Նիկոլ Անհողն ԱԺ ամբիոնից հայտարարել է. «ՀԱՊԿ ղեկավար երկրներից մեկը հայտարարում է, թե 44-օրյա պատերազմը նախապատրաստելուն մասնակցել է, քաջալերել է, հավատացել է, ցանկացել է Ադրբեջանի հաղթանակը։ Բա դրանից հետո ես պետք է գնամ Բելառուսի նախագահի հետ ՀԱՊԿ ֆորմատով նստեմ հարց քննարկե՞մ, բա դուք չե՞ք խոսում արժանապատվությունից, սկզբունքայնությունից և այդպես շարունակ... Ես Բելառուս չեմ այցելի, քանի այնտեղի նախագահը Ալեքսանդ Լուկաշենկոն է...»:

Աբրահամ Գասպարյանի նկատմամբ երեկվա վայրագությունն արդարացում չունի։ Թողնես մինչև Վաշինգտոն կգոռան Հայաստանում ազատ խոսքի ու ժողովրդավարության մասին, իսկ լրագրողական համայնքի համերաշխության մասին վաղուց չեմ էլ ուզում խոսել։ Ինչպես երկիրն է պառակտված, այնպես էլ երկրի լրագրողական համայնքը։

ԱՄՆ-ի դեսպանատան հայտարարությունը, մեղմ ասած, մտահոգիչ է: Միացյալ Նահանգները, իրավապահներին զսպվածության կոչ անելու փոխարեն, խրախուսում է, իսկ ցուցարարներին հորդորում չխախտել խաղաղ հավաքների սկզբունքը...

Կարմիր բանտիկը կապած չաքուջով սպառնացող մարդամեկը, փաստորեն, ձեռքի հետ նաև ոստիկանության պրոֆեսիոնալիզմի գնահատիչ ու փորձագետ է աշխատում...

Վերջին շրջանում, բազմաթիվ անգամներ նա իրեն բռնեցնում է այն մտքի վրա, որ մտքում իր իսկ հրաժարականի տեքստն է ձևակերպում... ամեն անգամ սարսափում է այդ մտքից;

Նիկոլի վերջին «ելույթից» հանում ես լաչառությունը և թողնում բովանդակությունը, ստացվում է խնդրանք-ելույթ՝ ուղղված իր արևմտաթուրքական տերերին, որով խնդրում է իրեն չփոխել և խոստանում է անել այն, ինչի համար բերվել է իշխանության՝ հանել Ռուսաստանին տարածաշրջանից, Հայաստանը դարձնել թուրքական վիլայեթ...

Սրիկա՛ տականք, դու նմանատիպ մի զառանցանք հնչեցրել ես 2015-ին Մոսկվայում, երբ չտեսի պես լափում էիր սեղանի ողջ պարունակությունը:

Իրանի արտգործնախարարը հայտարարել է, որ իր երկիրը դեմ է ցանկացած ծրագրի կամ նախաձեռնության, որը կփոխի տարածաշրջանի ժողովրդագրությունը և սահմանները:

Կապիտուլյանտ Նիկոլը ԱԺ-ում ասել է. «... Ես շատ եմ ինձ մեղադրում, այն ժամանակ՝ 2018 թ-ին, պետք է առնվազն դռնփակ ռեժիմով գայի ասեի, որ ԼՂ ինքնավարություն լինի Ադրբեջանի կազմում և մեր զիջումների սահմանը պետք է լինի 29.743 քկմ-ն, բայց ոչ իմ լեզուն կպտտվեր այն ժամանակ նման բան ասեի»:

Ասել, թե հայ քաղաքական միտքը չի դիտարկել իրադարձությունների այս ընթացքը, կամ միջազգային ուղեղային կենտրոնները չեն վերլուծել ու զգուշացրել Հայաստանի իշխանություններին դրանց մասին, նշանակում է ուղղակի ստել: Սակայն Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունն ու նրա քաղաքական թիմը ոչ թե չեն հասկացել, ըմբռնել իրադարձությունների ընթացքը կամ բավարար քաղաքական հմտություն չեն ունեցել՝ ճիշտ որոշում կայացնելու, այլ միտումնավոր գործել ու գործում են դրանց տրամաբանությանը հակառակ: