Թշնամու նարատիվը, իշխանության ձեռամբ, դառնում է պետական գաղափարախոսություն

Մեծ հաշվով՝ խնդիրը հետևյալն է. մեր պոտենցիալ թշնամին մեր պետության սնանկացման պլանավորման ժամանակ շատ լավ հաշվարկել և խաղադրույք էր արել «ժողովրդի» մի մասի (իմ քյարը, իմ փայը, իմ խերը, իմ շահը, իմ տոկոսը, ինձ ձեռք տալը, ինձ տակը ինչա մնումը) բառիս վատ իմաստով «սուր առևտրապաշտ» բնույթի վրա: Բայց խնդիրը դա չէ, որ հաշվարկել է, և դա մասամբ աշխատում է: Խնդիրն այն է, որ այդ նարատիվը, Հայաստանի գոյութենական թշնամիների պատվերով, հենց Հայաստանում և Հայաստանի իշխանությունների ձեռամբ դառնում է իրականացման ենթակա պետական գաղափարախոսություն:

«Ե­ղունգ ու­նես, գլուխդ քո­րի» կամ «Որտեղ հաց՝ էն­տեղ կաց» սկզ­բուն­քով ապ­րե­լու գաղափարախոսական հենքը այս իշխանությունը դարձրել է քաղաքական դավանաբանական հենք: Դարձրել է և հենց այստեղ դեմ առել մի մեծ պատի, որովհետև պետք է համոզի ու ապացուցի, որ իմ քյարը, իմ փայը, իմ խերը, իմ շահը, իմ տոկոսը, ինձ ձեռք տալը, ինձ տակը ինչա մնումը բացառապես իրեն է վերաբերում, այլ ոչ թե՝ ժողովրդին:

P.S. Խնդիրը #Համբերատար լուծելի է:

Վլադիմիր Մարտիրոսյան

Մեկնաբանություններ