Ըստ երևույթին, պաշտոնական ընդդիմության հաջորդ քայլը իմպիչմենտի գործընթացի կազմակերպումն է:

«Մայր Հայաստան» ժողովրդական շարժումն աջակցում է Բագրատ Սրբազանի գլխավորած «Տավուշը հանուն Հայրենիքի» շարժմանն ու կիսում վերջինիս առաջ քաշած պահանջները՝ դեմ արտահայտվելով միակողմանի զիջումներին և կողմ լինելով իրական խաղաղություն ապահովող բանակցային գործընթացին...

Հեռացող կառավարիչների արժեհամակարգն ուղիղ արտացոլվում է նրանց գոյությունը ձգձգող կարմիր բերետավորի գլխում:

Երբ Սովետը քանդվում էր, Հայաստանն այդ պահին ուներ լուրջ արդյունաբերություն։ Հայաստանի տարածքի ու բնակչության պահով արդյունաբերությունն ավելին էր, քան շատ ուրիշ հանրապետություններում։ Սովետի քանդվելու ժամանակ Հայաստանի ամենալուրջ պրոբլեմը դարձավ այդ արդյունաբերությունն աշխատեցնելը։

Մինչև 2020-ը ես շատ մեծ դժվարությամբ էի մարդկանց ընկալմանը հասցնում, որ Քելբաջար չի, այլ Քարվաճառ է, որ Ղարաբաղ չի , այլ Արցախ է, որ Լաչին չի, այլ Քաշաթաղ է և այլն։

Այսօր հորս հաղթանակի օրն է: Գյուղական դպրոցի ֆիզիկայի ուսուցիչ էր, երբ սկսվեց Մեծ պատերազմը: Հաղթանակի օրը դիմավորեց Պրահայում:

Այս իշխանության «նոր ազգային կրոնն է». 1. Պատերազմ բանակի դեմ 2. Պատերազմ Արցախի դեմ 3. Պատերազմ Եկեղեցու դեմ 4. Պատերազմ Սփյուռքի դեմ 5. Պատերազմ 1991-2018-ի անկախության պատմության դեմ

Այս խորհրդածության գործնական եզրակացությունը թող լինի մեր ժողովրդի բոլոր խավերի մեջ Ավետարանի խոսքը տարածելը, բացատրելը, մեր եկեղեցական արարողություններն ու ծիսակատարությունները հասկանալի դարձնելը և ժողովրդին ու մեր մանուկներին, պատանիներին հոգևոր աղոթքներ ու եկեղեցական երգեր սովորեցնելը: Ահա թե ինչու մեր մտքի մեջ գաղափարը ծնվեց մեր քիչ իմացածից բաժին հանել մեր ընթերցասեր ժողովրդին և այսպիսով օգտակար լինել հոգևոր կյանքի ամրապնդմանը:

Էսօր ռադիոյի օրն է։ Էն տարիներին ռադիոն տան անդամ էր՝ ամենաշատախոս անդամը։ Սովորաբար, երբ տանը լռություն էր, դա նշանակում էր, որ ռադիոն ցածր միացրած է...

Չէի կամենա անդրադառնալ թուրքական քարոզչությանը ներդաշնակ՝ Հայոց Եկեղեցու հասցեին հնչող անհեթեթ հարցադրումներին ու կեղծիքներին, բայց այս մեկն առանձնացնեմ. «Իսկ ո՞ւր էր Հայ Եկեղեցին պատերազմի օրերին»: