Ժողովուրդները լինում են երեք տեսակ` կա՛մ մատուցող համաշխարհային խրախճանքին, կա՛մ խրախճանքի հրավիրյալ, և կա՛մ խրախճանքի տեր։

Որպեսզի լավ պատկերացնենք, թե ինչու է Ռուսաստանը աստիճանաբար թեքվել ու շարունակում թեքվել դեպի Ադրբեջան, անտեսելով ռազմավարական դաշնակից Հայաստանի ազգային ու պետական շահերը, պետք է հասկանանք նաև, թե ինչ պատմություն ունի այդ թեքումը, և ովքեր են կանգնած դրա հետևում։

2024թ պետական բյուջեի նախագծից պարզ է դառնում, որ Երևանին հատկացվող գումարները կրճատվում են (շուրջ հինգ միլիարդ դրամով) և կրճատվում են ոչ թե պարգևավճարների կամ ներկայացուցչական ծախսերի ու գործուղումների, այլ կարևոր ուղղության համարվող սուբվենցիոն ծրագրերի մասով։

Իրավապաշտպան Ավետիք Իշխանյանի դեմ իշխանության իրականացվող քաղաքական հետապնդումները գալիս են լրացնելու տարբեր մասնագիտությունների և զբաղմունքի տեր անձանց նկատմամբ վերջին տարիներին տեղի ունեցող ճնշումների և կամայականությունների շարքը:

ՄԿՐՏԻՉ ՄԿՐՏՉՅԱՆ՝ ՄԱԿԻՉ Հայ ժողովրդի հարատևության ոգեղեն զենքերն են Հայոց լեզուն, հայ երգը և հայ պարը։ Հազարամյակներ առաջ հայոց գուսանները բամբիռներով փառաբանում էին մեր երևելիներին և ոգեղեն ճախրանքի պատրաստում հայոց պարմաններին, նրանք երգով ու հոգով էին գծում իրենց հայրենիքի սահմանը: Այդպիսի բամբռահար էր երգիչ Մակիչ Մկրտչյանը, ով շատ քիչ ապրեց երկրայինում, բայց թողեց երգի մեծ արձագանք համահայկական հոգիներում։ Իմաստությունը հուշում է՝ խնդիրն այն չէ, թե քանի տարի ես ապրում, այլ այն, թե ապրած տարիներդ որքանով են լիքը։

Հավանաբար Բենիամին Նեթանյահուն ռազմական գործողություններից հետո հրաժարական կներկայացնի։ Սա Իսրայելի պետական-քաղաքական պատմության մեջ, կարծես թե, ավանդույթ դառնալու հավակնություն ունեցող իրավիճակ է։ Ժամանակին` «Յոմ Կիպուրի» պատերազմից հետո, Իսրայելի վարչապետ Գոլդա Մեյերը հրաժարական տվեց։ Ի դեպ, պատերազմում Իսրայելը չէր պարտվել, բայց վարչապետի կառավարությունը մեղադրվում էր պատերազմին անպատրաստ լինելու մեջ։

Թուրքիան խոսում է նիկոլնոցի վերածված Հայաստանում ահաբեկչական խմբերի մասին և սպառնում է հակաահաբեկչական գործողություններով։

Էրդողանն ասել է, որ Գազայի բնակիչները կմեռնեն իրենց հողում, բայց Ղարաբաղի հայերի պես չեն լքի իրենց հայրենիքը:

Պատմության դպրոցական դասագրքերից սկսած մինչև նեղ մասնագիտական ձեռնարկներ խոսվում է այն մասին, թե որ պետությունը որքան տարածքի էր տիրապետում և դրանից բխող ինչ ազդեցության գոտիներ ուներ։ Պատմությունը չի խոսում միջին վիճակագրական հույնի, հռոմեացու կամ մոնղոլի կյանքի պայմանների մասին։ Նա խոսում է Հռոմի զորքի, հույների ծաղկուն պետության ու մոնղոլների անծայրածիր կայսրության մասին։