Սիրելի բարեկամներ, ինձ ասում են 7-րդ դասարանի Հայոց պատմության աղմկահարույց և սխալաշատ դասագրքում ինչն է, որ այնպես չի գրված Էրեբունու մասին:

Գիտությունը և հատկապես հումանիտար-հասարակագիտական գիտությունները կտրվել են իրականությունից, սավառնում են երկնքում, գերհագեցած են հրաշք գաղափարներով, փայլում են ամեն ինչում, բացի կիրառական նշանակությունից:

Թշնամուն հաղթելու առաջին նախապայմանը նրան ճանաչելն ու նրա ուժեղ կողմերն ընդունելն է։ Միայն դրանից հետո է հնարավոր մտածել այդ ուժը չեզոքացնելու մասին։

Թուրքիայի ու Ռուսաստանի հարաբերություններում սառը քամիներ են սկսել փչել:

Էկվադորում, ըստ էության, քաղաքացիական պատերազմ է սկսվել. հակադրության կողմերից մեկը մաֆիոզ խմբավորումներն են:

Ահա ինչն է վերացնելու ԻՐ աշխարհում Աստված, երբ գա: Փողի տեղը ՍԵՐՆ Է լինելու: Բայց առայժմ՝ փող... Երբ այն չկա՝ ոչ ոք քեզ չի գթում: Իսկ ես երեկ Հոլիվուդ մի տեղ մասուրի թուփ տեսա, կարմիր շողացին, վա՜յ, ասի իմ աննմաններ, ես ձեր ցավիկները տանեմ, մատներս դիտմամբ փշերին կպցնելով՝ քաղեց: Գրպանումս իհարկե դեռ փող կար, ապրելու, խանութ մտնելու ռիսկեր դեռ ունեի:

Ադրբեջանցիները, պարզվում է Նիկոլի խաղաղության մուրացկանությանն ընդառաջ Ամանորին մի լավ կրակել են Սոթքի հայկական դիրքերի ուղղությամբ, իսկ դրանից առաջ էլ դիվերսիոն խումբ են ուղարկել նույն հանքավայր և մեսիջներ թողել մեզ՝ հասկացնելով, որ ե՛րբ ցանկանան և որտե՛ղ ուզենան կմտնեն...

Նիկոլ Անհողը, ում կառավարման տարիներին Արցախը երկու փուլով նվիրվեց թշնամուն, կապիտուլյանտ Նիկոլը, ում կառավարման տարիներին Ադրբեջանն օկուպացրել է Երևանի տարածքի չափ Հայաստանի սահմանամերձ տարածքներից...

Զրուցակիցս ազգությամբ հայ չէր, բայց ինձ պես ընկճված ու մի տեսակ հիասթափված էր Հայաստանում ընթացող իրադարձություններից: Զարմանում էր համատարած անտարբերությունից ու երբ փորձեցի արդարանալ, թե պատերազմն էր մեղավոոր, զոհերը, Արցախի կորուստը, նա չհամաձայնեց, ասելով. -Ընդհակառակը, լավ գիտեք, թե ով տարավ ձեզ պարտության ու քանի դեռ հանդուրժում եք, նոր, ավելի մեծ կորուստներ եք ունենալու: Ի՞նչ է, մտածում եք 21-րդ դարում հնարավո՞ր չէ վերանալ պատմության թատերաբեմից:

Աշխարհից, կյանքից կտրված, մեկուսացած մարդիկ սովորաբար ձանձրալի ու մտավոր սահմանափակ են լինում։ Սա հատկապես նկատելի ու վանող է, երբ արվեստագետները, գրողներն են այդպիսին։