«Վերնախավի» տխմարությունը՝ ժողովրդի դժբախտության պատճառ

Դժբախտ ժողովուրդների պատմության մեջ սովորաբար շատ մեծ լումա է ունենում վերնախավի մոտ համաճարակի բնույթ ունեցող տխմարությունը։

Այս իմաստով շատ ավելի լավ է գործ ունենալ սովորական և առանց անիմաստ նկրտումների տխմարների, քան թե իրենց կիրթ ու գիտակ երևակայող և ամբիցիաներով լեցուն ու իրենց առաջադեմ երևակայող տխմարների հետ։

Բացի դրանից, վերջիններս լի են կիսատ-պռատ սերտած մտքերով և լուրջ հակումներ ունեն, Չարենցի ասած տղայի նման, որը «մատներն անպատեհ տեղեր է խոթում»։

Պավել Բարսեղյան

Մեկնաբանություններ