Շատ տարիներ առաջ Լեզվի տեսչությունը հետևում էր մամուլի ու հեռուստատեսության հրապարկումներին, հետո որոշակի պարբերականությամբ կազմում էր նկատված սխալների ցանկը, գրում ճիշտ ձևերը և ուղարկում լրատվամիջոցի ղեկավարությանը:
Կյանքի մասին իդեալականացված պատկերացումները և ժողովրդին չափից դուրս խիստ պահանջներ ներկայացնելը խոսում են մեր ինֆորմացիոն դաշտի առնվազն ժամանակի պահանջներին չբավարարելու մասին, այն էլ մեղմ ասած։
Վերջիվերջո պարզվե՞ց, թե ով է Ադրբեջանի միջոցով փակել Բերձորի ճանապարհը։ Իսկ ինչպե՞ս կարելի է պարզել։ Անշուշտ՝ արդյունքով։ Պարզելով, թե որ ուժը շահեց դրանից՝ Ռուսաստա՞նը, թե՞ «Արևմուտքը»։
Սովետական Հայաստանի յոթանասունականների վերջն էր: Մորաքրոջս տղան՝ Վրեժ Իսրայելյանի մեծ եղբայր Սասունը, ատամնատեխնիկ էր աշխատում Մասիսի շրջանում: Մեր քեռին, ըստ պայմանավորվածության, գնում է Սասունի մոտ՝ ատամնաբուժության:
Մինչպատերազմական և հետպատերազմյան ժամանակահատվածում ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ Արցախում իշխանության եկածները պետական կառավարման, պաշտպանության ու անվտանգության ոլորտներում իսկական կադրային շիլաշփոթ ստեղծեցին։
Հայաստանյան «հեղափոխական» իշխանությունների Արցախյան կարգավորման ձախողումների կամ միտումնավոր տապալումների շարքում առանձնահատուկ տեղ է գրավում նիկոլի՝ Արցախի Վերածննդի հրապարակում 2019-ին հնչեցրած հայտնի միտքը․ «Արցախը Հայաստան է և վերջ»։
Այսօր՝ սեպտեմբերի 16-ին, Երևանում, Ֆրանսիայի Եվրոպայի և արտաքին գործերի նախարար Ստեֆան Սեժուրնեի հետ համատեղ ասուլիսում արտգործնախարար Արարատ Միրզոյանը հայտարարել է, որ Հայաստանը պատրաստ է որքան հնարավոր է շուտ խաղաղության պայմանագիր կնքել Ադրբեջանի հետ: Նա հավելել է․ «Մենք պատրաստ ենք արագ ստորագրել այն տեքստը, որը համաձայնեցված է։ Համաձայնագիր, որով երկրները փոխադարձաբար ճանաչում են միմյանց տարածքային ամբողջականությունը, Ալմաթիի հռչակագիրը, այն սահմանները, որոնք կային ԽՍՀՄ փլուզման ժամանակ»։