Երբեմն այնպիսի տպավորություն է, որ այս իշխանությունն ինքն իր դեմ որոշում ու օրենք է ընդունում, անում քայլեր, որոնք նախկինում մերժում էր, իմա՝ ինքն իր դեմ է աշխատում։ Սրանով հերթական անգամ համոզվեցինք, երբ ԱԺ փոխնախագահ Ալեն Սիմոնյանը հայտարարեց, թե որոշել է մի օրենքի նախագիծ հեղինակել, ըստ որի՝ սոցիալական ցանցերում և լրատվամիջոցներում հրապարակված վիրավորանքի և զրպարտության համար փոխհատուցման չափը վիրավորանքի դեպքում 1 միլիոն դրամից դարձնել 5 միլիոն դրամ, զրպարտության դեպքում` 2 միլիոնից 10 միլիոն դրամ։ Դեռ մի կողմ թողնենք, որ «ժողովրդավար» իշխանությունը երկու տարի ընկել է ԶԼՄ-ների հետևից ու ամեն ինչ անում է, որ սահմանափակի լրատվամիջոցների իրավունքները, չենք էլ խոսում սոցիալական հարթակում ֆեյքային գրոհների, մարդկանց ընտանիքներ ներխուժելու մասին, ընդդամենն ընգծենք, որ օրերս պարզվեց, որ լրատվամիջոցների 99 տոկոսը «ծախված» համարող այս իշխանության ղեկավարն այդ հարցում առաջամարտիկ է։ Այդուամենայնիվ, Ալեն Սիմոնյանին հուշենք, որ այդ օրենքում մի բան հավանաբար մոռացել է նշել, իսկ պաշտոնյայի՝ վիրավորանք և զրպարտություն պարունակող խոսքը հրապարակելը տուգանք չի՞ սահմանում այդ պաշտոնյայի համար, չէ՞ որ լրատվամիջոցն ընդամենը մեջբերել է այն, ոչ թե սեփական տեղեկություններին հղում արել։ Այսինքն, եթե լրատվամիջոցն ուղիղ մեջբերում է վարչապետի այն հայտարարությունները, թե Արցախում դավադիրներ, մեր երկրում օտարերկրյա գործակալներ, անգամ սատանաներ կան, լրատվամիջոցը զրպարտա՞նք, վիրավորա՞նք է հրապարակում։ Երբ վարչապետը ԱԺ դահլիճում հայտարարում է, թե որոշ ուժերի «վզից բռնելու ու ԱԺ դահլիճից դուրս են շպրտելու», «շնաբարո դուրսպրծուկներ» են, ու այս ամենը լրատվամիջոցները հրապարակում են, լրատվամիջո՞ցն է վիրավորում քաղաքական ուժերին, թե՞ իշխանության ղեկավարը։ Իսկ այս պարագայում տուգանք չի՞ սահմանվում, թե՞ դուք կարող եք ձեզ ամեն ինչ թույլ տալ, բայց լրատվամիջոցը չի կարող գրել, թե իշխանությունը զբաղված է վիրավորելով։ Իսկ զրպարտության մասին լավ է լռել, թե չէ կպարզվի, որ երկու տարի շարունակ ողջ իշխանությունը զբաղված է եղել զրպարտությամբ, բայց մինչ օրս չկա դատարանի մի վճիռ, որով կապացուցվի նրանց խոսքերի արդարացիությունը։ Հիմա ի՞նչ, դու՞ք պիտի հեղինակեք մի այնպիսի օրենք, որը պիտի կիրառվի հենց ձեր դեմ։ Փաստորեն, առաջ եք ընկնում, որ հետ չընկնե՞ք։
Բացի այս, ԱԺ փոխխոսնակը նախ պետք է պարզորոշ ներկայացնի, թե իշխանությունը որ տեղեկությունն է համարում վիրավորանք ու զրպարտանք, որովհետև հիմա այդ հարցում թացն ու չորը շատ են խառնված, իշխանության քիմքին տհաճ նյութը կարող է վիրավորանք համարվել, զրպարտանք համարվել երեկվա ընդամենն աշխատավարձով գոյատևող, այսօր իշխանական բարիքներից լիուլի օգտվող, բարգավաճած պատգամավորի ու պաշտոնյայի նորօրյա նվաճումների արձանագրումը։ Որտե՞ղ է, ըստ Ալեն Սիմոնյանի, վիրավորանքի և զրպարտության սահմանը։ Այն Սիմոնյանի, որի հիմնական գործը քաղաքական մրցակիցներին ամեն օր պիտակավորելն ու անվանարկելն է։
Բայց ամենաուշագրավն օրենքի մերօրյա հեղինակների փայլուն տրամաբանությունն է։ ԱԺ փոխխոսնակը այն հարցին, թե այս օրենքը քննարկվե՞լ է լրատվամիջոցների ներկայացուցիչների հետ, ուշադրություն, ուղիղ ասում է հետևյալը. «Ես խոսում եմ զրպարտության ու վիրավորանքի մասին, եթե դուք համարում եք, որ որևէ ԶԼՄ մտածում է, որ իր հետ պետք է վիրավորանքի ու զրպարտության հարցը քննարկվի, ուրեմն ինքը ենթագիտակցորեն դրանով զբաղվում է»։ Հասկացա՞ք։ Այսինքն, վաղը եթե Ալեն Սիմոնյանին որոշեն դատել ինչ-որ հանցանքի համար, նրան անգամ արդարանալու հնարավորություն չպետք է տալ, որովհետև օրվա իշխանությունն արդեն որոշել է, որ նա հանցագործ է, իսկ հանցագործին ոչ միայն արդարանալու, այլև վերջին խոսքի իրավունք չպետք է տալ։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ