Երան ԿՈՒՅՈՒՄՋՅԱՆ. Ամօթի զգացումը

Ներկայ քաղաքակրթութիւնը կարծես միտուած է մարդուն մէջ սպաննելու ամօթի զգացումը, զայն գռեհկացնելու, զայն զրկելու իր ինքնայարգանքէն, իր արժանապատուութենէն: Սա ուղղակի հասարակութեան առջեւ մերկանալու նման բան է. «Ի՞նչ կ'ըլլայ որ»: Շատերու համար հերոսութիւն կամ գերարդիական նորարարութիւն կը նկատուի ամէնէն զազրելի բաները ընել բոլորին աչքին առջեւ, իբր թէ այդ ձեւով ցոյց տալու, թէ իրենք թապուներ չունին: Բայց մի՞թէ գռեհկանալը նորարարութիւն է: Ի վերջոյ, ամօթի զգացումը, ակնածանքը ուրիշներու նկատմամբ կ'ենթադրեն զգաստութիւն, արժանապատուութիւն, մարդավայել պահուածք: Մինչդեռ, ժամանակակից հագուստ-կապուստը, նիստուկացը, զուարճանքի գովազդուող օրինակները եւ շատ ու շատ բաներ կարծես մարդը կը մղեն, որ դուրս ելլէ իր Արարչաստեղծ պատկերէն եւ երթայ քայլ առ քայլ դէպի անասնացում:

Մեկնաբանություններ