1932-1933 թվականների թատերաշրջանում Արմեն Գուլակյանի բեմադրությամբ խաղացինք նաև «Մակբեթը»: Գլխավոր դերը հերթով կատարում էին Հրաչյա Ներսիսյանը և Մկրտիչ Ջանանը, Լեդի Մակբեթը Արուս Ոսկանյանն էր: Ես Մակդուֆի դերակատարն էի:
Հիշեք այն դասը, որ վերաբերում է սերմի աճմանը:
Այն նախ արմատներ է խրում դեպի վար, որպեսզի ամրանա ու կառչի հողին և, միաժամանակ, դեպի վեր է աճում, վերածվելու համար մի տունկի, որը իր ծաղիկը բացելով, զվարթեցնելու է աշխարհը:
Հայաստանը զրո դիմադրողականություն ունի։ Ամեն բան, որ կատարվում է մեր երկրում, ի վերջո, աղետ է դառնում գլխներիս։ ՈՒ հենց սրա համար է, որ ասում եմ՝ պետություն չկա։
Այսօր՝ մայիսի 26-ին, Հանրապետության հրապարակում կայացած բազմահազարանոց հանրահավաքում «Տավուշը՝ հանուն հայրենիքի» շարժման առաջնորդ Բագրատ Սրբազանն առաջադրվեց վարչապետի թեկնածու: Վերջինս հայտարարեց, որ դիմել է Վեհափառ հայրապետին՝ սառեցնելու իր 30-ամյա հոգևոր ծառայությունը...
Բագրատ Սրբազանն արեց այն, ինչը ես, դեռևս ապրիլի սկզբներին, առաջարկել էի Միքայել Արքեպիսկոպոս Աջապահյանին` հրաժարվել հոգևոր ծառայությունից և առաջնորդել ժողովրդական շարժում։
Պետք է խոստովանել, որ Բագրատ Սրբազան Առաջնորդին հաջողվել է որակյալ ռեզոնանս առաջացնել, ինչը խոստանում է առավելագույնս կենտրոնացնել կուտակված հասարակական էներգիան կենտրոնական հաճախականության վրա։
Հայաստանը զրո դիմադրողականություն ունի։ Ամեն բան, որ կատարվում է մեր երկրում, ի վերջո աղետ է դառնում գլխներիս։ Ու հենց սրա համար է, որ ասում եմ՝ պետություն չկա։ Հիմա Ալավերդու տարածաշրջանից ստացվող կադրերն եմ նայում ու հստակ տեսնում՝ մարդիկ մենակ են մնացել իրենց խնդիրների առաջ...
Ինչպե՞ս կարելի է, կամ ո՞վ երբևէ կպատկերացներ, որ ՀՀ ԱԺ պատերից ներս պետք է հայտնվեն ինչ-որ ՔՊ և սորոսական աղանդավորականներ, ովքեր փորձում են քանդել մեր նվիրական հավատքը, խարխլել եկեղեցու հեղինակությունը:
Գոնե մոտավոր պատկերացում կազմելու համար մեր մոտակա ապագայի մասին, մենք պետք է սառը կերպով մոտենանք հարցին՝ փորձելով հասկանալ, թե ինչ են ուզում աշխարհի հզորները, և իրականում ինչ կարող են անել նրանք։