ, ինչպե՞ս կարելի է դա մոռանալ:
-Վարդան Օսկանյանն իմ աչքի լույսը չէ, ես փաստի մասին եմ խոսում: «Ճիշտ տղեն» իրավունք չունի մարդուն հանձնելու «օրգաններին»: Ինքը հանձնել ա, ձեռք ա բարձրացրել:
Մենք իրավունք չունենք հետ կանգնելու: Մենք 1996-ին հետ կանգնեցինք, 2000-ին հետ կանգնեցինք, 2003-ին հետ կանգնեցինք, 2008-ին նորից հետ կանգնեցինք, բայց այսօր արդեն 2013 թիվն է: Թող թողնեն, որ ժողովուրդն իր արդար քրտինքով կարողանա ապրել:

Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Քաղաքացիական անհնազանդության հայկական տարբերակ կամ՝ «Արժեքների հեղափոխություն»
• ԲՀԿ-ն վերահաստատում է իր գերիշխող դիրքը
• Մետաքսի ճանապարհ՝ Սալոնիկից մինչև Մեղրի
• «Չկա բարեփոխումների ծրագիր»
• «Քինդեր-սյուրպրիզ»՝ եվրասիականացման նախաշեմին
• «Հարցերը փողոցում չեն լուծվում»
• Գայ Ֆոքսը՝ Երևանում
• Ռեսուրսնե՞րն են հաշվարկում
• «Դիմակների երթից» մեկ տարի անց
• «Ոչ մի քաղաքական իմաստ այնտեղ պետք չէ փնտրել»
• «Ոչ միայն սահմանադրության, այլև ողջ հասարակության հարցն է»
• «Արտահերթ ընտրություններ չեն սպասվում»
• ԲՀԿ-ն՝ լուրջ փորձության առջև
• «Հոկտեմբերի 30-ն այլ իմաստ ունի»
• Նստացույցի հարցում դեռ չկա կոնսենսուս
• Երջանիկ Աբգարյանը կարծում է, որ պետք է լավատես լինել
• Որքան են թափանցիկ գործում ՀՀ-ում հավատարմագրված դեսպանությունները
• Վիզաների դյուրացում ՀՀ-ի և ԵՄ-ի միջև
• Մնացել են նույն դիրքորոշմանը
• «Լուսանցքային լինելը պատիվ է մեզ համար»

Մեկնաբանություններ