Երեկ իրիկնադեմին գնացել եմ մոտակա բանջարեղենի խանութ։ Ներսում ոչ ոք չկա։
Ձայնում եմ. «Հե՜յ, ո՞վ կա այդտեղ։ Գոնե մեկնումեկը»։
Ձայն հանող, արձագանքող չկար։
Մեկ էլ` ներս մտավ վաճառողը. բարձրահասակ, սիրունատես երիտասարդ էր։
-Տեսա մարդ չկա, ես էլ Վիլյամ Սարոյանի տողերը հիշեցի. «Հե՜յ, ո՞վ կա այդտեղ...»,- ասում եմ ժպտալով։
-ՈՒ՞մ,- հարցնում է զարմացած։
Տխուր է։
Հ.Գ. Գնումներ անելու ցանկությունս կորավ ու դատարկաձեռն տուն վերադարձա։
Կարինե Մելիքսեթյան