Փաշինյանը նախընտրում է Ադրբեջանի հետ հարցերը լուծել երկկողմ ձևաչափով։ Նույն Ադրբեջանի, որ Հայաստանի վրա գործադրում է իր դաշնակիցների, առաջին հերթին՝ Թուրքիայի ճնշումը...

Պատմության մեջ բոլոր երկրները և ժողովուրդները պարտվել են՝ լինի իրական կռվում, թե դավաճանությամբ։ Հիմա էլ են պարտվում, բայց պարտությունից հետո կարողացել են ոտքի կանգնել, ձգել գոտիները, պատրաստվել և հաղթել թշնամուն։

«Խաղաղության» պայմանագիրը կամ համանման անվանումով ցանկացած այլ փաստաթուղթ խիստ անհրաժեշտ է բացառապես Ադրբեջանին, քանզի դա կլինի Արցախի բռնությամբ հայաթափումը և մյուս ոճրագործությունները օրինականացնելու արժեքավոր և հիմնարար իրավական փաստաթուղթ, դե ֆակտո՝ լեգիտիմ հաղթաթուղթ:

Նկարում պատկերված է թուրքական մոդեռնիզացված գերձայնային երկշարժիչ ANKA-3 անօդաչուն։

Զինված ուժերում իրականացվող վարժական հավաքների նպատակների և դրա առանձնահատկությունների մասին բազմաթիվ առիթներով խոսել եմ:

Օրերս տեղի ունեցավ գերկարևոր մի իրադարձություն՝ վարչապետն իր հիմնական գործող անձանցով հավաքի հրավիրեց ՀՀ դեսպաններին՝ մեր արտաքին քաղաքական ուղեգծի իրականացնողներին արտաքին աշխարհում՝ բարեկամ և ոչ բարեկամ աշխարհաքաղաքական կենտրոններում, մեծ և փոքր պետություններում, կառույցներում։ Ավանդաբար վարչապետների ելույթները հեռարձակվում էին, լուսաբանվում հիմնական մասերով։

Նորություն ասած չեմ լինի, որ մենք առաջնահերթ պարտվել ենք հոգեբանական գրոհների պատճառով: Հնարավոր և անհնարին բոլոր միջոցներով իջեցվել, համարյա զրոյացվել է հատկապես երկրում ապրող հայի ինքնագնահատականը: Սա լավ մտածված, լավ ծրագրավորած երկարատև պրոցես է, որի արդյունքում հիմնական ելքը հայ մարդը տեսել է արտագաղթի մեջ. Ահա և Սպիտակ ցեղասպանության համար լավագույն դրդապատճառ՝ համոզված գնա, դրսում կայացիր, ապացուցիր, որ երկիրը երկիր չէ, հայի համար ապրելու տեղ չէ:

Կուրսկը նույնն է դառնում Ուկրաինայի համար, ինչ մեզ համար 44-օրյայի ժամանակ դարձավ «Լելե թեփե» օպերացիան՝ տեղեկատվական աղմուկ, «հաղթում ենք» տրամադրություն, բայց իրականում ջարդվեց Հայկական բանակի ողնաշարը:

«Թշնամի» ԱՄՆ-ը «թշնամի» ՌԴ -ից գնում է իրեն անհրաժեշտ ողջ հարստացված ուրանը, տիտանը և հրթիռային շարժիչների 80 տոկոսը:

Ամեն օր խաղաղության պայմանագրից են խոսում, խաղաղություն են մուրում ամենավերջին մուրացկանի պես, թեկուզ էլի մի քանի գեղի գնով, թեկուզ արժանապատվությունը գետնելու գնով, թեկուց Հայոց փափկասուն տիկնանց ամոթը պատռելու գնով, թեկու՜զ, թեկու՜զ, թեկու՜զ...